Φρειδερίκος Γ΄ του Παλατινάτου
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Φρειδερίκος Γ΄ | |
|---|---|
 | |
Εκλέκτορας του Παλατινάτου | |
| Περίοδος | 1559 - 1576 |
| Προκάτοχος | Όθων Ερρίκος |
| Διάδοχος | Λουδοβίκος ΣΤ΄ |
| Γέννηση | 14 Φεβρουαρίου 1515 |
| Θάνατος | 26 Οκτωβρίου 1576 (61 ετών) |
| Σύζυγος | Μαρία του Βρανδεμβούργου-Κούλμπαχ |
| Απόγονοι | Λουδοβίκος ΣΤ΄ Ελισάβετ Ιωάννης-Καζιμίρ Δωροθέα-Σουζάνα Άννα-Ελισάβετ Χριστόφορος Κουνιγούνδη Ιακωβαία |
| Οίκος | των Βίττελσμπαχ |
| Πατέρας | Ιωάννης Β΄ |
| Μητέρα | Βεατρίκη της Βάδης |
| Θρησκεία | Καλβινιστής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Φρειδερίκος Γ΄ (Friedrich III, 14 Φεβρουαρίου 1515 - 26 Οκτωβρίου 1576), o λεγόμενος ευσεβής (der Fromme) από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ, ήταν κόμης του Ζίμερν (Simmern) το διάστημα 1557-76 και εκλέκτορας του Παλατινάτου (Pfalz) το διάστημα 1559-76. Ήταν αφιερωμένος στον Καλβινισμό και έκανε τη Μεταρρυθμιστική ομολογία ως την επίσημη θρησκεία της επικράτειάς του. Επέβλεψε στη σύνταξη και δημοσίευση της Κατήχησης της Χαϊδελβέργης. Η υποστήριξή του στον Καλβινισμό έκανε στο κίνημα της Μεταρρύθμισης να αποκτήσει μία θέση στο εσωτερικό της Γερμανικής αυτοκρατορίας.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ιωάννη Β΄, κόμη του Ζίμερν και της Βεατρίκης, κόρης του Χριστόφορου Α΄, μαργράβου του Μπάντεν-Μπάντεν. Στην Αυλή του πατέρα του στην Κολωνία μορφώθηκε αυστηρά με την Καθολική πίστη, αλλά με την επιρροή της ευλαβούς συζύγου του Μαρίας Χοεντσόλερν του Βρανδεμβούργου, που τη νυμφεύτηκε το 1537, ακολούθησε τη Μεταρρύθμιση. Το 1546 έκανε δημόσια ομολογία της πίστης του.
Το 1557 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε ως κόμης του Ζίμερν. Το 1559 απεβίωσε ο τέταρτος εξάδελφός του Όθων Ερρίκος, εκλέκτορας του Παλατινάτου, τελευταίος του κύριου κλάδου των Βίττελσμπαχ και τον διαδέχθηκε. Επί Όθωνα Ερρίκου είχαν βρει μία θέση στο Παλατινάτο αυστηροί Λουθηρανοί, όπως ο Τίλεμαν Εσούσιος, ακόλουθοι του Φίλιππου Μελάγχθονος και Καλβινιστές. Όταν όμως ο Φρειδερίκος Γ΄ ανέλαβε το Παλατινάτο, σκληρές αντιπαραθέσεις εγέρθηκαν μεταξύ των θεολόγων αυτών. Ο νέος εκλέκτορας εκτόπισε δύο διαφωνούντες. Για να κατανοήσει τη διαμάχη μελετούσε θεολογία όλο και περισσότερο, εμβαθύνοντας στη Μεταρρύθμιση. Διαφωνίες μεταξύ θεολόγων τον έκαναν να απεχθάνεται τους Λουθηρανούς ζηλωτές. Το 1561 με τη Σύμβαση στο Νάουμμπουργκ υιοθέτησε πλήρως την Μεταρρύθμιση.
Από το 1560 εικόνες αγίων, άμφια, βαπτιστήρια και μουσικά όργανα απομακρυνόταν ανηλεώς. Κατασχέθηκαν πρόσοδοι μονών. Επιτροπή θεολόγων συνέταξε την Κατήχηση της Χαϊδελβέργης, που έγινε το μέτρο του δόγματος και η καθοδήγηση της νεολαίας. Το 1564 επιτροπές έκαναν τις αλλαγές. Οι Λουθηρανοί που αντέδρασαν, απολύθηκαν και έτσι κατεστάλη η αντίθεσή τους. Οι ομοϊδεάτες τους ανησύχησαν και ο Μαξιμιλιανός Β΄ των Αψβούργων ζήτησε την ακύρωση των αλλαγών· το ίδιο ζήτησε ομόφωνα και η Αυτοκρατορική Συνέλευση (Reichstag) στο Άουγκσμπουργκ το 1566. Ο Φρειδερίκος Β΄ δήλωσε ότι θα ακολουθεί το Σωτήρα Θεό, έτσι το διάταγμα (Dekret) δεν υλοποιήθηκε.
