Φίλιππος Δραγούμης

Φίλιππος Δραγούμης
Φίλιππος Δραγούμης
Υπουργός Εξωτερικών
	Περίοδος; 18 Απριλίου 1946 – 2 Οκτωβρίου 1946
Πρωθυπουργός	Κωνσταντίνος Τσαλδάρης
	Περίοδος; 11 Οκτωβρίου 1952 – 19 Νοεμβρίου 1952
Πρωθυπουργός	Δημήτριος Κιουσόπουλος
Υπουργός Στρατιωτικών
	Περίοδος; 4 Νοεμβρίου 1946 – 24 Ιανουαρίου 1947
Πρωθυπουργός	Κωνσταντίνος Τσαλδάρης
Υπουργός Εθνικής Άμυνας
	Περίοδος; 19 Ιουνίου 1963 – 28 Σεπτεμβρίου 1963
Πρωθυπουργός	Παναγιώτης Πιπινέλης
Υπουργός - Γενικός Διοικητής Θεσσαλονίκης
	Περίοδος; 25 Νοεμβρίου 1932 – 16 Ιανουαρίου 1933
Πρωθυπουργός	Παναγής Τσαλδάρης
Υπουργός - Γενικός Διοικητής Μακεδονίας
	Περίοδος; 13 Μαρτίου 1933 – 8 Ιουνίου 1934
Πρωθυπουργός	Παναγής Τσαλδάρης
Υφυπουργός Εξωτερικών
	Περίοδος; 24 Μαΐου 1944 – 3 Ιανουαρίου 1945
Πρωθυπουργός	Γεώργιος Παπανδρέου
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	14 Ιανουαρίου 1890, Αθήνα
Θάνατος	2 Ιανουαρίου 1980; Αθήνα
Εθνότητα	Ελληνική
Υπηκοότητα	Ελληνική
Πολιτικό κόμμα	Λαϊκόν Κόμμα
Σύζυγος	Ελένη (κόρη του Ιωάννη Α. Βαλαωρίτη) Δραγούμη
Παιδιά	Ζωή Δραγούμη - Μαζαράκη ; Μάρκος Δραγούμης
Συγγενείς	Στέφανος Δραγούμης (πατέρας) ; Ίων Δραγούμης (αδελφός) ; Νικόλαος Δραγούμης(αδελφός)
Σπουδές	Νομική Αθηνών
Επάγγελμα	Διπλωμάτης, λογοτέχνης, πολιτικός
Θρήσκευμα	Χριστιανός Ορθόδοξος
	δεδομένα

Ο Φίλιππος Δραγούμης (2 Ιανουαρίου 1890 - 2 Ιανουαρίου 1980) ήταν Έλληνας πολιτικός και νομικός.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Στέφανου Δραγούμη και αδελφός του Ίωνα Δραγούμη. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο των Αθηνών, του οποίου έγινε και διδάκτορας. Έλαβε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους^[1] και έπειτα, το 1914, εισήλθε στο διπλωματικό σώμα. Υπηρέτησε ως υποπρόξενος στο γενικό προξενείο της Αλεξάνδρειας και στη συνέχεια το 1917 απολύθηκε από την υπηρεσία για πολιτικούς λόγους.^[2]

Εκλέχτηκε πρώτη φορά βουλευτής Φλωρίνης το 1920 με την Ηνωμένη Αντιπολίτευση, το 1926 με το Συνεργαστικόν Αγροτικόν Κόμμα ^[1] και το 1927 έλαβε μέρος στην επιτροπή σύνταξης του συντάγματος. Εκλέχθηκε ξανά βουλευτής το 1932. Το ίδιο έτος έγινε Γενικός Διοικητής Μακεδονίας (σημ. υπουργός Β. Ελλάδος) στην κυβέρνηση Τσαλδάρη. Τον Ιανουάριο του 1933 απέλυσε τας βενιζελικάς κυρίας του Δ. Συμβουλίου του Πατριωτικού Ιδρύματος αντικαταστήσας αυτάς σύμφωνα με τας κομματικάς του αντιλήψεις σύμφωνα με την εφημερίδα Μακεδονία στις 19.1.1933.^[3] Εκλέχθηκε ξανά βουλευτής στις εκλογές του Μαρτίου 1933.

Με εντολή του Φίλιππου Δραγούμη στις 30 Ιουνίου 1933 παύθηκε ο δημοκρατικά εκλεγμένος δήμαρχος Θεσσαλονίκης Χαρίσιος Βαμβακάς.^[4] Στις εκλογές του 1935 εκλέχθηκε ως ανεξάρτητος.

