Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χρήστης:Άσπρο Μαύρο/πρόχειρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτή η σελίδα είναι το κύριο «πρόχειρο χρήστη» του Άσπρο Μαύρο. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα.
Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας.


Ειδική Αεροπορική Υπηρεσία
Ίδρυση1941–1945
1947–Σήμερα
Χώρα Ηνωμένο Βασίλειο
ΚλάδοςΕιδικές Δυνάμεις Ηνωμένου Βασίλειου
ΤύποςΕιδικές Δυνάμεις
ΡόλοςΕιδικές Επιχειρήσεις
Αντιτρομοκρατία
ΔύναμηΤρία Συντάγματα
ΥπαγωγήΒρετανικός Στρατός Ξηράς
ΑρχηγείοΔιοίκηση: Stirling Lines, Χερεφορντσάιρ
21 SAS: Στρατώνες Ρίτζεντς Παρκ, Λονδίνο
22 SAS: Stirling Lines, Χερεφορντσάιρ
23 SAS: Μπέρμιγχαμ, Δυτικά Μίντλαντς
ΨευδώνυμοSpecial Air Service
SAS
Το Σύνταγμα
ΡητόΟ Τολμών Νικά
ΣυμπλοκέςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Κρίση στην Μαλάγια
Πόλεμος στο Ομάν
Σύγκρουση στο Βόρνεο
Κρίση του του Άντεν
Αεροπειρατεία στην Πτήση 181 της Lufthansa
Κατάληψη της Ιρανικής πρεσβείας στο Λονδίνο
Πόλεμος των Φώκλαντ
Σύγκρουση στη Βόρεια Ιρλανδία
Πόλεμος του Κόλπου
Πόλεμος της Βοσνίας
Κρίση ομήρων στην ιαπωνική πρεσβεία στη Λίμα
Εμφύλιος πόλεμος στη Σιέρα Λεόνε
Πόλεμος του Αφγανιστάν
Πόλεμος στο Ιράκ
Επιχείρηση Διαρκής Ελευθερία - Κέρας της Αφρικής
Λιβυκός Εμφύλιος Πόλεμος
Πόλεμος ενάντια του Ισλαμικού Κράτους
Διοίκηση
Αξιοσημείωτοι
διοικητές		Στρατηγός Σερ Peter de la Billière
Στρατηγός Σερ Mark Carleton-Smith

Η Ειδική Αεροπορική Υπηρεσία (αγγλικά: Special Air Service, SAS‎‎) είναι μονάδα ειδικών επιχειρήσεων του Βρετανικού Στρατού Ξυράς. Συγκροτήθηκε ως Σύνταγμα το 1941 από τον David Stirling.[1] Η μονάδα ειδικεύετε σε διάφορους ρόλους όπως την αντιτρομοκρατία, διάσωση αιχμαλώτων, άμεσες επιθετικές ενέργειες και ειδικές αναγνωρίσεις. Πολλές πληροφορίες για την SAS είναι άκρως απόρρητες και η Αγγλική κυβέρνηση και το Υπουργείο Άμυνας της χώρας δεν σχολιάζουν καν την μονάδα λόγο της μυστικότητας και της ευαισθησίας των επιχειρήσεων που κάνει.[2][3][4]

Αποτελείται από το 22ο Σύνταγμα Ειδικής Αεροπορικής Υπηρεσίας (22 SAS) που είναι η ενεργή ομάδα, και επίσης το 21ο Σύνταγμα Ειδικής Αεροπορικής Υπηρεσίας (Καλλιτέχνες) (Εφεδρεία) (21 SAS (Artists) (Reserve) και το 23ο Σύνταγμα Ειδικής Αεροπορικής Υπηρεσίας (Εφεδρεία) (23 SAS (Reserve), τα οποία είναι όλα υπό τον επιχειρησιακό έλεγχο των Ειδικών Δυνάμεων του Ηνωμένου Βασίλειου.[5] Η αδελφική μονάδα είναι η Ειδική Υπηρεσία Σκαφών (Special Boat Service) του Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού που ειδικεύετε σε ναυτική αντιτρομοκρατία. Και οι δύο οι μονάδες είναι υπό τον έλεγχο του Διοικητή των Ειδικών Δυνάμεων.[6][7][8]

