Φρίντα Ρομπσάιτ-Ρόμπινς
| Φρίντα Ρομπσάιτ-Ρόμπινς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Frieda Robscheit-Robbins (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 8 Ιουνίου 1888 Οϊσκίρχεν |
| Θάνατος | 18 Δεκεμβρίου 1973 Τούσον |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Σικάγου Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αιματολόγος παθολόγος |
Η Frieda S. Robscheit-Robbins (8 Ιουνίου 1888 – 18 Δεκεμβρίου 1973)[1][2] ήταν Γερμανο-Αμερικανίδα παθολόγος που συνεργάστηκε στενά με τον George Hoyt Whipple στη διεξαγωγή έρευνας σχετικά με τη χρήση ιστού του ήπατος για τη θεραπεία της κακοήθους αναιμίας, συμμετέχοντας σε 21 μελέτες μεταξύ του 1925 και του 1930. Ο Whipple έλαβε το Βραβείο Νόμπελ το 1934, για αυτήν την εργασία, αλλά η Robscheit-Ρόμπινς δεν αναγνωρίστηκε σε αυτό το βραβείο, αν και ο Whipple μοιράστηκε μαζί της το χρηματικό έπαθλο.[1]
Η Robscheit-Robbins περιγράφεται το 1981, ως μια γυναίκα με "αξιοσημείωτη παρουσία", που συχνά κυκλοφορούσε φορώντας διαμάντια και με "κομψά χτενισμένα" μαλλιά.[3]
Το 2002, ένα άρθρο του περιοδικού Discover με τίτλο "Οι 50 Πιο Σημαντικές Γυναίκες στην Επιστήμη", σημείωσε, ότι στις συνεισφορές της Robscheit-Robbins "θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη σημασία".[4]
Πρώιμη ζωή και Σπουδές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Robscheit-Robbins γεννήθηκε στη Γερμανία και μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες όταν ήταν παιδί. Έλαβε το πτυχίο της από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, το Μεταπτυχιακό της από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, και το Διδακτορικό της δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ.[1]
Έρευνα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προκαταρκτική έρευνα διεξήχθη στις αρχές της δεκαετίας του 1920 στο Ίδρυμα the George William Hooper , στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, όπου τα βερίκοκα βρέθηκαν να είναι πολύτιμα για τη θεραπεία τεχνητά προκαλόμενης αναιμίας στα σκυλιά. Αυτό το αποτέλεσμα ήταν τόσο μεγάλη έκπληξη για τους ερευνητές, που δεν δημοσιεύθηκε. Ωστόσο, το έργο συνεχίστηκε στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ, στη Νέα Υόρκη από το 1922, όπου οι ερευνητές συνέκριναν την αποτελεσματικότητα των διαφόρων ουσιών στη θεραπεία της αναιμίας.[5]
Η Robscheit-Robbins άρχισε να εργάζεται με τον Whipple το 1917, και ήταν η συνεργάτιδα του στην έρευνα για 18 χρόνια.[1] Ήταν η πρώτο-ονομαζόμενη, συγγραφέας στην πιο σημαντική μελέτη του Whipple (ο πρώτος συγγραφέας είναι συνήθως αυτός ο οποίος είναι υπεύθυνος για το έργο στο οποίο βασίζεται το βιβλίο, και σε πολλούς ερευνητικούς τομείς, ο τελευταίος συγγραφέας είναι ο διευθυντής του εργαστηρίου ή ο κύριος ερευνητής υπεύθυνος για την κατεύθυνση του έργου). Από τα 23 έγγραφα που ο Whipple ανέφερε στην προσφώνηση του για το βραβείο Νόμπελ , η Robscheit-Robbins ήταν συν-συγγραφέας σε δέκα από αυτά.[2]
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Robscheit-Robbins παντρεύτηκε τον O. V. Sprague. Πέθανε το Δεκέμβριο του 1973 στο Tucson, Αριζόνα, στις ΗΠΑ.[1]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Robscheit-Robbins, Frieda (1888–1973)». Dictionary of Women Worldwide: 25,000 Women Through the Ages. HighBeam. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 «Frieda Robscheit-Robbins». Scribd.com. Scribd. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2014.
- ↑ Davenport, HW., George Η Whipple, The Physiologist, Vol 24, 2, 1981, p. 2
- ↑ «The 50 Most Important Women in Science». Discover. Kalmbach Publishing Co. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2014.
- ↑ Robscheit-Robbins, F.; Elden, C.A.; Sperry, W.M.; Whipple, G.H.. Journal of Biological Sciences 79: 563–576.