Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χρήστης:Κωνσταντίνος Λούκας/πρόχειρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


δοκιμαστική επικεφαλίδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

|όνομα = Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ |εικόνα = Étienne Carjat, Portrait of Charles Baudelaire, circa 1862.jpg |λεζάντα = |ημερομηνία γέννησης = 9 Απριλίου 1821 |τόπος γέννησης = Παρίσι, Βασίλειο της Γαλλίας |ημερομηνία θανάτου = 31 Αυγούστου 1867 (46 ετών) |τόπος θανάτου = Παρίσι, Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία |είδος = Ποίηση, Δοκίμιο, Κριτική τέχνης |λογοτεχνικό ρεύμα = Συμβολισμός, Μοντερνισμός |εθνικότητα = Γαλλική |κυριότερα έργα = Τα Άνθη του Κακού
Τεχνητοί παράδεισοι
Η Μελαγχολία του Παρισιού |επιδράσεις = |επηρέασε = |ιστοσελίδα = | υπογραφή = Baudelaire signatur .svg }}

O Μπωντλαίρ, φωτογραφία του Nadar.

Ο Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ (Charles Pierre Baudelaire, Παρίσι, 9 Απριλίου 1821 - 31 Αυγούστου 1867) ήταν Γάλλος ποιητής, ένας από τους σημαντικότερους της γαλλικής αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Κατά την διάρκεια της ζωής του, ο Μπωντλαίρ υπέστη δριμεία κριτική για τις συγγραφές του και την θεματική του. Ελάχιστοι από τους σύγχρονούς του τον κατανόησαν. Η εφημερίδα Le Figaro της 5ης Ιουλίου 1857 έγραψε τα εξής σχετικά με την πρόσφατη εμφάνιση των Ανθέων του Κακού: «Σε ορισμένα σημεία αμφιβάλλουμε για την πνευματική υγεία του Κου Μπωντλαίρ. Όμως ορισμένα άλλα δεν μας επιτρέπουν περαιτέρω αμφιβολίες. Κυριαρχεί, ως επί το πλείστον, η μονότονη και επιτηδευμένη επανάληψη των ίδιων πραγμάτων, των ίδιων σκέψεων. Η αηδία πνίγει την αχρειότητα—για να την καταπολεμήσει σμίγει με το μόλυσμα».

Ο Μπωντλαίρ σήμερα αναγνωρίζεται ως μέγας ποιητής της γαλλικής και της παγκόσμιας Λογοτεχνίας και συγκαταλέγεται μεταξύ των κλασικών. Χαρακτηριστικά, ο Μπαρμπέ ντ' Ορεβιγί τον αποκάλεσε «Δάντη μιας παρηκμασμένης εποχής».

δοκιμαστική επικεφαλίδα 2

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε ολόκληρο το έργο του, ο Μπωντλαίρ προσπάθησε να ενυφάνει την Ομορφιά με την Κακία, την βία με την ηδονή (Une martyre), καθώς και να καταδείξει την σχέση μεταξύ τους. Παράλληλα με την συγγραφή ποιημάτων σοβαρών (Semper Eadem) και σκανδαλιστικών για την εποχή (Delphine et Hippolyte), κατόρθωσε επίσης να εκφράσει την μελαγχολία (Mœsta et errabunda) και την νοσταλγία (L' Invitation au voyage).