Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φρανσουά Μπουσέ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φρανσουά Μπουσέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		François Boucher (Γαλλικά)
Γέννηση29  Σεπτεμβρίου 1703[1][2][3]
Παρίσι[4][5][6]
Θάνατος30  Μαΐου 1770[1][2][3]
Παρίσι[5][6][7]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[8]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[9][10]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[11][12]
χαράκτης[13]
σχεδιαστής ταπισερί[13]
εικονογράφος[12]
οξυγράφος[13]
σκιτσογράφος[13]
exlibrist
Αξιοσημείωτο έργοBlond Odalisque
Portraits of Madame de Pompadour
La Naissance de Vénus
Madame Bergeret
Επηρεάστηκε απόΣαρλ Αντρέ βαν Λου
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαρί Ζαν Μπουζώ[14]
ΤέκναΜαρί Εμιλί Μπουσέ
Jeanne-Élisabeth Victoire Deshays
Juste-Nathan François Boucher
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΕπίσημος ζωγράφος του βασιλιά (1765–1770)
ΒραβεύσειςΑ΄ Βραβείο Ζωγραφικής της Ρώμης (1723)[15]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Φρανσουά Μπουσέ (François Boucher, 29 Σεπτεμβρίου 1703 — 30 Μαΐου 1770) ήταν Γάλλος ζωγράφος, αντιπροσωπευτικός του ροκοκό, γνωστός για τους ειδυλλιακούς και ηδονικούς πίνακές του [16]σε κλασικά θέματα και για τις διακοσμητικές αλληγορίες του που παρίσταναν τις τέχνες ή τα αγροτικά επαγγέλματα.[17]

Ήταν γιος του επίσης ζωγράφου Νικολά Μπουσέ. Το 1720 έγινε μαθητευόμενος του Φρανσουά Λε Μουάν. [18]Το 1723 κέρδισε το βραβείο της Ρώμης της Γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών με έπαθλο μια τετράχρονη υποτροφία στη Ρώμη. [19]Από το 1734 εργαζόταν για την βασιλική αυλή του Λουδοβίκου ΙΕ΄, και από το 1746 για τη μεγάλη προστάτιδά του, την μαρκησία ντε Πομπαντούρ. Επίσης, εκτός από ζωγράφος εργάστηκε και ως διακοσμητής, ενώ το 1755 μάλιστα ανέλαβε τη διοίκηση του βασιλικού εργοστασίου ταπισερί Γκομπλέν.[20]

Επίσημος ζωγράφος του βασιλιά έγινε το 1765. Δούλευε σκληρά και παρήγαγε εκατοντάδες πίνακες, ενώ απέκτησε και διεθνή φήμη στην Ευρώπη.[21]

Επιλογή έργων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Η αρπαγή της Ευρώπης, 1732-34, Λονδίνο, Συλλογή Ουάλλας
    Η αρπαγή της Ευρώπης, 1732-34, Λονδίνο, Συλλογή Ουάλλας
  • Ηρακλής και Ομφάλη, 1735, Μόσχα, Μουσείο Πούσκιν
    Ηρακλής και Ομφάλη, 1735, Μόσχα, Μουσείο Πούσκιν
  • Ο θρίαμβος της Αφροδίτης, 1740, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
    Ο θρίαμβος της Αφροδίτης, 1740, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
  • Το Λουτρό της Αρτέμιδος, 1742, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
    Το Λουτρό της Αρτέμιδος, 1742, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
  • Η τουαλέτα, 1742, Μαδρίτη, Μουσείο Thyssen-Bornemisza
    Η τουαλέτα, 1742, Μαδρίτη, Μουσείο Thyssen-Bornemisza
  • Αφροδίτη και Έρως, 1742, Βερολίνο, Πινακοθήκη
    Αφροδίτη και Έρως, 1742, Βερολίνο, Πινακοθήκη
  • Ποιμενικό ειδύλλιο, 1747, Σικάγο, Ινστιτούτο Τέχνης
    Ποιμενικό ειδύλλιο, 1747, Σικάγο, Ινστιτούτο Τέχνης
  • Αιχμαλωτίζοντας πουλιά, 1748, Λος Άντζελες, Μουσείο Γκέτι
    Αιχμαλωτίζοντας πουλιά, 1748, Λος Άντζελες, Μουσείο Γκέτι
  • Η τουαλέτα της Αφροδίτης, 1751 Νέα Υόρκη, Μητροπολιτικό Μουσείο
    Η τουαλέτα της Αφροδίτης, 1751 Νέα Υόρκη, Μητροπολιτικό Μουσείο
  • Ξαπλωμένο κορίτσι, 1752, Μόναχο, Παλαιά Πινακοθήκη
    Ξαπλωμένο κορίτσι, 1752, Μόναχο, Παλαιά Πινακοθήκη
  • Οι τέσσερις εποχές : Χειμώνας, 1755 Νέα Υόρκη, Frick Collection
    Οι τέσσερις εποχές : Χειμώνας, 1755 Νέα Υόρκη, Frick Collection
  • Μαρκησία ντε Πομπαντούρ, 1756, Μόναχο, Παλαιά Πινακοθήκη
    Μαρκησία ντε Πομπαντούρ, 1756, Μόναχο, Παλαιά Πινακοθήκη
  • Ο Ήφαιστος δίνει στην Αφροδίτη τα όπλα του Αινεία, 1757, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
    Ο Ήφαιστος δίνει στην Αφροδίτη τα όπλα του Αινεία, 1757, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
  • Παν και Σύριγξ, 1759, Μαδρίτη, Μουσείο του Πράδο
    Παν και Σύριγξ, 1759, Μαδρίτη, Μουσείο του Πράδο

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12218907t. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «François Boucher». (Ολλανδικά) RKDartists. 11324.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «François Boucher» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00024037. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Francois-Boucher.
  7. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 11324.
  8. ↑ (Αγγλικά, Μποκμάλ, Σουηδικά, Φινλανδικά, Δανικά, Εσθονικά) KulturNav. 12  Φεβρουαρίου 2016. 410c2f7f-4f08-4226-80cc-104e9eda4d57. Ανακτήθηκε στις 27  Φεβρουαρίου 2016.
  9. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12218907t. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. ↑ CONOR.SI. 40505443.
  11. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Μαρτίου 2019. 500032143. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  12. ↑ 12,0 12,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/58682. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500032143.
  14. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Μαρτίου 2019. 500032143. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2021.
  15. ↑ Jules Guiffrey: «Liste des pensionnaires de l'Academie de France a Rome» 1908. σελ. 25.
  16. ↑ . «artrenewal.org/artists/francois-boucher». 
  17. ↑ . «wikiart.org/en/francois-boucher». 
  18. ↑ . «artnet.com/artists/francois-boucher/». 
  19. ↑ . «britannica.com/biography/Francois-Boucher». 
  20. ↑ . «francoisboucher.org/biography». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2021. 
  21. ↑ . «nga.gov/collection/artist-François Boucher». 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φρανσουά_Μπουσέ&oldid=10794298"