Χρήστης:Panos1000/πρόχειρο

Ο Ιωάννης Πασσάς του Δημητρίου ήταν  Έλληνας διανοητής. Ένας από τους μεγαλύτερους, αν όχι ο μεγαλύτερος  φωτοδότης της εθνικής γνώσεως του 20ου αι. Ήταν  άνθρωπος με τεράστια προσφορά προς το Έθνος και την πατρίδα. Εργαζόμενος πάντα υπέρ της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας. Διευθυντής της Εγκυκλοπαιδείας του «Ηλίου», από τις καλύτερες σε παγκόσμια κλίμακα ειδικά  σ’ ότι αφορά το ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ και τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ γενικότερα. (πρώτη έκδοσις  1948-1954, δευτέρα έκδοσις 1958-1962, τρίτη έκδοσις 1979-1982.

Ο Ιωάννης Πασσάς γεννήθηκε το 1899  εις την Αμαλιάδα της Ηλείας.  Έζησε την ίδια εποχή μαζί με τον  Ίων Δραγούμη και τον Περικλή Γιαννόπουλο. Σπούδασε δημοσιογραφία και συνέγραψε πολλά άρθρα σε διάφορες εφημερίδες της εποχής. Επίσης συνέγραψε πολύ ενδιαφέροντα βιβλία, τους οποίους τους τίτλους θα παραθέσουμε  στο τέλος του άρθρου σε σχετική Βιβλιογραφία. 

Το 1919 εισήλθε ως ρεπόρτερ εις την εφημερίδα των Αθηνών  «Εμπρός». Ειργάσθει όμως για μικρό διάστημα διότι επιστρατευθείς απεστάλη  εις την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ για να πολεμήσει. Το 1921 λαβών ειδική άδεια ως πολεμικός απεσταλμένος για παρακολούθηση της Μικρασιατικής εκστρατείας από την εφημερίδα «Κόσμος» και «Νέα Ημέρα». Το 1925 συγγράφει βιβλίο από τις εντυπώσεις και τις ανταποκρίσεις της εκστρατείας με τίτλο «Η Αγωνία ενός Έθνους», η οποία αποτελεί εμπεριστατωμένη ιστορική ανασκόπηση και εξιστόρηση της εκστρατείας και της καταστροφής που επήλθε.

Το 1933 εξέδωσε την εφημερίδα «Ημερήσιος Κήρυξ», φιλελεύθερων αρχών, η οποία αναγκάστηκε να διακόψει την κυκλοφορία  λόγω τις δεσμεύσεις που είχαν επιβληθεί   από την δικτατορία του Μεταξά (1936). Τον Σεπτέμβριο του 1936 προέβη εις την έκδοση του εβδομαδιαίου φιλολογικού και κοινωνικού περιεχομένου «Το  Έργον», το οποίον ίσως και από αντίδρασιν προς την δικτατορία σημείωσε τα 160.000 φύλλα εβδομαδιαίως. Καταπληκτικός αριθμός για εκείνη την εποχή!  Πρέπει όμως να ομολογήσουμε ότι μετά την Δικτατορία Μεταξά παραδέχθηκε την προσφορά και το έργο της, προς το Έθνος! 

Το 1939 εκδίδει εβδομαδιαία επιθεώρηση ο «Ήλιος» η οποία κατά γενική αναγνώριση εξέθρεψε δύο γενεάς Ελλήνων (1939-1962). Κατά την κατοχή δεν σταμάτησε ο Πασσάς να εργάζεται με τον Άγγελο Έβερτ ( τότε διευθυντή της αστυνομίας Αθηνών) προς κάλυψη κάποιων Ελλήνων πολιτικών και αξιωματικών την διαφυγή προς την Αίγυπτο, όπως βοήθησε και την διαφυγή πλείστων διωκομένων Εβραίων, ενώ είχαν χορηγηθεί ψευδείς ταυτότητες, μέσω της διεύθυνσης της αστυνομίας, σε εις όλους περίπου τους υπάρχοντες και κρυπτόμενους Εβραίους εις την Ελλάδα.  Μετά την απελευθέρωση και κατά το κίνημα των Κομμουνιστών ο Ιωάννης Πασσάς συλλήφθηκε ως όμηρος (αρχάς Δεκεμβρίου 1944) με την σύζυγό του. Μετεφέρθη εις το στρατόπεδο της Ελευσίνας απ’ όπου θα προωθείτο προς Θήβα – Λαμία με άλλους ομήρους πλείστοι των οποίων δεν επέζησαν τις κακουχίες ή εξετελέσθησαν καθ’ οδόν. Ο Πασσάς όμως επέτυχε με διάφορους κινδύνους να δραπετεύσει διότι ως κυνηγός γνώριζε την περιοχή και επέστρεψε μετά από περιπέτειες στην Αθήνα.

