Ο υπεραερισμός είναι ακανόνιστη αναπνοή που συμβαίνει όταν ο ρυθμός ή ο αναπνεόμενος αέρας της αναπνοής εξαλείφει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από αυτό που μπορεί να παράγει το σώμα.[1][2][3] Αυτό οδηγεί σε υποκαπνία, δηλαδή μειωμένη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα διαλυμένου στο αίμα. Το σώμα κανονικά προσπαθεί να αντισταθμίσει αυτό ομοιοστατικά, αλλά εάν αυτό αποτύχει ή παρακαμφθεί, το pH του αίματος θα αυξηθεί, οδηγώντας σε αναπνευστική αλκάλωση. Τα συμπτώματα της αναπνευστικής αλκάλωσης περιλαμβάνουν ζάλη, μυρμήγκιασμα στα χείλη, στα χέρια ή στα πόδια, πονοκέφαλο, αδυναμία, λιποθυμία και επιληπτικές κρίσεις. Σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί να προκαλέσει καρποποδικούς σπασμούς, χτυπήματα και συστολές των χεριών και των ποδιών.[3][4]
Παράγοντες που μπορεί να προκαλέσουν ή να διατηρήσουν [2] τον υπεραερισμό περιλαμβάνουν: άγχος ή διαταραχή πανικού, μεγάλο υψόμετρο, τραυματισμός στο κεφάλι, εγκεφαλικό επεισόδιο, αναπνευστικές διαταραχές όπως άσθμα , πνευμονία ή σύνδρομο υπεραερισμού,[5] καρδιαγγειακά προβλήματα όπως πνευμονική εμβολή, αναιμία, ένας εσφαλμένα βαθμονομημένος ιατρικός αναπνευστήρας,[1][3] και ανεπιθύμητες παρενέργειες σε ορισμένα φάρμακα.
Ο υπεραερισμός μπορεί επίσης να προκληθεί σκόπιμα για να επιτευχθεί μια αλλαγμένη κατάσταση συνείδησης, όπως στο παιχνίδι ασφυξίας, κατά τη διάρκεια ασκήσεων αναπνοή, ή σε μια προσπάθεια να παραταθεί μια ελεύθερη κατάδυση.
↑ 2,02,1Longo, Dan· και άλλοι. (2012). Harrison's principles of internal medicine (18th έκδοση). New York: McGraw-Hill. σελ. 2185. ISBN978-0071748896.
↑ 3,03,13,2Brandis, Kerry (30 Αυγούστου 2015). «6.2 Respiratory Alkalosis - Causes». Acid-base Physiology(Reviewed in 2006 by the American Thoracic Society).
