Χριστόφορος Λιοντάκης
| Χριστόφορος Λιοντάκης | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Χριστόφορος Λιοντάκης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1945[1] Ηράκλειο |
| Θάνατος | 26 Ιουλίου 2019[2] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Παρισιού και Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Ιδιότητα | ποιητής και μεταφραστής |
| Είδος τέχνης | ποίηση και πεζός λόγος |
Ο Χριστόφορος Λιοντάκης (1945–2019) ήταν βραβευμένος Έλληνας ποιητής και μεταφραστής.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1945 στο Ηράκλειο Κρήτης και σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλοσοφία της Νομικής στο Πανεπιστήμιο Σορβόννης, στο Παρίσι. Η πρώτη του συλλογή ποιημάτων δημοσιεύθηκε το 1973.
Ανήκε στην αποκαλούμενη Γενιά του '70, μαζί με άλλους συγγραφείς που άρχισαν να δημοσιεύουν τα έργα τους κατά τη δεκαετία του 1970, και κυρίως προς το τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας και τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Το 2000 έλαβε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή ποιημάτων του Με το φως που δημοσιεύθηκε το 1999. Επίσης, για την ίδια συλλογή ποιημάτων έλαβε το βραβείο του διακεκριμένου λογοτεχνικού περιοδικού Διαβάζω. Το Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού του απένειμε το μετάλλιο του Ιππότη της Τάξεως των Τεχνών και των Γραμμάτων, ενώ ο Δήμος Ηρακλείου του απένειμε το Λογοτεχνικό Βραβείο Νίκος Καζαντζάκης. Το 2012 έλαβε για το ποιητικό του έργο, το Βραβείο Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών.
Πέθανε στις 26 Ιουλίου 2019, μετά από προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.[3][4]
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ποίηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το τέλος του τοπίου, 1973
- Μετάθεση, 1976
- Υπόγειο γκαράζ, 1978
- Ο Μινώταυρος μετακομίζει, 1982
- Ο ροδώνας με τους χωροφύλακες, 1988
- Με το φως, 1999
- Αθηναϊκό μειδίαμα, 2009
- Στο τέρμα της πλάνης, 2010
- Εικόνες που επιμένουν, 2012
Πεζογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Νυχτερινό γυμναστήριο, 1993
Επιλεγμένες μεταφράσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αρμάνς (Armance), του Σταντάλ, 1978[5]
- Οι τάφοι της Ραβέννας (Les Tombeaux de Ravenne), του Υβ Μπονεφουά 1981
- Ο σκοινοβάτης, του Ζαν Ζενέ, 1986
- Μια εποχή στην Κόλαση (Une Saison en Enfer), του Αρθούρου Ρεμπώ, 2004
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 343974. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ www
.kathimerini .gr /1035655 /article /epikairothta /ellada /efyge-apo-th-zwh-o-poihths-xristoforos-liontakhs. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2019. - ↑ «Εφυγε από τη ζωή ο ποιητής Χριστόφορος Λιοντάκης | Kathimerini». www.kathimerini.gr. 26 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Πέθανε ο ποιητής Χριστόφορος Λιοντάκης». www.naftemporiki.gr. 26 Ιουλίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ημερομηνίες δημοσίευσης των ελληνικών μεταφράσεων
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Χριστόφορος Λιοντάκης - Έκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης 2001 - Ελλάδα τιμώμενη χώρα». www.greece2001.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016.
- «Χριστόφορος Λιοντάκης - Εταιρεία Συγγραφέων». www.authors.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016.
- «Χριστόφορος Λιοντάκης - BiblioNet». www.biblionet.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Συνέντευξη του Χριστόφορου Λιοντάκη στη Μαρία Θερμού, εφημερίδα Το Βήμα, 25/11/2012