Χρήστης:ΚΑΣΣΙΑΝΗ

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ

Στις 26 Ιουλίου, κάθε χρόνο τιμάται η Αγία Παρασκευή Πολυφύτου, η εκκλησία του χωριού Πολυφύτου του Νομού Κοζάνης. Το Πολύφυτο βρίσκεται ανατολικά του Αλιάκμονα, βορειοανατολικά της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου και 45χλμ από την πόλη της Κοζάνης.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΕΘΙΜΟ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Τη μνήμη της Αγίας Παρασκευής Πολυφύτου, τιμούν οι Πολυφυτιανοί με ενθουσιασμό και ευλάβεια, ερχόμενοι από τις πλέον μόνιμες τους κατοικίες των γύρω περιοχών και όχι μόνο (Βελβεντό, Σέρβια, Κοζάνη, Βέροια, Βεργίνα, Καστανιά, Κατερίνη, Κολινδρό, Αιγίνιο, Θεσσαλονίκη, Κρήτη), για να λειτουργηθούν και να συνεχίσουν με καμάρι το έθιμο εκείνης της ημέρας. Η αγάπη για την Αγία Παρασκευή και η νοσταλγία για το χωριό τους, με τους λίγους εναπομείναντες μόνιμους κατοίκους, ωθεί προς τη γενέτειρά τους, όχι μόνο τους ήδη γεννημένους και μεγαλωμένους ανθρώπους σ εκείνο το χωριό αλλά και τους νέους λόγω του ότι είναι η γη των προγόνων τους.

Ανήμερα της γιορτής της Αγίας Παρασκευής υπάρχει ένα έθιμο χρόνων το λεγόμενο "κουρμπάνι", σύμφωνα με το οποίο μοιράζεται φαγητό (πλιγούρι με μοσχάρι). Παραμονή της γιορτής, 25 Ιουλίου, άντρες και γυναίκες του χωριού από νωρίς το πρωί αναλαμβάνουν την προετοιμασία του φαγητού σ΄έναν χώρο απέναντι από την εκκλησία τα "μαγειρεία". Το απόγευμα γίνεται ο εσπερινός στην εκλησία. Την επόμενη ημέρα, 26 Ιουλίου, έπειτα από το τέλος της θείας λειτουργίας, οι χωριανοί βγαίνουν στο προαύλιο της εκκλησίας για να υποδεχτούν το χορευτικό συγκρότημα του τοπικού συλλόγου με τη συνοδεία γκάιντας, παραδοσιακού οργάνου του χωριού. Μετά το τέλος των χορών, ο ιερέας χτυπάει την καμπάνα και ξεκινάει η διαδικασία διανομής φαγητού. Οι άντρες του χωριού μεταφέρουν τα καζάνια στην αυλή της εκκλησίας, και ο κόσμος ξεκινάει να πάει να πάρει το φαγητό. Ο ιερέας ευλογεί το φαγητό και οι χωριανοί, στρώνοντας κουβέρτες στα χορτάρια της αυλής της εκκλησίας-παραδοσιακό έθιμο χρόνων το οποίο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, ξεκινούν σαν μια μεγάλη οικογένεια το φαγητό.

Η Αγία Παρασκευή είναι η Αγία η οποία ενώνει μετά από καιρό όλους τους χωριανούς να ανταμώνουν αγαπημένοι και να συνεχίσουν με ευλάβεια το έθιμο που χρόνια κρατάει ζωντανό το χωριό.