Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φιλίππα Μόχυν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φιλίππα Μόχυν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Philippa de Mohun (Αγγλικά)
Γέννηση1376
Θάνατος17  Ιουλίου 1431 ή 17  Ιουλίου 1431[1]
κάστρο Κάρισμπρουκ
Τόπος ταφήςΑββαείο του Ουέστμινστερ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕδουάρδος του Νόργουιτς
Walter Fitzwalter (έως 1386)[2]
Sir John Golafre (έως 1396)[2]
Εδουάρδος του Νόργουιτς (έως 1415)[2]
ΓονείςJohn de Mohun, 2nd Baron Mohun[3] και Joan Burghersh[3]
δεδομένα
Χαλκογραφία του μνημείου της Φιλίππα του Μόχυν (απεβ.1431) το 1723, στο Αβαείο του Γουέστμινστερ. Το ξύλινο κουβούκλιο λείπει τώρα. Δημοσιεύτηκε στο Dart, John, Westmonasterium, ή, Η Ιστορία και οι Αρχαιότητες της μοναστηριακής εκκλησίας του Αγ. Πέτρου, Γουέστμινστερ, Λονδίνο, 1723.

Η Φιλίππα του Μόχυν, αγγλ.: Philippa de Mohun (π. 1367 [4] – 17 Ιουλίου 1431) ήταν δούκισσα της Υόρκης, ως αποτέλεσμα του 3ου γάμου της με τον Εδουάρδο του Νόριτς, 2ο δούκα της Υόρκης (π. 1373–1415), κύριο της νήσου Γουάιτ, εγγονό τού βασιλιά Εδουάρδου Γ' (1327–1377). Διαδέχτηκε τον 3ο σύζυγό της ως κυρία της νήσου Γουάιτ (1415–1431).

Καταγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ημερομηνία γέννησης τής Φιλίππας είναι άγνωστη. Ήταν η 3η κόρη και συγκληρονόμος του Ιωάννη Μόχυν, 2ου βαρόνου Μόχυν (π. 1320–1375), ΤΠ, ενός από τους Ιδρυτές Ιππότες του Τάγματος της Περικνημίδος (ΤΠ), φεουδάρχη βαρόνο του Ντάνστερ, του κάστρου Ντάνστερ, Σόμερσετ, από τη σύζυγό του Ιωάννα Μπάργκερς (απεβ. 1404), κόρη του Βαρθολομαίου Μπάργκερς, 1ου βαρόνου Μπάργκερς (π. 1304–1355).

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και ο πατέρας της ήταν ο τελευταίος στην εξ αρρενογονίας γραμμή του Μόχυν του Ντάνστερ (διότι απεβίωσε χωρίς άρρεν τέκνο), ούτε αυτή, ούτε κάποια από τις αδελφές της κληρονόμησαν τις πατρικές ιδιοκτησίες τους στο Ντάνστερ. (Αυτές οι εκτάσεις ήταν στην κατοχή τής οικογένειας πριν από το Domesday Book του 1086.) Αυτό συνέβη, επειδή η μητέρα της λαίδη Μόχυν (απεβ. 1404) είχε πωλήσει την μεταβίβαση των ιδιοκτησιών το 1374 στη λαίδη Ελίζαμπεθ Λάτρελ (απεβ. 1395), σύζυγο του Άντριου Λάτρελ και κόρη του Χιού του Κόρτνεϋ, 2ου κόμη του Ντέβον (1303–1377). Η οικογένεια Λάτρελ και οι μετέπειτα απόγονοί τους σε εκ θηλυγονίας γραμμή από το 1737 κατείχαν το κάστρο Ντάνστερ μέχρι το 1976, όταν δωρήθηκε στην Eθνική Εμπιστοσύνη.

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Φιλίππα παντρεύτηκε τρεις φορές: πρώτα τον Γουόλτερ Φιτζγουόλτερ, 4ο βαρόνο Φιτζγουόλτερ (απεβ. 26 Σεπτεμβρίου 1386). Αυτός ο γάμος απέκτησε έναν γιο με το όνομα

  • Γουόλτερ, τον 5ο βαρόνο Φιτζγουόλτερ (απεβ. 1407), που αναφέρεται στη διαθήκη τής μητέρας του.