Με την έναρξη της κατοχής εγκατέλειψε την Ελλάδα και κατέφυγε στο Κάιρο, όπου βρισκόταν η κυβέρνηση. Σε αυτή διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών, θέση την οποία ανέλαβε και πάλι το 1946 στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Απριλίου 1946^[1]. Στην επόμενη Κυβέρνηση Τσαλδάρη του Οκτωβρίου 1946 χρημάτισε υπουργός Στρατιωτικών. Στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Κιουσόπουλου χρημάτισε υπουργός Εξωτερικών ενώ σε αυτή του Πιπινέλη υπουργός Εθνικής Αμύνης.^[1] Εκλέχθηκε ξανά βουλευτής το 1946 με το Λαϊκόν Κόμμα. Το 1946 στάλθηκε στο Παρίσι ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας του συνεδρίου ειρήνης.^[1]

Ήταν επίσης ισόβιο μέλος στην Πάγκειο επιτροπή και πρόεδρος της Γλωσσικής Εταιρείας^[5], θέση την οποία διατήρησε για πενήντα χρόνια. Ήταν επίσης πρόεδρος της Ελληνικής Γεωγραφικής Εταιρείας και της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας.^[6] Μερικά από τα έργα που είχε συγγράψει ήταν: Τα εθνικά δίκαια στην διάσκεψη της ειρήνης (1948), Επί του Κυπριακού ζητήματος (1956) κ.ά.

Απεβίωσε στην Αθήνα την ημέρα των γενεθλίων του^[7] και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Βαλαωρίτου, κόρη του Ιωάννη Βαλαωρίτη, και είχε δυο παιδιά, τον Μάρκο και τη Ζωή.

Πηγές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Ε΄ Ιστορικά, Η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, Αθήνα, τεύχος 73, σελ. 22
↑ Μακρυδημήτρης, Αντώνης (2000). Οι υπουργοί των Εξωτερικών της Ελλάδας, 1829-2000. Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη. σελ. 99. ISBN 9600329419.
↑ Αφιέρωμα 2012: Ο Φίλιππος Δραγούμης ξανά γενικός διοικητής Μακεδονίας (1933), alterthess.gr, 19-3-2012, ανάκτηση 8-10-2015.
↑ Ευάγγελος Χεκίμογλου, Ο Νικόλαος Μάνος και ο Μεσοπόλεμος στη Θεσσαλονίκη, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2010, σ. 529, 534.
↑ Α.Κ. «Νεκρολογίες: Φίλιπππος Στεφ. Δραγούμης (1890-1980)», Ελληνικά 31 (1979),σελ.564
↑ Βιογραφία Αρχειοθετήθηκε 2015-10-19 στο Wayback Machine., ανάκτηση 28-11-2015.
↑ Φίλιππος Δραγούμης^{[νεκρός σύνδεσμος]}, Αρχείο Ευβοϊκών Μελετών, τόμος ΚΓ¨, Ευβοϊκά Σύμμικτα, σελ. 391.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Φίλιππος Δραγούμης στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

[Istorika-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Ε΄ Ιστορικά, Η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, Αθήνα, τεύχος 73, σελ. 22

[2] Μακρυδημήτρης, Αντώνης (2000). Οι υπουργοί των Εξωτερικών της Ελλάδας, 1829-2000. Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη. σελ. 99. ISBN 9600329419.

[3] Αφιέρωμα 2012: Ο Φίλιππος Δραγούμης ξανά γενικός διοικητής Μακεδονίας (1933), alterthess.gr, 19-3-2012, ανάκτηση 8-10-2015.

[4] Ευάγγελος Χεκίμογλου, Ο Νικόλαος Μάνος και ο Μεσοπόλεμος στη Θεσσαλονίκη, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών – University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2010, σ. 529, 534.

[5] Α.Κ. «Νεκρολογίες: Φίλιπππος Στεφ. Δραγούμης (1890-1980)», Ελληνικά 31 (1979),σελ.564

[6] Βιογραφία Αρχειοθετήθηκε 2015-10-19 στο Wayback Machine., ανάκτηση 28-11-2015.

[7] Φίλιππος Δραγούμης^{[νεκρός σύνδεσμος]}, Αρχείο Ευβοϊκών Μελετών, τόμος ΚΓ¨, Ευβοϊκά Σύμμικτα, σελ. 391.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]