Τον Δεκέμβριο του 1945 επανεξέδωσε τον  «Ήλιο» και από το 1948 άρχισε την έκδοση του Λεξικού (της Εγκυκλοπαίδειας). Tο 1945 εξέδωσε το Ιστορικοφιλοσοφικό  έργο «Μετά την θύελλα», το 1946  «S.O.S»  και το  «Πώς θα γίνει ο τρίτος Γύρος», έργον προφητικό, διότι προέβλεψε διά  αυτού την συντριβή Κομμουνιστοσυμμοριτών. Τέλος το 1947 εξέδωσε  «Ο Άνθρωπος αυτό το κτήνος», το οποίον γνώρισε πρωτοφανή κυκλοφορία στην Ελλάδα και μεταφράσθηκε στην Αγγλική και Ολλανδική, την εποχή εκείνη. Συνέγραψε την «Εισαγωγή» και την «Προϊστορίαν» του τόμου  «ΕΛΛΑΣ», όπως και τα άρθρα «Κομμουνισμός», «Βολταίρος», «Βενιζέλος» και άλλα δευτερεύοντα άρθρα εις την πρώτη έκδοση της Εγκυκλοπαίδειάς μας (1948 – 1952). Εις το άρθρο  «Προϊστορία» (Εγκυκλοπαίδεια Ήλιος) για πρώτη φορά αποκαλύπτεται και αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες είναι οι αρχαιότεροι κάτοικοι της Μεσογείου βάση αρχαίων Ελληνικών κειμένων και άλλων στοιχείων, που αγνοούσαν ή τουλάχιστον δεν είχαν επικαλεσθεί ή είχαν διαστρεβλώσει ορισμένοι ξένοι δήθεν φίλοι μας ιστορικοί και ερευνητές, αλλά και των πορισμάτων των αρχαιολογικών ανασκαφών που είχαν γίνει στο Μεσογειακό χώρο υπό νεωτέρων επιστημόνων. Στη συνέχεια μέχρι το 1970 δια άρθρων εις την εφημερίδα «Εστία» υποστηρίζει την αδιάσειστο αυτή αλήθεια. Τόσο οι Έλληνες ειδικοί επιστήμονες, οι οποίοι επιμελώς αποφεύγουν να σχολιάσουν και να επικρίνουν ή να αποδεχθούν την άποψη αυτή, όπως και ορισμένοι ξένοι, δεν αντιλήφθησαν ότι και η Μεγάλη Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια στην τελευταία έκδοσή της (1974-1976) αποδέχεται την άποψη εις το άρθρο «Ευρώπη»  εμφανίζει τους Αιγαίους και τους Έλληνες ως τους αρχαιότερους κάτοικους της Μεσογείου.

Δύο εξέχοντες Γερμανοί αρχαιολόγοι, ο Καρλ Μπλέγκεν  και  Χάνς Μπούχολτς, κατόπιν ευρημάτων  ερευνών που είχαν κάνει στον χώρο της Μεσογείου, συμφωνούν με την ανωτέρω διαπίστωση περί της υπάρξεως των Ελλήνων εις τον Μεσογειακό χώρο από των πανάρχαιων  χρόνων. Επίσης εις το άρθρο «Άλφα» της τελευταίας έκδοσης της Εγκυκλοπαίδειας μας, το οποίο συνέγραψε ο Ιωάννης Πασσάς, προσάγονται τόσα επιπλέον στοιχεία αδιάσειστες αποδείξεις για το γεγονός ότι οι Έλληνες είναι ο παλαιότερος λαός της Μεσογείου και ότι οι Αργοναύτες και ο Οδυσσέας είχαν φθάσει μέχρι της Βορείου και Νοτίου Αμερικής, ώστε κανείς δεν τόλμησε να αμφισβητήσει την ιστορική αυτή αλήθεια. Και όμως εις τα σχολικά βιβλία μας και σήμερα (1979) ακόμη περιέχονται θεωρίες όπου οι Φοίνικες υπήρξαν παλαιότεροι των Ελλήνων και όλοι οι άλλοι λαοί της Μεσογείου!!... προς δόξα των πνευματικών ηγετών του τόπου μας!!... και προς απόδειξη της εγωπάθειας, της στενοκεφαλιάς και του πείσματός των. Εξ άλλου ο Ιωάννης Πασσάς λόγω των παλαιών φιλικών δεσμών του μεθ’ όλων περίπου των πολιτικών και πνευματικών ηγετών, ανεμίχθει πολλάκις ενεργώς σε πολιτικές εμπλοκές και περιπέτειες της χώρας, όπως κατά την διάσταση του Γ. Παπανδρέου μετά του Βασιλέως (Ιούλιος 1965) που είχε ως αποτέλεσμα της διάλυση της Ενώσεως Κέντρου και την Επανάσταση της 21 Απριλίου 1967. Ενεργώς επίσης ανεμίχθει εις την πολιτικοποίηση της επαναστάσεως το 1973 και την ανάθεση της Κυβερνήσεως εις τον Μαρκεζίνη, τα αίτια της πτώσεως του οποίου και του Γεωργ. Παπαδοπούλου δεν έχουν ακόμη γνωσθή επαρκώς.

Βιβλιογραφία  του Ιωάννη Πασσά : 

1.     Μετά την Θύελλα  (1945)

2.     S.O.S (1946)

3.     Πως θα γίνει ο τρίτος Γύρος (1946)

4.     Ο Άνθρωπος αυτό το κτήνος (1947)

5.     Ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος

6.     Με τον στρατό μας στην νίκη

7.     Το έγκλημα της Επιστήμης ( 1980)

8.     Τα Ορφικά (1980)

9.     Η αληθινή Προϊστορία (1981)