Έπειτα σε 2ο γάμο τον σερ Τζον ΙΙΙ Γκόλαφρ (απεβ. 18 Νοεμβρίου 1396), τον νόθο γιο του σερ Τζον ΙΙ Γκόλαφρ (απεβ.1379) του Σάρσντεν στο Όξφορντσιρ, το Μπάρυ Μπλάντστον στο Γουίλτσιρ, το Φάιφυλντ στο Γκάρφορντ και το Φρίλφορντ στο Μπέρκσιρ, μεγαλύτερο γιο του σερ Τζον Ι Γκόλαφρ (απεβ. 1363), βουλευτή. Ήταν ευνοούμενος, ιππότης και θαλαμηπόλος του βασιλιά Ριχάρδου Β' (1377–1399) και ήταν φύλακας του κάστρου Γουόλινγκφορντ. Ήταν ένας αξιόλογος κονταρομάχος. Απεβίωσε στις 18 Νοεμβρίου 1396 και με εντολή του βασιλιά τάφηκε στο βασιλικό παρεκκλήσιο στο Αβαείο του Γουέστμινστερ.

Μετά έκανε 3ο γάμο, πριν από τις 7 Οκτωβρίου 1398, με τον Εδουάρδο του Νόριτς, 2ο δούκα της Υόρκης (π. 1373 – 25 Οκτωβρίου 1415), πρωτότοκο γιο του Έντμουντ του Λάνγκλεϋ, 1ου δούκα της Υόρκης, από την πρώτη του σύζυγο Ισαβέλλα της Καστίλης και έναν εγγονό τού Εδουάρδου Γ' της Αγγλίας. Με τον γάμο της αυτόν η Φιλίππα έγινε δούκισσα της Υόρκης. Μετά το τέλος τού Εδουάρδου στη μάχη του Αζενκούρ, έλαβε ως επιχορήγηση για όλη τη ζωή της την κυριότητα της νήσου Γουάιτ, που προηγουμένως κατείχε ο σύζυγός της, και στις 10 Δεκεμβρίου 1415 ονομάστηκε κυρία της νήσου Γουάιτ.

Το τέλος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Φιλίππα απεβίωσε στις 17 Ιουλίου 1431 στην έδρα της στο κάστρο Κάρισμπρουκ στη νήσο Γουάιτ και τάφηκε στο Αβαείο Γουέστμιστερ, [5] όπου ο τάφος και το γλυπτό ομοίωμά της σώζονται στο παρεκκλήσιο του Αγ. Νικολάου. Επίσης, θαμμένος στο Αβαείο του Γουέστμινστερ ήταν ο 2ος σύζυγός της σερ Τζον ΙΙΙ Γκόλαφρ (απεβ. 1396), ο οποίος ενταφιάστηκε στο βασιλικό παρεκκλήσιο, με τον τάφο του να σημαδεύεται από ένα μνημειακό μπρούτζινο μνημείο που έχει χαθεί τώρα. Η μητέρα της, η λαίδη Τζόαν Μπάργκερς του Μόχυν, τάφηκε στον καθεδρικό ναό του Κάντερμπερι, όπου έφτιαξε έναν τάφο, που σώζεται ακόμα. [6]

Μνημείο στο Αβαείο του Γουέστμινστερ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μνημείο της βρίσκεται σήμερα στη βορειοδυτική γωνία του παρεκκλησίου του Αγ. Νικολάου, στο Αβαείο του Γουέστμινστερ, με τη μία πλευρά του να βρίσκεται στο πλάι του παρεκκλησίου, αλλά πριν από το 1600 βρισκόταν στο κέντρο του παρεκκλησίου. Σε γλυπτό ομοίωμα, ξαπλωμένη σε έναν πέτρινο τάφο, η Φιλίππα φορά έναν μακρύ μανδύα με κουκούλα χήρας, με το κεφάλι να στηρίζεται σε δύο μαξιλάρια. Η αρχική βαφή που κάποτε κάλυπτε το ομοίωμα και τη βάση έχει σχεδόν φθαρεί εντελώς. Τα χέρια λείπουν. Στις δύο ορατές πλευρές της βάσης είναι σμιλεμένες επτά θυρεοί:

