Χουάν Λαβάλιε
| Χουάν Λαβάλιε | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Juan Galo Lavalle (Ισπανικά) |
| Γέννηση | 17 Οκτωβρίου 1797[1][2] Μπουένος Άιρες |
| Θάνατος | 9 Οκτωβρίου 1841[1][2] Σαν Σαλβαδόρ δε Χουχούι |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Ρεκολέτα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αργεντινή |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κόμμα Ενότητας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ντολόρες Κορέας ντε Λαβάλιε |
| Τέκνα | Χουάν Μπερναμπέ Λαβάλιε Κορέας[3] |
| Γονείς | Μανουέλ Χοσέ Μπονιφάσιο Λαβάλιε Κορτές[3] |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός και μέραρχος |
| Πόλεμοι/μάχες | Πόλεμος της Ανεξαρτησίας της Αργεντινής και Εμφύλιοι πόλεμοι της Αργεντινής |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | κυβερνήτης της Επαρχίας Μπουένος Άιρες (1828–1829)[4] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χουάν Γκάλο Λαβάλιε (ισπανικά: Juan Galo Lavalle, 17 Οκτωβρίου 1797 - 9 Οκτωβρίου 1841) ήταν Αργεντινός στρατιωτικός και πολιτικός του Κόμματος Ενότητας.
Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λαβάλιε γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες από τη Μαρία Μερσέδες Γκονσάλες Μπορδάλο και τον Μανουέλ Χοσέ Λαβάλιε, γενικό λογιστή ενοικίων και καπνού της Αντιβασιλείας του Ρίο ντε λα Πλάτα. Το 1799, η οικογένεια μετακόμισε στο Σαντιάγο της Χιλής, αλλά επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες το 1807.[5]
Όπως και πολλοί άλλοι Αργεντινοί του 19ου αιώνα που πρωταγωνίστησαν στη δημόσια ζωή, ο Lavalle ήταν μασόνος.[6] Το 1812 ο Λαβάλιε εντάχθηκε στο Σύνταγμα των έφιππων γρεναδιέρων ως δόκιμος. Το 1813 έφτασε στο βαθμό του υπολοχαγού και μετακινήθηκε στο στρατό.[5]
Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπό τις διαταγές του Κάρλος Μαρία δε Αλβεάρ, ο στρατός πολιόρκησε το Μοντεβιδέο. Ο Λαβάλιε πολέμησε εναντίον του Χοσέ Χερβάσιο Αρτίγας το 1815 και στη μάχη του Γκουαγιάμπος υπό τις διαταγές του Μανουέλ Δορέγο. Το 1816 ο Λαβάλιε μετακόμισε στη Μεντόσα για να ενταχθεί στη Στρατιά των Άνδεων του "απελευθερωτή" Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν και πολέμησε στο Τσακαμπούκο και στο Μαϊπού της Χιλής. Συνέχισε μαζί με τον Σαν Μαρτίν στο δρόμο προς το Περού και τον Ισημερινό και έλαβε μέρος στις μάχες της Πιτσίντσα και της Ριομπάμπα, μετά τις οποίες έγινε γνωστός ως ο Ήρωας της Ριομπάμπα. Λόγω διαφωνιών με τον Σιμόν Μπολίβαρ, ο Λαβάλιε επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες στα τέλη του 1823.[7]
Κυβερνήτης και στρατηγός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αργότερα θα κυβερνούσε για μικρό χρονικό διάστημα την επαρχία Μεντόσα. Στη συνέχεια πολέμησε στον πόλεμο κατά της Βραζιλίας ως διοικητής 1.200 ιππέων, με αναφερόμενα επεισόδια ανδρείας στις μάχες του Μπακακάι και του Ιτουζαϊνγκό τον Φεβρουάριο του 1827. Οι δυνάμεις του νίκησαν τον στρατηγό Αμπρέου και ο ίδιος ανακηρύχθηκε στρατηγός στο ίδιο το πεδίο της μάχης.[5]