Η Ειδική Αεροπορική Υπηρεσία προήλθε το 1941 στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.[9][10] Το 22ο Σύνταγμα Ειδικής Αεροπορικής Υπηρεσίας, που είναι στον ενεργό στρατό, απέκτησε φήμη και αναγνώριση παγκοσμίως μετά από τηλεοπτική διάσωση που σώσαν όλους εκτός δυο όμηρους κατά την διάρκεια της κατάληψης της Ιρανικής Πρεσβείας στο Λονδίνο το 1980.[11]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ειδική Αεροπορική Υπηρεσία ήταν μονάδα του Αγγλικού Στρατού κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που συγκροτήθηκε τον Ιούλιο του 1941 από τον David Stirling.[12] Αρχικά ονομαζόταν "Λ" Απόσπασμα, Ταξιαρχία Ειδικής Αεροπορικής Υπηρεσίας, το "Λ" στην ονομασία και το "Αεροπορική Υπηρεσία" ήταν μέρος μίας παραπληροφόρησης από τους Βρετανούς για να εξαπατήσουν της δυνάμεις του Άξονα στο να νομίζουν ότι υπήρχε Σύνταγμα αλεξιπτωτιστών με πολυάριθμες μονάδες να επιχειρούν στην περιοχή.[13][14] Συγκροτήθηκε ως δύναμη καταδρομών που επιχειρούσε πίσω από εχθρικές γραμμές στην Εκστρατεία της Βόρειας Αφρικής και αρχικά στελεχωνόταν από πέντε αξιωματικούς και άλλο εξήντα άτομα.[15][16] Η πρώτη επιχείρηση τον Νοέμβριο του 1941 ήταν ρίψη αλεξιπτωτιστών ως υποστήριξη στην Επιχείρηση Σταυροφόρος, με κωδική ονομασία Επιχείρηση Squatter.[17][18] Λόγο της Γερμανικής αντίστασης και της δυσμενής καιρικές συνθήκες, η αποστολή ήταν μια καταστροφή με μόνο 22 άνδρες, δηλαδή ένα τρίτο της δυνάμεις, να επιστρέφει στην βάση. Οι υπόλοιποι είτε σκοτώθηκαν είτε πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Η δεύτερη αποστολή ήταν τεράστια επιτυχία όταν μεταφέρθηκαν από την Long Range Desert Group, κτύπησε τρία αεροδρόμια στην Λιβύη, καταστρέφοντας 60 αεροσκάφη χωρίς απώλεια.[19] Τον Σεπτέμβριο του 1942, ονομάστηκε 1η ΕΑΥ (1st SAS), και συμπεριλάμβανε τέσσερις Βρετανικές μοίρες, μια Ελληνική, μια Γαλλική και ένα τμήμα σκαφών.[20]

Τον Ιανουάριο του 1943, ο Συνταγματάρχης David Stirling πιάστηκε αιχμάλωτος στην Τυνησία και ο Paddy Mayne τον αντικατέστησε ως Διοικητής.[21][22] Τον Απρίλιο του 1943, η 1η ΕΑΥ αναδιοργανώθηκε στην Ειδική Μοίρα Επιδρομών (Special Raiding Squadron) υπό την διοίκηση του Mayne και Ειδική Μοίρα Σκαφών υπό την διοίκηση του George Jelicoe.[23] Η Μοίρα Επιδρομών πολέμησε στην Σικελία (Ιταλία) με την 2η ΕΑΥ (2nd SAS), που ιδρύθηκε στην Βόρεια Αφρική το 1943 εν μέρει με τη μετονομασία της Μικρής Κλίμακας Δύναμη Επιδρομών (Small Scale Raiding Squadron), υπό την διοίκηση του Bill Stirling (Αδελφός του David).[24][25] Η Ειδική Μοίρα Σκαφών πολέμησε στα Νησιά του Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα μέχρι το τέλος του πολέμου.[26][27] Το 1944, Συγκροτήθηκε η Ταξιαρχία SAS, και συγκροτήθηκε από:[28]

  • 1η Ειδική Αεροπορική Υπηρεσία
  • 2η Ειδική Αεροπορική Υπηρεσία
  • 3η Ειδική Αεροπορική Υπηρεσία- 2e Régiment de Chasseurs Parachutistes
  • 4η Ειδική Αεροπορική Υπηρεσία- 3e Régiment de Chasseurs Parachutistes
  • 5η Ειδική Αεροπορική Υπηρεσία- Συνεχίστηκε από την Ομάδα Ειδικών Επιχειρήσεων του Βελγίου
  • Φ Μοίρα (F Squadron)- Υπεύθυνο για σήματα και διαβιβάσεις

