Χαρίσης Σδράβος
| Χαρίσης Σδράβος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Χαρίσης Σδράβος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1913 Κόνιτσα Ιωαννίνων |
| Θάνατος | 1992 Θεσσαλονίκη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Ο Χαρίσης Ζδράβος (1913-1992) ήταν κομμουνιστής, αντιστασιακός, αξιωματικός του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Χαρίσης Ζδράβος γεννήθηκε στην Κόνιτσα το 1913 από εύπορη αγροτική οικογένεια με επιχειρηματική δραστηριότητα. Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων ασχολήθηκε και αυτός με τις οικογενειακές δραστηριότητες. Πολέμησε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 και το 1941 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Ήταν από τους πρώτος αντάρτες που βγήκαν στον Γράμμο και εντάχθηκε στις πρώτες ομάδες του ΕΛΑΣ.[1] Αργότερα εντάχθηκε στο 85ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ και έγινε διμοιρίτης και αργότερα λοχαγός.[2] Ανέλαβε πολλές επικίνδυνες αποστολές τις οποίες έφερε σε πέρας με επιτυχία.
Μεταξύ αυτών, στις 7 Σεπτέμβρη 1944 επικεφαλής δεκαμελούς ομάδας του ΕΛΑΣ εισέβαλε σε γερμανικό φυλάκιο στο χάνι Καλλιθέας Ιωαννίνων και το κατέλαβε. Οι Γερμανοί είχαν 25 νεκρούς και 12 αιχμαλώτους. Από την ομάδα του Ζδράβου σκοτώθηκε ο Λάζος Οικονόμου από την Στράτσιανη Κονίτσης. Εκτός από τον ελαφρύ οπλισμό πάρθηκαν και δύο ομαδικοί όλμοι των 81 χλσ. με 220 βλήματα.[3].
Την άνοιξη του 1945 ο Ζδράβος επικεφαλής ομάδας ανταρτών του ΕΛΑΣ εντάχθηκε στην ομάδα του Άρη Βελουχιώτη,[2] όταν αυτός αντιδρώντας στη Συνθήκη της Βάρκιζας κινήθηκε προς την Ήπειρο και έφτασε στην περιοχή της Κόνιτσας. Όταν ο Άρης αποχώρησε από την περιοχή ο Ζδράβος παρέμεινε στην περιοχή του Γράμμου και το 1946 εντάχθηκε με την ομάδα του στον ΔΣΕ. Πολέμησε σε όλη τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην περιοχή της βόρειας Πίνδου και στη Μουργκάνα με τον ΔΣΕ.
Με τη λήξη του εμφυλίου πολέμου το 1949 κατέληξε πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, στην 3η Πολιτεία.[1] Παντρεύτηκε την Κίτσα Ζδράβου και απέκτησε δύο παιδιά τον Νίκο και τον Γιάννη. Επαναπατρίστηκε το 1975 και εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα, μέλος του κόμματος μέχρι το τέλος της ζωής του, αγωνίστηκε για τη συγκρότηση οργανώσεων του ΚΚΕ στην επαρχία Κονίτσης. Απεβίωσε το 1992 στην Θεσσαλονίκη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ Α και Β τόμος, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012.
- Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, Εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979.
- Δημήτρης Καραθάνος, Αντίο Καπετάνιε Φιλίστωρ, Αθήνα 1995.
- Αχιλλέας Παπαϊωάννου, Γιώργης Γιαννούλης, η θρυλική μορφή του Γράμμου, Εκδόσεις Γλάρος, Αθήνα 1990.