  • Δύο θυρεοί του Μόχυν (χρυσό πεδίο, ένας σταυρός μαύρος)
  • ο θυρεός της Αγγλίας (της Υόρκης), του 3ου συζύγου της δούκα της Υόρκης
  • μισό Μόχυν (όπως πριν), και μισό Μπάργκερς (ερυθρό πεδίο, ένας λέων ορμώμενος με διχαλωτή ουρά χρυσός) του πατέρα της.
  • μισό Φιτζγουάλτερ και μισό Μόχυν, για τον 1ο της σύζυγο.
  • μισό Γκόλαφρ (oριζόντια κύματα αργυρά και ερυθρά, σε μία μαύρη διαγώνια ταινία τρία χρυσά νομίσματα), και μισό Μόχυν, για τον 2ο της σύζυγο
  • ομισό της Αγγλίας και μισό του Μόχυν, για τον 3ο της σύζυγο.

Το 1723 το μνημείο είχε ένα περίτεχνα σκαλισμένο ξύλινο κουβούκλιο από επάνω του, που αφαιρέθηκε, όπως φαίνεται στην ιστορία του Αβαείου του Τζον Νταρτ, που δημοσιεύθηκε εκείνη τη χρονιά, αλλά ένας θόλος (ουρανός) στη συλλογή του Aβαείου μπορεί να προήλθε από αυτό το μνημείο. Η λατινική επιγραφή, από την οποία μόνο δύο λέξεις σώζονται τώρα, είχε καταγραφεί σε ένα έργο για την ιστορία του Αβαείου που δημοσιεύθηκε το 1822 και έχει ως εξής: "Η Φιλίππα, κόρη και συγκληρονόμος του Τζον λόρδου Μόχυν του Ντάνστερ, που απεβίωσε το έτος Κυρίου 1431" . Ένα προηγούμενο έργο ανέφερε, ότι η επιγραφή περιείχε επίσης τις λέξεις: "η σύζυγος του Εδουάρδου δούκα της Υόρκης".

Τελευταίες επιθυμίες και η διαθήκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κείμενο της τελευταίας διαθήκης της Φιλίππας του Μόχυν (στα γαλλικά) δημοσιεύτηκε από τον Ρίτσαρντ Γκοφ το 1780. Σε αυτό ανέφερε τον γιο της Γουόλτερ, λόρδο Φίτζγουόλτερ και κληροδότησε χρήματα σε πολλές φιλανθρωπικές οργανώσεις και στον Tόμας Τσόσερ. Η τελευταία της διαθήκη χρονολογήθηκε στο κάστρο Κάρισμπρουκ. Διόρισε ότι το σώμα της θα έπρεπε να ενταφιαστεί στο Αβαείο του Γουέστμινστερ και διευθέτησε περαιτέρω ως εξής:

