Φρούριο Γκόνιο
Συντεταγμένες: 41°34′23″N 41°34′25″E / 41.57306°N 41.57361°E
| Φρούριο Γκόνιο | |
|---|---|
| გონიოს ციხე | |
 | |
 | |
| Είδος | ρωμαϊκό στρατόπεδο, αρχαιολογική θέση και πολιτισμική κληρονομιά[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°34′23″N 41°34′25″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Μπατούμι και Δήμος του Χελβατσάουρι[1] |
| Χώρα | Γεωργία[1] |
| Γενικές διαστάσεις | 222 μέτρα[2] × 195 μέτρα[2] |
| Προστασία | Πολιτισμικά Μνημεία Εθνικής Σημασίας της Γεωργίας[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Φρούριο Γκόνιο ( γεωργιανά: გონიოს ციხე), που στην αρχαιότητα ονομαζόταν Άψαρος ( αρχαία ελληνικά: Ἄψαρος ) [3] και Ἄψυρτος [4], είναι μια ρωμαϊκή οχύρωση στην Ατζαρία Γεωργίας, στη Μαύρη Θάλασσα, 15 χλμ. νότια του Μπατούμι, στο στόμιο του ποταμού Άκαμψις. Ο οικισμός βρίσκεται 4 χλμ βόρεια των τουρκικών συνόρων. Το όνομά του συνδέεται με το μύθο της Μήδειας και του αδελφού της, Άψυρτου. [5]
.jpg)
Η παλαιότερη αναφορά στο φρούριο είναι από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο [6] στη Φυσική Ιστορία του (1ος αιώνας μ.Χ.). Υπάρχει επίσης μία αναφορά στην αρχαία ονομασία του τόπου στους Μιθριδατικούς Πολέμους του Αππιανού [7] (2ος αιώνας μ.Χ.). Τον 2ο αιώνα μ.Χ. ήταν μια πολύ καλά οχυρωμένη Ρωμαϊκή πόλη της Κολχίδας . Η πόλη ήταν επίσης γνωστή για το θέατρο και τον ιππόδρομο της. Ο Προκόπιος, στα συγγράμματά του τον 6ο αιώνα, μιλά για τα ερείπια των δημόσιων κτιρίων της αποδεικνύοντας ότι κάποτε ήταν τόπος μεγάλης σημασίας. [8]
Μεταγενέστερα, η πόλη βρέθηκε υπό Βυζαντινή επιρροή. Το όνομα «Γκόνιο» πιστοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Μιχαήλ Πανάρετο τον 14ο αιώνα. Επιπλέον, υπήρξε μία βραχύβια Γενοβέζικη εμπορική βιομηχανία στην περιοχή. Το 1547 το Γκόνιο καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς, οι οποίοι το κράτησαν μέχρι το 1878 που με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου η Ατζαρία έγινε μέρος της Ρωσικής αυτοκρατορίας. Το φθινόπωρο του 1647, σύμφωνα με τον Εβλιγιά Τσελεμπή, το Γκόνιο καταλήφθηκε από ναυτική δύναμη των Κοζάκων με 70 σκάφη (τσάικα), αλλά γρήγορα ανακτήθηκε από τον Γκάζι Σίντι Αχμέντ, κυβερνήτη του σαντζάκι Τόρτουμ, με στρατιωτική δύναμη 1.000 Τούρκων και 3.000 «Μινγκρέλλων».
Ο τάφος του Αγίου Ματθία, ενός από τους δώδεκα αποστόλους, πιστεύεται ότι βρίσκεται μέσα στο φρούριο Γκόνιο. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να επαληθευτεί καθώς η Γεωργιανή κυβέρνηση απαγορεύει επί του παρόντος τις ανασκαφές κοντά στον υποτιθέμενο τάφο. Άλλες αρχαιολογικές ανασκαφές που πραγματοποιούνται στην τοποθεσία έχουν για επίκεντρο τα Ρωμαϊκά στρώματα.
Το Γκόνιο έχει για τώρα μία άνθηση του τουρισμού. Οι περισσότεροι τουρίστες έρχονται από την Τιφλίδα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες για να παραθερίσουν στις παραλίες που θεωρούνται γενικά καθαρότερες από τις παραλίες του Μπατούμι (που βρίσκεται 15 χλμ βορειότερα).
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Wiki Loves Monuments monuments database. 2 Νοεμβρίου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=ge&srlang=ka&srid=239. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Merab Khalvashi, Amiran Kakhidze, Shota Mamuladze: «Recent archaeological finds in Gonio-Apsarus» (Αγγλικά) 2002. σελ. 251.
- ↑ Stephanus of Byzantium, Ethnica, §A153.14
- ↑ Periplus of the Euxine Sea, Arrian, § 7
- ↑ (Αρχαία Ελληνικά) Στέφανος ο Βυζάντιος. «Εθνικά». Εθνικά. s.v. Ἀψυρτίδες.
- ↑ Πλίνιος. «Φυσική Ιστορία». Φυσική Ιστορία. 6.4.
- ↑ App. Mithr. 15.101.
- ↑ Procopius, Bell. Goth. 4.2.
Το συγκεκριμένο λήμμα περιλαμβάνει περιεχόμενο από πηγή, η οποία αποτελεί, πλέον, κοινό κτήμα:
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Kakhidze, Emzar, Πρόσφατα Αρχαιολογικά ευρήματα στον Άψαρο . Τρίτο Διεθνές Συνέδριο για τις Αρχαιότητες της Μαύρης Θάλασσας, 2005.
- Φωτογραφίες του κάστρου Γκόνιο