Φαγγρί κορωνάτο
| Τσαούσι | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||
| Dentex gibbosus Ραφινέσκ 1810 |
Το τσαουσι κορωνάτο (επιστημονική ονομασία Dentex gibbosus), που εσφαλμένα γράφει στην επικεφαλίδα ως φαγκρί, είναι ψάρι της οικογένειας των Σπαρίδων που απαντά στην Μεσόγειο και στις ακτές του ανατολικού Ατλαντικού.
Βιολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο τσαούσης είναι ψάρι του ανατολικού Ατλαντικού Ωκεανού, από την Πορτογαλία στο βορρά μέχρι τη Αγκόλα στο νότο, συμπεριλαμβανομένων των Καναρίων Νήσου, του Σάο Τομέ και Πρίνσιπε και τη Μεσόγειο.[2] Απαντά σε παράκτια ύδατα σε βάθος μέχρι 200 μέτρα και είναι βενθικό είδος. Προτιμά βραχώδεις ή με χαλίκια βυθούς, καθώς και αμμώδεις βυθούς γύρω από βράχια.[2]
Το είδος έχει βρεθεί ότι είναι ερμαφρόδιτο. Τα ψάρια έχουν μήκος περίπου 40 εκατοστά όταν μπορούν να αναπαραχθούν. Στην περιοχή της Αδριατικής η περίοδος αναπαραγωγής είναι τον Αύγουστο, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο.[3] Στα Κανάρια η περίοδος αναπαραγωγής εκτείνεται από τον Απρίλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο.[4] Εκτιμάται ότι το προσδόκιμο ζωής του είναι 20 έτη.[5]
Η δίαιτα του τσαούση αποτελείται από ψάρια, κεφαλόποδα και καρκινοειδή.[2]
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το τσαούσι έχει μακρύ, ψηλό και σχετικά επίπεδο σώμα. Μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 60 εκατοστά και το μέγιστο μήκος που έχει καταγραφεί είναι τα 106 εκατοστά. Το μέγιστο βάρος που έχει καταγραφεί είναι τα 16,4 κιλά.[2] Τα ψάρια έχουν ασημί-γκρι χρώμα με πράσινες, ροζ, χρυσές ή μπλε ανταύγιες και όταν είναι ζωντανά έχουν μικρές σκούρες κηλίδες. Μια μεγάλη μπλε κηλίδα βρίσκεται στη βάση κάθε θωρακικού πτερυγίου. Το κεφάλι είναι μεγάλο και στο πρόσθιο τμήμα της σιαγόνας προεξέχουν 4 κυνόδοντες πάνω και 6 κάτω από το στόμα. Τα υπόλοιπα δόντια σχηματίζουν μονή σειρά είναι μικρά και αιχμηρά. Τα μεγάλα αρσενικά του είδους εμφανίζουν μία πρόσθια καμπούρα.[5] Το ραχιαίο πτερύγιο αποτελείται από από 12 άκανθες και 10-11 μαλακές ακτίνες. Οι δύο πρώτες άκανθες είναι κοντές, ενώ οι επόμενες δύο μακριές και νηματώδεις στα νεαρά άτομα. Το πρωκτικό πτερύγιο αποτελείται από τρεις άκανθες και από 7 με 9 μαλακές ακτίνες.[6]
Κατανάλωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ψάρι εκτιμάται ιδιαίτερα για βρώση και έχει αναπαραχθεί επιτυχημένα σε δοκιμαστικό περιβάλλον ιχθυοκαλλιέργειας και είναι υποψήφιο για ιχθυοκαλλιέργειες εμπορικής εκμετάλλευσης.[5] Αλιεύεται με παραγάδια και τράτες, ενώ τα νεαρά του είδους αλιεύεται και με παγίδες. Καταναλώνεται φρέσκο, κατεψυγμένο, παστό.[6]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Russell, B., Carpenter, K.E. & Pollard, D. (2014) Dentex gibbosus. The IUCN Red List of Threatened Species 2014: e.T170186A1289197. Ανακτήθηκε 7 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Dentex gibbosus». FishBase (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ Grubisic, Leon; Mrcelic, Gorana Jelic; Skakelja, Neda; Katavic, Ivan; Ticina, Vijeko; Sliskovic, Merica (2007-06). «Reproductive biology of pink dentex Dentex gibbosus (Rafinesque) from the Adriatic Sea, Croatia» (στα αγγλικά). Aquaculture Research 38 (9): 991–1001. doi:. ISSN 1355-557X. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1365-2109.2007.01774.x.
- ↑ Pajuelo, J. G.; Lorenzo, J. M. (1995-12-01). «Biological parameters reflecting the current state of the exploited pink dentex Dentex gibbosus (Pisces: Sparidae) population off the Canary Islands». South African Journal of Marine Science 16 (1): 311–319. doi:. ISSN 0257-7615. https://doi.org/10.2989/025776195784156421.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Rueda, F.M.; Martínez, F.M. (2001). «A review on the biology and potential aquaculture of Dentex dentex». Reviews in Fish Biology and Fisheries 11 (1): 57–70. doi:. http://link.springer.com/10.1023/A:1014276700138.
- ↑ 6,0 6,1 «Species Fact Sheets Dentex gibbosus (Rafinesque, 1810)». FAO Fisheries & Aquaculture - Aquatic species. www.fao.org. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2021.