Πραξικόπημα, πόλεμος και παραίτηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες, ο Μπερναρδίνο Ριβαδάβια, πρόεδρος του Κόμματος Ενότητας των Ηνωμένων Επαρχιών, είχε παραιτηθεί και ο Μανουέλ Δορέγο εξελέγη ομοσπονδιακός κυβερνήτης της επαρχίας Μπουένος Άιρες. Ο Λαβάλιε, ενωτικός και ο ίδιος, ηγήθηκε πραξικοπήματος για να αναλάβει την κυβέρνηση και εκτέλεσε τον κυβερνήτη Δορέγο, τον πρώην ηγέτη του, χωρίς δίκη. Η κυβέρνησή του ξεκίνησε στη συνέχεια ένα καθεστώς τρόμου, με στόχο να καταστρέψει το Ομοσπονδιακό Κόμμα, αλλά υπήρξε αντίσταση στην ύπαιθρο, η οποία δεν υποχώρησε. Το 1829, η δημογραφική ανάπτυξη ήταν αρνητική, καθώς οι θάνατοι ήταν περισσότεροι από τις γεννήσεις.[5]
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν είχε επιστρέψει από την Ευρώπη. Ενώ βρισκόταν στο Μοντεβιδέο, ο Λαβάλιε του πρότεινε την κυβέρνηση της Αργεντινής, λόγω της εξουσίας του έναντι των ηγετών και των δύο πλευρών. Όταν όμως έμαθε για την κλιμακούμενη φατριαστική βία, ο Σαν Μαρτίν συνειδητοποίησε ότι θα έπρεπε να επιλέξει πλευρά ως τον μόνο πραγματικό τρόπο διακυβέρνησης, οπότε αρνήθηκε και επέστρεψε αντ' αυτού στην αυτοεξορία στην Ευρώπη.[8]
Οι υπόλοιπες επαρχίες δεν αναγνώρισαν τον Λαβάλιε ως νόμιμο κυβερνήτη και υποστήριξαν την αντίσταση των υποστηρικτών το Ρόσας. Ο Λαβάλιε ηττήθηκε λίγο αργότερα στη μάχη της γέφυρας Μάρκες από τις δυνάμεις του Χουάν Μανουέλ ντε Ρόσας και του κυβερνήτη της Σάντα Φε, Εστανισλάο Λόπες. Ο Λόπες επέστρεψε στην επαρχία του, απειλούμενος από τον ενωτικό Χοσέ Μαρία Πας, ο οποίος είχε αναλάβει την εξουσία στην Κόρδοβα. Εν τω μεταξύ, ο Ρόσας κράτησε τον Λαβάλιε υπό πολιορκία και τον ανάγκασε να παραιτηθεί με το σύμφωνο του Κανιουέλας. Ο Χουάν Χοσέ Βιαμόντε ορίστηκε προσωρινός κυβερνήτης και το νομοθετικό σώμα που είχε απομακρυνθεί κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του Λαβάλιε αποκαταστάθηκε. Αυτό το νομοθετικό σώμα θα εξέλεγε τον Ρόσας ως κυβερνήτη. Ο Λαβάλιε αποσύρθηκε στην Μπάντα Οριεντάλ.[5]
Ανασύνταξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια του γαλλικού αποκλεισμού του Ρίο ντε λα Πλάτα, ο Φρουκτουόσο Ριβέρα δίστασε να αναλάβει στρατιωτική δράση εναντίον του Ρόσας, γνωρίζοντας τη δύναμή του. Οι Ενωτικοί, οι οποίοι πίστευαν ότι ολόκληρη η Συνομοσπονδία της Αργεντινής θα ξεσηκωνόταν εναντίον του Ρόσας με την πρώτη ευκαιρία, προέτρεψαν τον Λαβάλιε να ηγηθεί της επίθεσης, ο οποίος ζήτησε να μη μοιραστεί τη διοίκηση με τον Ριβέρα. Ως αποτέλεσμα, ηγήθηκαν και οι δύο των δικών τους στρατών. Η επικείμενη επίθεσή του υποστηριζόταν από συνωμοσίες στο Μπουένος Άιρες, οι οποίες ανακαλύφθηκαν και ματαιώθηκαν από τους Μασόρκα, μια ομάδα πιστή στον Ρόσας. Ο Μανουέλ Βισέντε Μάσα και ο γιος του ήταν μεταξύ των συνωμοτών, με αποτέλεσμα να εκτελεστούν. Ο Πέδρο Καστέλι οργάνωσε επίσης μια αποτυχημένη εξέγερση κατά του Ρόσας και εκτελέστηκε επίσης.[5]
Ο Ρόσας δεν περίμενε να του επιτεθούν και διέταξε τον Πασκουάλ Ετσαγκούε να διασχίσει τον ποταμό Παρανά και να μεταφέρει τη μάχη στην Ουρουγουάη, μαζί με τον Λόπες. Οι στρατοί της Ουρουγουάης διασπάστηκαν: Ο Ριβέρα επέστρεψε για να υπερασπιστεί το Μοντεβιδέο και ο Λαβάλιε μετακινήθηκε στην επαρχία Εντρέ Ρίος. Περίμενε ότι οι τοπικοί πληθυσμοί θα τον συνόδευαν εναντίον του Ρόσας και θα αύξαναν τις δυνάμεις του, αλλά βρήκε σθεναρή αντίσταση, οπότε μετακινήθηκε αντ' αυτού στην επαρχία Κοριέντες. Ο κυβερνήτης Πέδρο Φερέ νίκησε τον Λόπες και ο Ριβέρα νίκησε τον Πασκουάλ Ετσαγκούε, ανοίγοντας για τον Λαβάλιε το δρόμο προς το Μπουένος Άιρες.[5]
