Φρίντριχ Μάινεκε

Φρειδερίκος Μάινεκε
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Friedrich Meinecke (Γερμανικά)
Γέννηση	30  Οκτωβρίου 1862 Ζάλτσβεντελ
Θάνατος	6  Φεβρουαρίου 1954 Δυτικό Βερολίνο
Υπηκοότητα	Γερμανία
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Βόννης και Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Βραβεύσεις	Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες, Goethe Plaque of the City of Frankfurt (1949) και Goethe Medal for Art and Science (1932)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Αξίωμα	Ιστοριογράφος των Πρωσικών Κρατών (1922)
Ιδιότητα	αρχειονόμος, ιστορικός της σύγχρονης εποχής, ιστορικός, φιλόσοφος, διδάσκων πανεπιστημίου και philosopher of history
Ακαδημαϊκός τίτλος	διδακτορικό δίπλωμα
δεδομένα ()

Ο Φρειδερίκος Μάινεκε (1862 - 1954) (Friedrich Meinecke) ήταν διάσημος Γερμανός ιστορικός, διεθνολόγος και ακαδημαϊκός.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1862 στο Σαλτσβέντελ στην Πρωσία. Αρχικά σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και του Βερολίνου. Το 1887 διορίστηκε αρχειοφύλακας των Αρχείων του Κράτους, θέση που διατήρησε μέχρι το 1901, ενώ από το 1896 μέχρι το 1935 ανέλαβε αρχισυντάκτης του ιστορικού περιοδικού Zeitschrift. Υπήρξε καθηγητής Ιστορίας των Πανεπιστημίων Στρασβούργου, Φράιμπουργκ και Βερολίνου.
Τα συγγράμματά του "Ο Κοσμοπολιτισμός και το εθνικόν κράτος" (1908), το οποίο και τον καθιέρωσε, ως και "Η Ιδέα του Κράτους εις την νεωτέραν ιστορίαν" (Die Idee der Staatsräson) (1924) και "Αι Αρχαί του ιστορισμού" (1936) έχουν χαρακτηριστεί ιστοριογραφικά αριστουργήματα.

Στο δε έργο του "Η Γερμανική καταστροφή" (Die Deutsche Katastrophe), που συνέγραψε μετά τον Β' Π.Π. και εξέδωσε το 1946, με σαφές αντιναζιστικό πνεύμα, προβαίνει σε μια εκτενή έρευνα και ανάλυση των αιτιών που προκάλεσαν την πτώση της ναζιστικής Γερμανίας. Το έργο του αυτό είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό σε στοιχεία που παραθέτει ως προς την άνοδο του Χίτλερ που οφείλονταν κυρίως α) στον παλαιότερο πρωσικό μιλιταρισμό, β) στην ταχεία εκβιομηχάνιση και γ) τις αδυναμίες των μεσαίων στρωμάτων, όσο και σε μια σειρά ατυχών γεγονότων που ουδεμία σχέση είχαν με τον γερμανικό λαό, αλλά και ποιοι πραγματικά βοήθησαν αυτόν ακόμα και στις αρχές του πολέμου, γνωρίζοντας εκ των προτέρων τι θα επακολουθούσε.

Ο Φρ. Μάινεκε αρχικά υπήρξε υποστηρικτής της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης θεωρώντας την ως το ελάχιστο κακό μετά τον Α' Π.Π. Υπό το καθεστώς όμως εκείνο η ανάδειξη του εθνικοσοσιαλισμού ως συσπείρωση του γερμανικού λαού ήταν φυσικό επόμενο και ως Γερμανός υπήρξε στην αρχή υποστηρικτής του Γ' Ράιχ. Όταν όμως αντελήφθη τις πρώτες παρεκτροπές της κρατικής εξουσίας αποστασιοποιήθηκε όπου και κατέστη τελικά αντιναζιστής.

Ο Φρειδερίκος Μάινεκε υπήρξε μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας των Επιστημών. Πέθανε στο Βερολίνο, στις 6 Φεβρουαρίου του 1954, σε ηλικία 91 ετών.

Σημειώσεις

Ο Φρ. Μάινεκε περιλαμβάνεται στους ιστορικούς του Μεσοπολέμου και του Β' Π.Π. Περικοπές εκ του βιβλίου του "Ο Κοσμοπολιτισμός και το εθνικόν κράτος", όπου αναζητείται η αναγκαιότητα ισορροπίας μεταξύ της κρατικής εξουσίας και της ηθικής, συχνά αποτελούν βασικές αναφορές σε σχετικές ομιλίες κοινωνιολόγων και διεθνολόγων.

Συγγραφικό έργο

• Das Leben des Generalfeldmarschalls Hermann von Boyen (2 τόμοι, 1896 - 1899) (Η ζωή του Στρατάρχης Χέρμαν φον Boyen)
• Das Zeitalter der deutschen Erhebung, 1795-1815 (1906) (Η Ενηλικίωση της Γερμανίας)
• Weltbürgertum und Nationalstaat: Studien zur deutschen Γένεση Nationalstaates des (1908) (κοσμοπολιτισμός και η Nationstate: Σπουδές στην αρχή της γερμανικής Nationstates)
• Radowitz und die Deutsche Επανάσταση (1913) (Radowitz και η γερμανική επανάσταση)
• Die Idee der Staatsräson in der Geschichte neueren (1924) (Η ιδέα του λόγω της κατάστασης στην Αναθεωρητική Ιστορία)
• Geschichte des Deutsch-Englischen Bündnisproblems, 1890-1901 (1927) (Η Ιστορία των Γερμανο-Αγγλικών Σχέσεων Προβλήματα εταιρικής σχέσης)
• Staat und Persönlichkeit (1933) (Κράτος και Προσωπικότητας)
• Die des Entstehung Historismus (2 τόμοι, 1936) (Η Καταγωγή του ιστορικισμού)
• Deutsche Katastrophe: Betrachtungen und Erinnerungen (1946) (Η Γερμανική Καταστροφή: Ενατένιση και Αναμνήσεις)
• 1948 Eine Säkularbetrachtung (1948) (1848: Το έτος κριτικής)

Πηγές

• "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.Γ΄(συμπλήρωμα), σελ.602.