Προσπάθησε να συνεχίσει τις αλλαγές στο Άνω Παλατινάτο, αλλά οι Λουθηρανοί αντιστάθηκαν με ζήλο. Επέστρεψε στο Παλατινάτο, όπου το 1570 εφήρμοσε αυστηρή εκκλησιαστική πειθαρχία. Το 1572 θανάτωσε τον αντι-τριαδικό θεολόγο Γιόχαν Σύλβαν ως αιρετικό, αφού συμβουλεύτηκε τρεις θεολόγους. Παραχώρησε το 1562 το Φράνκενταλ σε Ευαγγελιστές πρόσφυγες, που διώχτηκαν από την Ολλανδία. Το 1567 και το 1576 έστειλε τον γιο του Ιωάννη Καζιμίρ στη Γαλλία σε βοήθεια των Ουγενότων. Υποστήριξε το 1569 τον Βόλφγκανγκ, κόμη του Τσβάιμπρυκεν που πήγαινε στη Γαλλία για τον ίδιο σκοπό.
Τα τελευταία του έτη ήταν προβληματισμένος, μια και ο πρωτότοκος Λουδοβίκος ΣΤ΄ ήταν αυστηρός Λουθηρανός και έτσι ο Φρειδερίκος Γ΄ δεν μπορούσε να ελπίζει στη συνέχιση με το ίδιο πνεύμα του έργου του. Απεβίωσε το 1576 και τον διαδέχθηκε ο γιος του, Λουδοβίκος ΣΤ΄. Πρωτύτερα είχε αποκόψει τμήμα του Άνω Παλατινάτου, το ονόμασε Λάουτερν και το άφησε στον δευτερότοκο Ιωάννη Καζιμίρ ως θύλακα που θα συνέχιζε τη Μεταρρύθμιση. Σε περίπτωση απώλειας του Λουδοβίκου ΣΤ΄, ο Ιωάννης Καζιμίρ θα αναλάμβανε την επιτροπεία και θα μπορούσε να επιβλέψει την επιστροφή του Παλατινάτου στον Καλβινισμό.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε πρώτα το 1537 τη Μαρία των Χοεντσόλερν, κόρη του Καζιμίρ, μαργράβου του Βρανδεμβούργου-Μπαϊρόιτ και είχε τέκνα:
- Αλβέρτα 1538-1553.
- Λουδοβίκος ΣΤ΄ 1539-1583, εκλέκτορας του Παλατινάτου. Γιος του ήταν ο Φρειδερίκος Δ΄ εκλέκτορας του Παλατινάτου.
- Ελισάβετ 1540-1594, παντρεύτηκε τον Ιωάννη-Φρειδερίκο Β΄ των Βέττιν, δούκα της Σαξονίας.
- Χέρμαν-Λουδοβίκος 1541-1556.
- Ιωάννης-Καζιμίρ 1543-1592, κόμης του Λάουτερν, κυβέρνησε ως επίτροπος του ανήλικου ανιψιού του, Φρειδερίκου Δ΄.
- Δωροθέα-Σουζάνα 1544-1592, παντρεύτηκε τον Ιωάννη-Γουλιέλμο των Βέττιν, δούκα της Σαξονίας-Βαϊμάρης.
- Αλβέρτος 1546-1547.
- Άννα-Ελισάβετ 1549-1609, παντρεύτηκε τον Φίλιππο Β΄ λάντγραβο της Έσσης-Ράινφελς και έπειτα τον Ιωάννη-Αύγουστο κόμη του Φέλντεντς
- Χριστόφορος 1551-1574.
- Κάρολος 1552-1555.
- Κουνιγούνδη-Ιακωβαία 1556-1586, παντρεύτηκε τον Ιωάννη ΣΤ΄, κόμη του Νάσσαου-Ντίλενμπουργκ.
Το 1567 απεβίωσε η Μαρία και ο Φρειδερίκος Γ΄ έκανε δεύτερο γάμο με την Αμαλία, κόρη του Γκούμπρεχτ του Νόιενααρ, αλλά δεν απέκτησε τέκνα.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Πρόγονοι του Φρειδερίκου Γ΄ εκλέκτορα του Παλατινάτου | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Böttcher, Hans-Joachim (2018). Elisabeth von Sachsen und Johann Kasimir von der Pfalz: Ein Ehe- und Religionskonflikt [Elisabeth of Saxony and John Casimir of the Palatinate: A Marital and Religious Conflict] (in German). Dresden: Dresdner Buchverlag. ISBN 9783946906063.