Υπαρχία της Ανατολής
Υπαρχία της Ανατολής | |
---|---|
Χώρα | Αρχαία Ρώμη και Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
δεδομένα ( ) |
Η υπαρχία της Ανατολής, λατινικά: praefectura praetorio Orientis, ήταν μία από τις τέσσερις μεγάλες υπαρχίες ή επαρχότητες, στις οποίες χωρίστηκε η Ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Καθώς αποτελούσε το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και η έδρα της ήταν η Κωνσταντινούπολη, ο ύπαρχος ήταν ο δεύτερος ισχυρότερος άνδρας στην Αυτοκρατορία μετά τον Αυτοκράτορα, τον οποίο ο ύπαρχος στην ουσία υπηρετούσε ως επρωθυπουργός.
Δομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η υπαρχία ιδρύθηκε μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου Α΄ το 337, όταν η Αυτοκρατορία διαιρέθηκε στους γιους του και ο Κωνστάντιος Β´ έλαβε την κυριαρχία της Ανατολής, με έναν πραιτωριανό έπαρχο ως βασικό του βοηθό. Το τμήμα που παραχωρήθηκε στον Κωνστάντιο Β΄ περιελάμβανε αρχικά τέσσερις (αργότερα πέντε) διοικήσεις, η καθεμία με τη σειρά της με πολλές επαρχίες. Η εξουσία της υπαρχίας εκτεινόταν από τα Ανατολικά Βαλκάνια (Διοίκηση Θράκης) στη Μικρά Ασία (Διοίκηση Ασιανής και Διοίκηση Ποντικής) και στη Μέση Ανατολή (Διοίκηση Ανατολής και Διοίκηση Αιγύπτου). [1]
Κατάλογος γνωστών υπάρχων της Ανατολής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πομπήιος Πρόβος
- Aβλάβιος (329-337/338)
- Σεπτίμιος Ακίνδυνος (338–340)
- Φίλιππος (344–351)
- Θαλάσσιος (; - 354)
- Δομιτιανός (354)
- Στρατήγιος Μουσονιανός (354–358)
- Φλάβιος Ερμογένης (358-360)
- Ελπίδιος (360)
- Σατουρνίνιος Σεκούνδος Σαλούτιος (361 ως μερικά έτη εντός της βασιλείας του Βαλεντινιανού)
- Neβρίδιος
- Δομίτιος Μοδέστος (369–377)
- Κόιντος Κλόδιος Ερμογενιανός Ολύβριος (379)
- Nεωτέριος (380-381)
- Mατέρνος Κυνέγιος (384–388)
- Ευτόλμιος Τατιανός (388–392)
- Φλάβιος Ρουφίνος (10 Σεπτεμβρίου 392 – 27 Νοεμβρίου 395)
- Καισάριος (1η φορά, 30 Νοεμβρίου 395 – 13 Ιουλίου 397)
- Φλάβιος Ευτυχιανός (1η φορά, 4 Σεπτεμβρίου 397 – 25 Ιουλίου 399)
- Aυρηλιανός (1η φορά, 17 Αυγούστου 399 – 2 Οκτωβρίου)
- πιθανώς Eυτυχιανός (2n φορά, 11 Δεκεμβρίου 399 – 12 Ιουλίου 400)
- Καισάριος (2n φορά, 400–403)
- Φλάβιος Ευτυχιανός (3η φορά, 404–405)
- Φλάβιος Ανθέμιος (405–414)
- Moνάχιος (1η φορά, 10 Mαΐου – 30 Noεμβρίου 414)
- Aυρηλιανός (2n φορά, 414–416)
- Moνάχιος (2n φορά, 26 Aυγούστου 416 – 27 Mαΐου 420)
- Eυστάθιος (420–422)
- Aσκληπιόδωτος (423–425)
- Aέτιος (425)
- Ιέριος (1η φορά, 425–428)
- Φλάβιος Φλορέντιος (1η φορά, 428–430)
- Aντίοχος Χύζων (430–431)
- Ρουφίνος (431–432)
- Ιέριος (2n φορά, 432)
- Φλάβιος Ταύρος (1η φορά, 433–434)
- Aνθέμιος Ισίδωρος (435–436)
- Δαρείος (436–437)
- Φλάβιος Φλορέντιος (2n φορά, π. 438–439)
- Κύρος ο Πανοπολίτης (439–441)
- Θωμάς (442)
- Aπολλώνιος (442–443)
- Zόιλος (444)
- Ερμοκράτης (444)
- Φλάβιος Ταύρος (2n φορά, 445)
- Φλάβιος Κωνσταντίνος (1η φορά, π. 447)
- Aντίοχος (448)
- Φλάβιος Φλωρέντιος Ρωμανός Πρωτογενής (448–449)
- Ορμίσδας (449–450)
- Παλλάδιος (450–455)
- Φλάβιος Κωνσταντίνος (2η φορά, 456)
- Φλάβιος Κωνσταντίνος (3η φορά, 459)
- Φλάβιος Αντωνίνος Μεσσάλα Βιβιανός (459–460)
- Πουσαιύς (465)
- Aμάσιος (c. 469)
- Mατρονιανός (491)
- Ιέριος (494–496)
- Eυφήμιος (496)
- Πολύκαρπος (498)
- Κωνσταντίνος (1η φορά, 502)
- Aππίων (503)
- Λεόντιος (503–504)
- Κωνσταντίνος (2η φορά, 505)
- Eυστάθιος (505–506)
- Zωτικός (511–512)
- Mαρίνος (1η φορά, π. 512–515)
- Σέργιος (517)
- Mαρίνος (2η φορά, 519)
- Δημοσθένης (520–524)
- Aρχέλαος (524–527)
- Βασιλίδης (π. 527)
- Aτάρβιος (π. 528)
- Iουλιανός (530–531)
- Ιωάννης ο Καππαδόκης (1η φορά, 531–532)
- Φωκάς (533)
- Ιωάννης ο Καππαδόκης (2n φορά, 533–541)
- Φλάβιος Κομιτάς Θεόδωρος Βάσος (π. 541) ως αναπληρωτής του Ιωάννη Καππαδόκη
- Πέτρος Βαρσύμης (1η φορά, 543–546)
- Φλάβιος Κομιτάς Θεόδωρος Βάσσος (π. 548)
- Aδδαίος (π. 551)
- Εφαίστος (551–552)
- Aρεόβινδος (π. 553)
- Πέτρος Βαρσύμης (2η φορά, 555–562)
- Διομήδης (π. 572)
- Γεώργιος (π. 598)
- Κωνσταντίνος Λαρδύς (π. 602)
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Palme 2007, σελ. 245.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- The Prosopography of the Later Roman Empire (PLRE), Vols. I-III: (Τόμ. II, σσ. 1250–1252;)
- 9780521871372