Φρίξος Αριστεύς
| Φρίξος Αριστεύς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 8 Φεβρουαρίου 1879 Αθήνα |
| Θάνατος | 1951 Αθήνα |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
| Αξιοσημείωτο έργο | Προτομή Γρηγόρη Λιακατα, Αιτωλικό |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φρίξος Αριστεύς (1879 - 1951)[1] ήταν Έλληνας ζωγράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου 1879, στην οδό Κάνιγγος και Σολωμού.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1892 εισήλθε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τους Βολονάκη, Προσαλέντη, Ροϊλό, Γεώργιο Βρούτο και Νικηφόρο Λύτρα.[2] Συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο στη Βαυαρική Ακαδημία Εικαστικών Τεχνών με δάσκαλο τον Νικόλαο Γύζη.[3] Μετά από μια σύντομη παραμονή στην Ιταλία επέστρεψε το 1901 στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.[2] Το 1902 παντρεύτηκε τη Λίντα Κοέν με την οποία δεν απέκτησαν παιδιά. Έλαβε μέρος σε πολλές εκθέσεις. Η πρώτη του διάκριση ήταν στην έκθεση Εταιρείας Φιλοτέχνων (Μέγαρο Κούπα). Το 1911 εκθέτει στην Kunstverein (Κούνστφεράιν) του Μονάχου, όπου ο γερμανικός τύπος επαίνεσε ομόφωνα τα έργα του «Αφροδίτη» (κραγιόν), «Θάνατος» (ελαιογραφία), «Νύκτα» (ελαιογραφία), «Μελαγχολία» (κραγιόν). Πέραν αυτών έκανε περίπου 12 ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Πάτρα, Βόλο και Θεσσαλονίκη. Συμμετείχε επίσης στην παγκόσμια έκθεση των Παρισίων το 1937. Έργα του μεταξύ άλλων είναι: «Ο Μέγας Διδάσκαλος» (κραγιόν), «Μελαγχολία» (κραγιόν), «Πνεύμα του Μπετόβεν» (κραγιόν), «Θυσία» (παστέλ), «Χρόνος» (κραγιόν), «Συννεφιά» (κραγιόν), «Αχέρων» (κραγιόν), «Πάσχα εν Ελλάδι» (ελαιογραφία), «Εκάτη» (ακουαρέλα), «Έρημος» (παστέλ-κραγιόν) και άλλα. Πέθανε σε ηλικία 73 ετών, στις 21 Απριλίου του 1952 στην Αθήνα. Ο τάφος του βρίσκεται στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Τεχνοτροπία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκτός από τη ζωγραφική, ο Αριστεύς ασχολήθηκε επίσης με τη λιθογραφία, τη γελοιογραφία και την εικονογράφηση βιβλίων ενώ δίδαξε και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.[4] Το έργο του επηρεάστηκε από το καλλιτεχνικό ρεύμα του Συμβολισμού χωρίς όμως να καταφέρει να αποκτήσει μεγάλη φήμη κυρίως λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του αλλά και της θεματολογίας του, η οποία ήταν σχετικά ξένη προς το ελληνικό κοινό της εποχής του με αποτέλεσμα να δεχτεί ανάμεικτες κριτικές.[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Αριστεύς Φρίξος (1879 Αθήνα - 1951 Αθήνα)». nationalgallery.gr. Εθνική Πινακοθήκη. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Αϊβαλιώτη, Μαρία. «Φρίξος Αριστεύς: Μια «δαιμονική» και μυστικιστική προσέγγιση των θρησκευτικών θεμάτων». eikastikon.gr. Εικαστικόν. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Πινακοθήκη /100 χρόνια, Τέσσερις αιώνες Ελληνικής Ζωγραφικής, Από τις Συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ευριπίδη Κουτλίδη. Αθήνα: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. 1999. σελ. 116.
- ↑ «Αριστεύς Φρίξος». nikias.gr. Νικίας. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Φρίξος Αριστεύς: Αυτοβιογραφία, Αθήνα 1955