Χριστιανός ΣΤ΄ της Δανίας

Χριστιανός ΣΤ΄
Βασιλιάς της Δανίας και της Νορβηγίας
Περίοδος	1730 – 1746
Στέψη	6 Ιουνίου 1731 Κάστρο του Φρέντερικσμποργκ
Προκάτοχος	Φρειδερίκος Δ΄
Διάδοχος	Φρειδερίκος Ε΄
Γέννηση	30 Νοεμβρίου 1699 Ανάκτορο Κρίστιανσμποργκ, Δανία
Θάνατος	6 Αυγούστου 1746 (46 ετών) Ανάκτορο Χίρσχολμ, Δανία
Τόπος ταφής	Καθεδρικός Ναός του Ρόσκιλε
Σύζυγος	Σοφία Μαγδαληνή του Βρανδεμβούργου-Κούλμμπαχ
Επίγονοι	Φρειδερίκος Ε΄ Λουίζα
Οίκος	Οίκος του Όλντενμπουργκ
Πατέρας	Φρειδερίκος Δ΄ της Δανίας
Μητέρα	Λουίζα του Μεκλεμβούργου-Γκύστρο
Θρησκεία	Λουθηρανισμός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ο Χριστιανός ΣΤ (30 Νοεμβρίου 1699 - 6 Αυγούστου 1746) ήταν βασιλιάς της Δανίας και της Νορβηγίας (1730-1746). Ήταν υιος του Φρειδερίκου Δ΄ βασιλιά της Δανίας και της Νορβηγίας και της πρώτης συζύγου του Λουίζας του Μεκλεμβούργου. Ήταν ικανός πολιτικός, αλλά με απόλυτες θρησκευτικές πεποιθήσεις. Φρόντισε να κρατήσει τη χώρα του σε ειρήνη, μη συμμετέχοντας σε συρράξεις.

Τα πρώτα χρόνια

Είχε δύο δασκάλους από το Μεκλεμβούργο. Μιλούσε γερμανικά στην καθημερινή ζωή, ενώ έμαθε και δανικά. Είχε καλύτερη μόρφωση από τον πατέρα και τον πάππο του. Όταν ήταν πρίγκιπας-διάδοχος, ο πατέρας του συναίνεσε να βρει μια σύζυγο μόνος του, οπότε ταξίδεψε στην Ευρώπη με τη συνοδεία του Καγκελάριου και φθάνοντας στην αυλή του Αυγούστου Β΄, βασιλιά της Σαξονίας τη διάλεξε χωρίς δισταγμό. Ήταν η Σοφία Μαγδαληνή του Βρανδεμβούργου, μία από τις κυρίες επί των τιμών. Η Σοφία δεν είχε περιουσία αντάξια αυτής του Χριστιανού, έχοντας κληρονομήσει μια μικρή περιοχή μαζί με άλλα 13 αδέλφια, αλλά ήταν ευλαβής και συνειδητή. Ο Φρειδερίκος Δ΄ έδωσε τη συγκατάθεσή του και ο γάμος έγινε το 1721 στη Σαξονία.

Ο νέος βασιλιάς είχε χαρακτήρα θρησκόληπτο και εσωστρεφή. Το ζεύγος ζούσε μια μοναχική, ευσεβή ζωή μακριά από τη δημοσιότητα. Δεν γινόταν χοροί ή κυνήγια και η μουσική ήταν μόνο θρησκευτική. Πίσω από τις κουρτίνες στις άμαξες κυλούσε η πιο αυστηρή, ανιαρή ζωή. Η πουριτανική αυτή περίοδος της Δανίας έμοιαζε παγωμένη στο χρόνο. Όλα αυτά ήταν μια αντίδραση στην περίοδο του πατέρα του: ο Φρειδερίκος Δ΄, χωρίς να χωρίσει τη Λουίζα του Μεκλεμβούργου, παντρεύτηκε την Ελισάβετ και όταν αυτή απεβίωσε, γνώρισε τη 19χρονη Άννα σε ένα χορό μεταμφιεσμένων. Αφού την απέσπασε από το σπίτι της τη νυμφεύτηκε μυστικά και μετά το θάνατο της Λουίζας και επίσημα. Πρώτη πράξη του νέου μονάρχη ήταν να στερήσει την Άννα από τα πλούτη που είχε λάβει και να την περιορίσει στο σπίτι της.

Η πολιτική του

Τα πρώτα δέκα έτη είχε σύμβουλο τον εξάδελφό του, Χριστιανό Ερνέστο, που τον επηρέαζε και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Τον παρότρυνε να διατηρήσει συμμαχία με την Αγγλία, μάλιστα ο γιος του Φρειδερίκος Ε΄ νυμφεύτηκε την κόρη του Γεωργίου Β΄, βασιλιά της Αγγλίας. Αργότερα η επιρροή αυτή έπαψε. Το 1733 εισήγαγε το νόμο της Καταγραφής, που προσέδενε τους αγρότες με τη γη των ευγενών. Το έκανε για να έχει έναν σίγουρο αριθμό στρατιωτών, όμως οι αγρότες το είδαν ως υποταγή και ο νόμος καταργήθηκε το 1788. Το 1733 το ζεύγος επισκέφθηκε τη Νορβηγία.