«Στο μέρος όπου απεβίωσε, και σε κάθε μέρος όπου το σώμα της στάθηκε στον δρόμο του προς το Γουέστμινστερ, ορίζει να τελούνται οι Εκτελέσεις της με Μοιρολόι κατά τη διάρκεια της νύχτας και πριν την απομάκρυνσή του το πρωί, μια Λειτουργία Ρέκβιεμ· κάθε ιερέας βοηθώντας στην εν λόγω υπηρεσία να λάβει 12. Και 20 μάρκα περίπου να δαπανηθούν: να διανεμηθούν στον δρόμο, σε λειτουργίες, ελεημοσύνες και άλλες χρεώσεις. Μόλις φθάσει στο Ουέστμινστερ, 24 πένητες, ντυμένοι με μακριά ενδύματα και μαύρες κουκούλες, να κρατεί ο καθένας μια δάδα στο Μοιρολόι, και στη Λειτουργία του Ρέκβιεμ το πρωί, και ο καθένας να λάβει 20. σε χρήματα: η βάση να καλυφθεί παντού με μαύρο, και ένα πολύ όμορφο κερί της ίδιας αναλογίας να τεθεί επάνω. Και την ημέρα της κηδείας, 6 μάρκα να μοιραστούν ανάμεσα σε χίλιους πένητες άνδρες και γυναίκες:, 1 πένα για τον καθένα .1000 Μοιρολογίστρες να τραγουδούν την πρώτη ημέρα, και οι 1000 Λειτουργίες την επόμενη. Να δοθούν 40 μάρκα: 4 πένες σε κάθε ιερέα για την ψυχή της και όλους τους Χριστιανούς. 3 σελίνια 4 πένες σε δύο άνδρες για τον κόπο τους να μοιράζουν χρήματα στα Μοιρολόγια και τις Λειτουργίες. Στον Ηγούμενο και τον Πρωθιερέα του Γουέστμινστερ, 13 σελ. 4 πέν. στον καθένα την ημέρα του Μοιρολογιού και την επόμενη ημέρα 6 σελ. 1 πέν. και σε κάθε Μοναχό 3 σελ. 4 πέν. και σε κάθε Ιερέα που έρχεται στην κηδεία για το Μοιρολόι και να ψάλει στη Λειτουργία, 1 σελ. 2 πέν. Ακόμη 20 £ για να αγοραστεί ύφασμα για μανδύες και κουκούλες για εκατό πένητες άνδρες και γυναίκες. 20 μάρκα σε δύο τίμιους Ιερείς για να ψάλουν τη Λειτουργία και τον Τρένταλ τού Αγ. Γρηγορίου για την ψυχή της και όλους τους Χριστιανούς έναν ολόκληρο χρόνο. Σε 4 πένητες άνδρες και γυναίκες κλινήρεις 13 £ 6 σελ. 9 πέν. Επίσης 20 £ ή περισσότερο, κατά την κρίση των εκτελεστών της διαθήκης, για τα έξοδα της κηδείας της, και 20 £ για να αγοραστεί μαύρο ύφασμα για το νοικοκυριό της την ημέρα της κηδείας της. Άφησε χρήματα στα μοναστήρια Κρίστσερτς, Κάντερμπερυ, Τσέρτσυ, Μπάρκινγκ και Στράτφορντ, για να προσευχηθούν για την ψυχή της. Ακόμη στις καλόγριες του Μπρίμχαμ and Γκόρυνγκ, και στο Κολέγιο του Φόδερυνγκεϊ, και σε κάθε σπίτι των τεσσάρων τάξεων των Αδελφών στο Λονδίνο που θα έρχονται στην κηδεία της, 20. Μεταξύ των κληροδοτημάτων της διαθήκης, θυμάται τον γιο της Γουόλτερ, κύριο Φιτζγουόλτερ, και αφήνει 100 μάρκα στον Tόμας Τσόσερ. Τα υπόλοιπα των αγαθών της να χωριστούν σε τέσσερα μέρη για Λειτουργίες, ανακούφιση Φυλακισμένων και Φτωχών και επισκευή των Δρόμων».

Υποσημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ p10491.htm#i104907.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 p10491.htm#i104907. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  4. ↑ Cokayne, G.E. (1898). The Complete Peerage. 8. σελ. 214. 
  5. ↑ Cokayne 1959, σελ. 903; Richardson I 2011, σελίδες 365–8; Richardson II 2011, σελίδες 211–12; Horrox 2004
  6. ↑ Heath, Diane (2019-01-03), «Tombscape», Gender in medieval places, spaces and thresholds (School of Advanced Study, University of London): 185–202, doi:10.2307/j.ctv9b2tw8.19, ISBN 978-1-909646-84-1, http://dx.doi.org/10.2307/j.ctv9b2tw8.19, ανακτήθηκε στις 2023-02-14 

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Cokayne, George Edward (1959). The Complete Peerage, edited by Geoffrey H. White. XII(2). London: St. Catherine Press. 
  •   (subscription required)
  • Richardson, Douglas (2011). Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families, ed. Kimball G. Everingham. I (2nd έκδοση). Salt Lake City.  (ISBN 1449966373)
  • Richardson, Douglas (2011). Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families, ed. Kimball G. Everingham. II (2nd έκδοση). Salt Lake City.  (ISBN 1449966381)
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φιλίππα_Μόχυν&oldid=10834589"