Φραγκίσκος Β΄ των Δύο Σικελιών
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Φραγκίσκος Β΄ | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 22 Μαΐου 1859 - 20 Μαρτίου 1861 |
| Προκάτοχος | Φερδινάνδος Β΄ |
| Διάδοχος | Κανένας |
| Γέννηση | 16 Ιανουαρίου 1836 Νάπολη, Βασίλειο των Δύο Σικελιών |
| Θάνατος | 27 Δεκεμβρίου 1894 (58 ετών) Άρκο, Αυστροουγγαρία |
| Τόπος ταφής | Βασιλική της Σάντα Κιάρα, Νάπολη |
| Σύζυγος | Μαρία Σοφία της Βαυαρίας |
| Οίκος | Οίκος των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών |
| Πατέρας | Φερδινάνδος Β΄ των Δύο Σικελιών |
| Μητέρα | Μαρία Χριστίνα της Σαβοΐας |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολικισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Φραγκίσκος Β΄ των Δύο Σικελιών (Francesco II delle Due Sicilie, 16 Ιανουαρίου 1836 - 27 Δεκεμβρίου 1894) ήταν βασιλιάς των Δύο Σικελιών (1859 - 1861).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Φραγκίσκος ντ' Ασσίζι (= της Ασσίζης) Μαρία ήταν ο μοναδικός γιος και διάδοχος του Φερδινάνδου Β΄ των Δύο Σικελιών από τον γάμο του με την πρώτη σύζυγο του Μαρία Χριστίνα της Σαβοΐας, που πέθανε πάνω στη γέννα του. Ο πατέρας του αμέλησε τις σπουδές του και, όταν τον διαδέχθηκε, σε ηλικία 23 ετών αποδείχθηκε βασιλιάς αδύναμου χαρακτήρα, εύκολα επηρεαζόμενος από τη μητριά του Μαρία Θηρεσία της Αυστρίας, τους ιερείς και την Αυλή.
Νυμφεύτηκε (1859) τη Μαρία Σοφία της Βαυαρίας των Βίττελσμπαχ (μικρότερη αδελφή της Ελισάβετ, Αυτοκράτειρας της Αυστρίας), χωρίς να κατορθώσουν να αποκτήσουν παιδιά. Ως πρωθυπουργό του διόρισε τον Κάρλο Φιλανγκιέρι, τον στρατηγό που πραγματοποίησε τις σημαντικές νίκες κατά του Πεδεμοντίου στη Λομβαρδία. Ο Φιλανγκιέρι προσπάθησε να πείσει τον βασιλιά να δεχτεί την πρόταση του Καμίλλο Μπένσο, Κόμητος του Καβούρ, για συνεργασία του με το βασίλειο της Σαρδηνίας.
Στις 7 Ιουνίου μια μερίδα των Ελβετών φρουρών εξεγέρθηκε, και ενώ ο ίδιος ο βασιλιάς προσπαθούσε να τους υποσχεθεί ότι θα ικανοποιήσει τα αιτήματα τους, ο στρατηγός Νουντσιάντε τους περικύκλωσε με τον στρατό του και τους κατανίκησε και το βασίλειο έχασε τους καλύτερους υπερασπιστές του. Ο Καβούρ πρότεινε να μοιράσουν τα παπικά εδάφη ανάμεσα στο Πεδεμόντιο και τη Νάπολη, ο Φραγκίσκος φοβήθηκε την ιεροσυλία και αρνήθηκε. Τότε ο Φιλανγκιέρι, βλέποντας ότι η μοναρχία στην Νάπολη κινδύνευε, προσπάθησε να πείσει τον βασιλιά για την παραχώρηση Συντάγματος.
Επέλαση του Γκαριμπάλντι και πτώση του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα επαναστατικά στρατεύματα του Τζουζέπε Γκαριμπάλντι εμπνεύσθηκαν την ανατροπή της δυναστείας των Βουρβόνων από τον Ιταλικό νότο και ετοίμαζαν μια μεγαλειώδη εκστρατεία. Μία συνωμοσία στη Σικελία τιμωρήθηκε με πρωτοφανή αγριότητα, αλλά ο Ροσαλίνο Πίλο και ο Φραντσέσκο Κρίσπι προετοιμάστηκαν να ανοίξουν τις πύλες να υποδεχτούν τον Γκαριμπάλντι, ο οποίος (Μάιος 1860) έφτασε στην πόλη Μαρσάλα και κατέκτησε το νησί της Σικελίας με καταπληκτική ευκολία.
Τα γεγονότα έπεισαν τον Φραγκίσκο να καθιερώσει Σύνταγμα, αλλά η προκήρυξη συνοδεύτηκε με σάλο και παραιτήσεις, όπου ο Λιμπόριο Ρομάνο έγινε πρωθυπουργός. Ο Καβούρ έστειλε ναυτική μοίρα να παρακολουθήσει τα γεγονότα, ενώ ο Γκαριμπάλντι διασχίζοντας τα στενά της Μεσσίνα έγινε από όλο τον κόσμο δεκτός ενθουσιωδώς σαν ελευθερωτής.
Στις 6 Σεπτεμβρίου 1860, ο βασιλιάς Φραγκίσκος και η σύζυγος του προ της εισόδου του Γκαριμπάλντι δραπέτευσε από την πόλη. Την άλλη μέρα ο Γκαριμπάλντι εισήλθε στην πόλη και εγκατέστησε επαρχιακή κυβέρνηση. Ο γαλλικός στόλος αποσύρθηκε και το 1861 ολοκλήρωσε την κατάκτηση της Ιταλίας για λογαριασμό του Βίκτωρα Εμμανουήλ Β΄, καθώς έπεσαν και τα τελευταία φρούρια της Γκαέτα και της Μεσσίνα.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε το 1859 τη Μαρία Σοφία των Βίττελσμπαχ, κόρη του Μαξιμιλιανού Ιωσήφ εν Βαυαρία, και είχε τέκνο:
- Μαρία Χριστίνα Πία Άννα Ισαβέλλα Ναταλία Ελίζα (1869 - 1870).