Ήττα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε αυτή τη συγκυρία, ωστόσο, η Γαλλία είχε εγκαταλείψει την εμπιστοσύνη της στην αποτελεσματικότητα του αποκλεισμού, καθώς αυτό που θεωρούσε ότι θα ήταν μια εύκολη και σύντομη σύγκρουση μετατράπηκε σε έναν μακρύ πόλεμο, χωρίς σαφή ασφάλεια για μια τελική νίκη. Η Γαλλία άρχισε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τη Συνομοσπονδία και διέκοψε την οικονομική της υποστήριξη προς τον Λαβάλιε. Ούτε στις πόλεις της περιοχής βρήκε βοήθεια, ενώ στις τάξεις του υπήρχε εκτεταμένη λιποταξία. Το Μπουένος Άιρες ήταν έτοιμο να αντισταθεί στη στρατιωτική του επίθεση, αλλά η έλλειψη υποστήριξης τον ανάγκασε να παραιτηθεί και να αποσυρθεί από το πεδίο της μάχης, χωρίς να ξεκινήσει καμία μάχη.[5]
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καταδιωκόμενος, τα στρατεύματά του υπέστησαν συνεχείς επιθέσεις και ο Λαβάλιε αναγκάστηκε να μετακινηθεί βορειότερα, νικημένος από τον Μανουέλ Ορίμπε στη Λα Ριόχα και το Τουκουμάν. Διαφεύγοντας με μια μικρή ομάδα 200 ανδρών, πυροβολήθηκε κατά λάθος από ένα απόσπασμα Μοντονέρα, το οποίο άνοιξε πυρ στο σπίτι ενός φημισμένου Ενωτικού, χωρίς να συνειδητοποιήσει ότι εκεί διέμενε ο Χουάν Λαβάλιε, ο ίδιος ο αρχηγός των Ενωτικών. Αυτό συνέβη το 1841 στο Σαν Σαλβαδόρ δε Χουχούι.[8]
Συνέπειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Φοβούμενοι ότι η σορός του θα βεβηλωνόταν από τους Ομοσπονδιακούς, οι οπαδοί του διέφυγαν στη Βολιβία μεταφέροντας μαζί τους τα αποσυντεθειμένα λείψανα του Λαβάλιε. Περνώντας βιαστικά το πέρασμα Χουμαχουάκα, αποφάσισαν τελικά να απογυμνώσουν τον σκελετό βράζοντάς τον και, αφού έθαψαν τη σάρκα σε έναν άσημο τάφο, να μεταφέρουν τα οστά, τα οποία σήμερα βρίσκονται θαμμένα στο κοιμητήριο Λα Ρεκολέτα στο Μπουένος Άιρες.[8]
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένα άγαλμα του στρατηγού που στέκεται στην κορυφή μιας μακράς, λεπτής στήλης, τιμά τη μορφή του Λαβάλιε στην ομώνυμη πλατεία στο Μπουένος Άιρες.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6rv52hq. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 7052359. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (πολλαπλές γλώσσες) geni.com.
- ↑ «En el Día de la Armada Argentina, inauguraron el busto del almirante Brown en la costanera».
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 Camelos, Gustavo (21 Απριλίου 2022). «Biografía de Juan Galo de Lavalle, el León de Riobamba». Mundial Medios (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2024.
- ↑ Denslow, William R. (1957). 10,000 Famous Freemasons. Richmond, VA: Macoy Publishing & Masonic Supply Co Inc.
- ↑ «Juan Lavalle: el hombre que con la misma pasión hizo el amor y la guerra». Diario El Ciudadano y la Región (στα Ισπανικά). 3 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2024.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 «Lavalle, Juan Galo (1797–1841) | Encyclopedia.com». www.encyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2024.
|