Φερνάντο Φιγκερόα (πολιτικός)
| Φερνάντο Φιγκερόα | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Fernando Figueroa (Ισπανικά) |
| Γέννηση | 14 Ιουλίου 1849 Ιλομπάσκο |
| Θάνατος | 16 Ιουνίου 1919 Σαν Σαλβαδόρ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελ Σαλβαδόρ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | μεραρχιακός στρατηγός και ταξίαρχος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ (Μαΐου 1885 – Ιουνίου 1885) Πρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ (1907–1911) Undersecretary of State in the Dispatches of War and Marine (1900–άγνωστη τιμή) Minister of Finance and the Marine (1885–άγνωστη τιμή)[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φερνάντο Φιγκερόα - Fernando Figueroa - (4 Μαρτίου 1849 - 16 Ιουνίου 1919) ήταν πρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ από τις 14 Μαΐου έως τις 18 Ιουνίου 1885 και ξανά από την 1η Μαρτίου 1907 έως την 1η Μαρτίου 1911. Διετέλεσε επίσης δύο φορές υπουργός Εθνικής Άμυνας και κυβερνήτης του San Vicente.
Πρώιμη και προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φερνάντο Φιγκερόα γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1849 στο Ilobasco ή στο San Vicente του Ελ Σαλβαδόρ. Παντρεύτηκε τη Luz Rodríguez το 1878 και απέκτησαν έξι παιδιά, τρεις κόρες (María Luisa, Luz και Carlota) και τρεις γιους. Ένας από τους γιους του παντρεύτηκε την Marcela Gutiérrez, κόρη του στρατηγού Rafael Antonio Gutiérrez, ενός από τους ηγέτες της Επανάστασης των 44 το 1894.
Στρατιωτική καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φιγκερόα κατατάχθηκε στον στρατό του Σαλβαδόρ το 1863 κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1863 κατά της Γουατεμάλας. Κατά τη διάρκεια του πολέμου προήχθη σε υπολοχαγό και ήταν διακεκριμένος στρατιώτης. Τραυματίστηκε σοβαρά στις μάχες, και παρόλο που πολέμησε με την πλευρά των ηττημένων υπό τον Πρόεδρο Gerardo Barrios, προήχθη σε Λοχαγό κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Francisco Dueñas. Διεξήγαγε πόλεμο κατά της Ονδούρας τρεις φορές, το 1871, το 1872 και το 1873.
Το 1873, ο πρόεδρος Σαντιάγκο Γκονζάλεζ Πορτίλλο τον διόρισε κυβερνήτη του San Vicente. Το 1876 προήχθη στο βαθμό του στρατηγού. Ο Φιγκερόα ανέλαβε την ανώτατη διοίκηση των κυβερνητικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του πολέμου της επανένωσης του Justo Rufino Barrios και κατά των Σαλβαδοριανών επαναστατών που υποστήριζαν τον πόλεμο του Barrios.
Πρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ, πρώτη θητεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πρόεδρος Rafael Zaldívar παραιτήθηκε στις 14 Μαΐου 1885. Μετά την παραίτησή του, ο Φιγκερόα έγινε προσωρινός πρόεδρος. Διορίζει ένα υπουργικό συμβούλιο αποτελούμενο από τον Dr. Rafael Ayala ως Γενικό Υπουργό, τον Dr. Isidro F. Paredes ως Υπουργό Εσωτερικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης, τον Dr. Domingo López ως Υπουργό Στέγασης και Ναυτιλίας και τον Dr. Daniel Miranda ως Υφυπουργό Εξωτερικών Σχέσεων, Δικαιοσύνης, Λατρειών και Δικαιούχων. Παραιτήθηκε στις 18 Ιουνίου 1885 και αντικαταστάθηκε από τον José Rosales Herrador, ο οποίος αποσύρθηκε από την πολιτική.
Μεταξύ των προεδριών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φιγκερόα βγήκε από τη σύνταξη το 1890, όταν ο πρόεδρος στρατηγός Κάρλος Εζέτα τον διόρισε εκ νέου κυβερνήτη του Σαν Βισέντε. Την 1η Μαρτίου 1900 διορίστηκε υπουργός Εθνικής Άμυνας από τον πρόεδρο στρατηγό Tomás Regalado.
Πρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ, δεύτερη θητεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φιγκερόα εξελέγη πρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ για δεύτερη θητεία και ανέλαβε τα καθήκοντά του την 1η Μαρτίου 1907. Το 1907 οδήγησε το Ελ Σαλβαδόρ σε πόλεμο εναντίον της Ονδούρας, της Νικαράγουας και των Σαλβαδοριανών ανταρτών, των οποίων ηγούνταν ο Χοσέ Σάντος Ζελάγια, πρόεδρος της Νικαράγουας, ο στρατηγός Μανουέλ Ρίβας, ηγέτης της Επανάστασης των 44, και ο Προυντένσιο Αλφάρο, πρώην αντιπρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ από το 1895 έως το 1898. Η εισβολή παραβίασε τη Συνθήκη Ειρήνης και Φιλίας της Κεντρικής Αμερικής του 1907, η οποία είχε υπογραφεί στις 22 Απριλίου 1907. Στις 11 Ιουνίου 1907, ο Φιγκερόα εκφώνησε ομιλία με τίτλο "Διακήρυξη προς τον λαό του Σαλβαδόρ" στην οποία καλούσε τον στρατό και τον λαό να παραμείνουν πιστοί σε αυτόν και να αντισταθούν στην ξένη εισβολή στη χώρα. Η εισβολή καταγγέλθηκε από τη διεθνή κοινότητα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν διπλωματικά και τερμάτισαν τον πόλεμο στις 20 Δεκεμβρίου 1907 με την υπογραφή συνθήκης ειρήνης στην Ουάσιγκτον.
Η θητεία του έληξε την 1η Μαρτίου 1911 και τον διαδέχθηκε ο Manuel Enrique Araujo, ο αντιπρόεδρός του κατά τη διάρκεια της θητείας του. Ο Φιγκερόα ήταν ο τελευταίος στρατιωτικός πρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ μέχρι να αναλάβει την προεδρία ο Μαξιμιλιάνο Ερνάντες Μαρτίνες μετά το πραξικόπημα του Σαλβαδόρ το 1931.
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φιγκερόα πέθανε στις 16 Ιουνίου 1919.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Martin 1911, p. 38
Martin 1911, p. 40
Martin 1911, p. 61
Appletons' 1895, p. 709
Martin 1911, p. 72
Martin 1911, pp. 62–63
Martin 1911, p. 73
Martin 1911, p. 75
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Diario Oficial». (Ισπανικά) Diario Oficial. 30 Απριλίου 1885. σελ. 529.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Martin, Percy Falcke (1911). Salvador of the Twentieth Century. Longmans, Green & Co.
"Salvador". Appletons' Annual Cyclopædia and Register of Important Events of the Year. Cornell University: D. Appleton & Company (19, 34). 1895.