Είχε ανατεθεί με επιχειρήσεις αλεξιπτωτισμού πίσω από της Γερμανικές γραμμές στην Γαλλία και πραγματοποίησε επιχειρήσεις προς υποστήριξη των Συμμάχων κατά την προέλαση τους στην Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία και εντέλει στην Γερμανία.[29][30] Ως αποτέλεσμα της έκδοσης της Διαταγής περί Κομμάντος από τον Χίτλερ στις 18 Οκτωβρίου 1942, τα μέλη της μονάδες ήταν σε παραπάνω κίνδυνο λόγο του ότι αν τους πιάναν αιχμαλώτους οι Γερμανοί, θα τους έκαναν μαζική εκτέλεση. Τον Ιούλιο το 1944, μετά την επιχείρηση Bulbasket, 34 καταδρομείς της SAS πιάστηκαν αιχμάλωτοι και πράγματι τους εκτέλεσαν οι Γερμανοί. Τον Οκτώβριο του 1944, στην επιχείρηση Loyton, άλλο 31 καταδρομείς της SAS εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς.[31]

Το τελευταίο αρχικό μέλος της SAS και του LRDG, Mike Sadler, πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 2024, στην ηλικία 103.[32]

Περίοδος μετά τον πόλεμο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο τέλος του πολέμου, η Βρετανική κυβέρνηση δεν χρειαζόταν πλέον την δύναμη και καταργήθηκε στις 8 Οκτωβρίου του 1945.[33][34]

Τον επόμενο χρόνο, αποφασίστηκε ότι υπήρχε ανάγκη για μακροπρόθεσμη μονάδα καταδρομών που μπορούσε να κάνει βαθιές διεισδύσεις και έτσι ιδρύθηκε το νέο σύνταγμα SAS. Οι "Artists Rifles" που συγκροτήθηκαν το 1860 και εδρεύαν στην οδό Dukes, στο Γιούστον του Λονδίνου, έγιναν το νέο 21ο Σύνταγμα ΕΑΥ (21 SAS Regiment) την 1η Ιανουαρίου 1947.[35][36]