Ο ευσεβισμός του Χριστιανού ΣΤ΄ επηρέασε την πολιτική του, την ποίηση του καιρού του, αλλά κατά βάθος δεν συγκινούσε τους ευγενείς ή το λαό. Έτσι όταν εκείνος απεβίωσε, έπαυσε η τάση αυτή. Δημιούργησε ακριβά οικοδομήματα, όπως το ανάκτορο του Κρίστιανσμποργκ (1732-42, καταστράφηκε το 1794 από πυρκαγιά και ανοικοδομήθηκε), το θερινό ανάκτορο του Χίρσχολμ στο νησί Σέλαιν (1737-39, γκρεμίστηκε το 1812), το κυνηγετικό περίπτερο Ερέμιταζ (1734-36) και το ανάκτρο του πρίγκιπα-διαδόχου στο Καλβεμπόντερνε (1743-44, νυν Εθνικό Μουσείο). Τα έσοδα προήλθαν από τα Τέλη του Στενού Κάτεγατ και δαπανήθηκαν για να επιδείξουν τη δύναμη της Δανίας.

Κράτησε αυστηρά ουδέτερη από πολέμους τη χώρα και η ειρήνη έφερε την ανάπτυξη του εμπορίου και των επιχειρήσεων. Προσπάθησε να παντρέψει την κόρη του με έναν υποψήφιο βασιλιά της Σουηδίας, κάτι που δεν ευοδώθηκε. Το 1742 αντιπρόσωπός του και αντιπρόσωπος του Φιλίππου Ε΄ της Ισπανίας υπέγραψαν στο θερινό ανάκτορο του Αγ. Ιλδεφόνσο της Ισπανίας συμφωνία ελευθερίας ελλιμενισμού στα πλοία των δύο κρατών. Οι φόροι των εμπορευμάτων όμως θα πληρώνονταν κανονικά, πλην των ιχθύων που θα πληρώνονταν κατά το ήμισυ. Οι Ισπανοί όμως έκριναν ότι η διάταξη για τους ιχθύες ήταν ασύμφορη και δεν υλοποίησαν τη συμφωνία, που καταργήθηκε το 1753.

Τα τελευταία έτη

Ο Χριστιανός ΣΤ΄ αφοσιώθηκε στον ευσεβισμό και σε όλη τη βασιλεία του προσπάθησε να μεταδώσει τη διδασκαλία του στους υπηκόους του. Η θρησκευτική αυτή πίεση τον έκανε αντιδημοφιλή και θεωρήθηκε απολυταρχικός. Οι ιστορικοί τον χαρακτηρίζουν ως εργατικό και σχολαστικό γραφειοκράτη. Ήταν φιλάσθενος και έκανε θεραπείες σε όλη του τη ζωή, μέχρι που ασθένησε σοβαρά. Απεβίωσε το 1746 στο θερινό ανάκτορο του Χίρσχολμ και ετάφη στον καθεδρικό ναό του Ρόσκιλε. Το ταφικό μνημείο τελείωσε από τον γλύπτη Γιοχάνες Βίντεβελτ το 1768 και παριστάνει μια λευκή σαρκοφάγο με τις καθήμενες μορφές της Φήμης και της Λύπης. Είναι το πρώτο νεοκλασικό έργο στη Δανία.

Ο πλήρης τίτλος του ήταν: η αυτού μεγαλειότητα, ο υψηλότατος και ισχυρότατος άρχων, κύριος Χριστιανός ΣΤ΄ χάριτι Θεού βασιλιάς της Δανίας και της Νορβηγίας, των Βένδων και των Γότθων, δούκας του Σλέσβιχ, του Χόλσταϊν, του Στόρμαρν και του Ντίτμαρσεν, κόμης του Όλντενμπουργκ και του Ντέλμενχορστ.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε το 1721 τη Σοφία-Μαγδαληνή των Χοεντσόλερν, κόρη του Χριστιανού-Ερρίκου, μαργράβου του Βρανδεμβούργου-Μπαϊρόιτ-Κούλμμπαχ και είχε τέκνα:

• Φρειδερίκος Ε΄ 1723-1788, βασιλιάς της Δανίας & Νορβηγίας.
• Λουίζα 1726-1756, παντρεύτηκε τον Ερνέστο-Φρειδερίκο Γ΄ των Βέττιν δούκα της Σαξονίας-Χίλντμπουργκχαουζεν.
• Λουίζα 1724, απεβ. 6 μηνών.

Πηγές

• Tyge Krogh, "Rationalismens syndebuk. Christian 6. og pietismen i dansk historieskrivning
• Dansk Biografisk Leksikon