Χερσόνησος της Σπιναλόγκας
Συντεταγμένες: 35°16′18″N 25°44′48″E / 35.27167°N 25.74667°E
 | |
| Γεωγραφία | |
|---|---|
| Θαλάσσια τοποθεσία | Κρητικό Πέλαγος |
| Χερσαία τοποθεσία | Κρήτη |
| Διοικητικά | |
| Περιφέρεια | Κρήτης |
| Περιφερειακή Ενότητα | Λασιθίου |
| Δήμος | Αγίου Νικολάου |
Η χερσόνησος της Σπιναλόγκας[1] ή της Κολοκύθας[2] βρίσκεται στον κόλπο του Μεραμπέλου στα βορειοανατολικά της Κρήτης. Στο πιο στενό σημείο της χερσονήσου, βρίσκεται ο ισθμός του Πόρου ή Ελούντας, που ενώνει τη χερσόνησο με τον παραθεριστικό οικισμό Ελούντα και την υπόλοιπη Κρήτη, ενώ συνέχεια της χερσονήσου, αποτελεί η νήσος Σπιναλόγκα ή Καλυδών. Έχει χαρακτηριστεί ως αρχαιολογικός Χώρος αλλά και Τοπίο Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους.[3]
Έχει μέγιστο μήκος 5,2 χιλιόμετρα και μέγιστο πλάτος 2,2 χιλιόμετρα, ενώ χωρίζει τον κόλπο της Ελούντας από τον Κόλπο του Μεραμπέλλου. Η ακτογραμμή χωρίζεται από μικρότερους όρμους και κολπίσκους. Εκτός της νήσου της Σπιναλόγκας, βρίσκεται νοτιοανατολικά η νησίδα Κολοκύθας ή Βρυονήσι.
Στη Μινωική περίοδο, στη θέση της Ελούντας βρίσκονταν η αρχαία πόλη Ολούς.[3] Κατά την διάρκεια της Κρητικής Πολιτείας και λίγα χρόνια πριν την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, γαλλικά σώματα κατασκεύασαν κανάλι και τοξωτή πέτρινη γέφυρα την περίοδο 1897-1898 στην θέση του ισθμού.[4] Στην διάρκεια της Κατοχής η περιοχή ήταν η μεγαλύτερη ναυτική βάση των Γερμανών.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 55. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 98.
- ↑ «// Χερσόνησος Σπιναλόγκας». Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ 3,0 3,1 «NatureBank - Τοπίο (ΤΙΦΚ) - Νήσος και χερσόνησος Σπιναλόγκα». filotis.itia.ntua.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ Μαρία Αρακαδάκη (1996). Το φρούριο της Σπιναλόγκας (1571–1715). Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. σελ. 428. Unknown parameter
|title2=ignored (βοήθεια) S. 192f