Μαλαιανοί πρόσκοποι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1950, μια μοίρα απο την 21 SAS είχε διαταγές να πολεμήσει στην Κορέα. Μετά από τρεις μήνες εκπαίδευσης στην Βρετανία, πληροφορήθηκαν ότι οι μοίρα δεν χρειάζονταν πλέον στην Κορέα και έτσι προσφέρθηκε να πολεμήσει στην κρίση της Μαλάγιας.[37] Κατά την άφιξη στην Μαλάγια, τέθηκε υπό τον έλεγχο του "Τρελού Mike", Μάικ Κάλβερτ ο οποίος σχημάτιζε νέα μονάδα που ονομαζόταν "Μαλαγιανοι Πρόσκοποι (ΕΑΥ)" (Malayan Scouts (SAS).[38][39] Ο Κάλβερτ είχε Ίδη σχημάτισε μία μοίρα από 100 εθελοντές στην Άπω Ανατολή που έγινε η Α Μοίρα και η 21 ΕΑΥ έγιναν η Β Μοίρα και μετά από επίσκεψη στην Ροδεσία από τον Κάλβερτ, ιδρύθηκε η Γ Μοίρα με 100 εθελοντές από την Ροδεσία.[40] Οι Ροδίτες επέστρεψαν σπίτι τους μετά από τρία χρόνια υπηρεσίας και αντικατασταθήκαν από την Μοίρα της Νέα Ζηλανδίας.[41] Μέχρι εκείνη την στιγμή, αναγνωρίστηκε η ανάγκη για ένα ενεργό σύνταγμα και το 22ο σύνταγμα ΕΑΥ (22 SAS) και προστέθηκε επίσημα στον κατάλογο του στρατού το 1952 και από το 1960, εδρεύει στο Χέρεφορντ.[42] Το 1959, ιδρύθηκε το 23ο σύνταγμα ΕΑΥ (23 SAS) σχηματίστηκε όταν μετονομάστηκε η Εφεδρική Μονάδα Αναγνωρίσεως, η οποία αντικατέστησε την MI9 και τα μέλη ήταν εμπειρογνώμονες σε απόδραση και διαφυγή.[43]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Brief history of the regiment». Special Air Service Association. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2011. 
  2. ↑ «Prime Ministers Questions, Special Forces». Parliament of the United Kingdom. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2010. 
  3. ↑ «Special Forces». Parliament of the United Kingdom. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2010. 
  4. ↑ «The UK can't stay 'mum' over Russian bombing of Special Forces base in Syria» (στα αγγλικά). DefenceReport. 2016-08-03. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 January 2018. https://web.archive.org/web/20180104013810/http://defencereport.com/uk-cant-stay-mum-russian-bombing-special-forces-base-syria/. Ανακτήθηκε στις 2018-01-03. 
  5. ↑ «Special Air Service (SAS) | History, Organization, & Operations | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). 8 Φεβρουαρίου 2025. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2025. 
  6. ↑ «Special Boat Service | Royal Navy». www.royalnavy.mod.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2025. 
  7. ↑ «Special Boat Service | National Army Museum». www.nam.ac.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2025. 
  8. ↑ Sabbagh, Dan (2020-10-25). «What do we know about the SBS?» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/uk-news/2020/oct/25/what-do-we-know-about-the-sbs. Ανακτήθηκε στις 2025-02-08. 
  9. ↑ «How did the SAS transform the Second World War?». Imperial War Museums (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2025. 
  10. ↑ «Is SAS Rogue Heroes A True Story? The Real History Explained | HistoryExtra». www.historyextra.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2025. 
  11. ↑ Thompson, p. 8
  12. ↑ «SAS: Owning The Desert». Warfare History Network (στα Αγγλικά). 13 Ιανουαρίου 2025. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2025. 
  13. ↑ Molinari, p. 22
  14. ↑ Haskew, p. 39
  15. ↑ Thompson, p. 7
  16. ↑ Thompson, p. 48
  17. ↑ Haskew, p. 39
  18. ↑ Lewis, Damien (2022). SAS brothers in arms : Churchill's desperadoes : blood-and-guts defiance at Britain's darkest hour. London. σελ. 231. ISBN 978-1-5294-1378-6. OCLC 1338681927. 
  19. ↑ Haskew, p. 40
  20. ↑ Molinari, p. 25
  21. ↑ Palmer, Katie (2 Ιανουαρίου 2025). «Inside the real David Stirling's prisoner of war ordeal and escape attempts». Wales Online (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2025. 
  22. ↑ Skitt, Laura (31 Δεκεμβρίου 2024). «This time it's personal: Hitler's outrage at the Special Air Service and Paddy Mayne». www.forcesnews.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2025. 
  23. ↑ Morgan, p. 15
  24. ↑ «Obituary:Lieutenant-Colonel David Danger: SAS radio operator». The Times (London). 31 March 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 May 2010. https://web.archive.org/web/20100523092230/http://www.timesonline.co.uk/tol/comment/obituaries/article6004732.ece. Ανακτήθηκε στις 28 March 2010. 
  25. ↑ «Obituary: Major Roy Farran». The Times (London). 6 June 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 May 2010. https://web.archive.org/web/20100531185558/http://www.timesonline.co.uk/tol/comment/obituaries/article671935.ece. Ανακτήθηκε στις 28 March 2010. 
  26. ↑ «Campaign for the Dodecanese Islands | Operations & Codenames of WWII». codenames.info. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2025. 
  27. ↑ Haskew, pp. 52–54
  28. ↑ Shortt & McBride, p. 15
  29. ↑ Shortt & McBride, p. 16
  30. ↑ «Society of Friends of the Airborne Museum Oosterbeek». Airborne Museum Oosterbeek. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2010. 
  31. ↑ Schorley, Pete; Forsyth, Frederick (2008). Who Dares Wins: Special Forces Heroes of the SAS. Osprey Publishing, p. 50
  32. ↑ «Mike Sadler, last of the wartime SAS 'Originals' and their principal navigator – obituary». The Daily Telegraph. 4 January 2024. https://www.telegraph.co.uk/obituaries/2024/01/04/major-mike-sadler-last-wartime-sas-originals-rogue-heroes/. Ανακτήθηκε στις 4 January 2024.  (απαιτείται συνδρομή)
  33. ↑ «SAS war diary: The SAS secret hidden since World War II» (στα αγγλικά). BBC News. 2011-09-23. https://www.bbc.com/news/magazine-14952939. Ανακτήθηκε στις 2025-02-09. 
  34. ↑ «SAS History: How It Was Formed & Its Role In WW2 & Beyond | HistoryExtra». www.historyextra.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2025. 
  35. ↑ «Special Air Service | National Army Museum». www.nam.ac.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2025. 
  36. ↑ «SAS: The UK Army Special Air Service». Grey Dynamics (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2025. 
  37. ↑ «Obituary – Major Alastair McGregor». The Daily Telegraph (London). 3 October 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/1408949/Major-Alastair-McGregor.html. Ανακτήθηκε στις 19 March 2010. 
  38. ↑ «Obituary – Major Alastair McGregor». The Daily Telegraph (London). 3 October 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/1408949/Major-Alastair-McGregor.html. Ανακτήθηκε στις 19 March 2010. 
  39. ↑ Rooney, David (2007). Mad Mike: A Life of Brigadier Michael Calvert. Pen and Sword. ISBN 978-1844155071. 
  40. ↑ Shortt & McBride, p. 19
  41. ↑ Shortt & McBride, p. 20
  42. ↑ Griffin, pp. 150–152
  43. ↑ Shortt & McBride, p. 22
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρήστης:Άσπρο_Μαύρο/πρόχειρο&oldid=10974966"