BTR-40

BTR-40

Τεχνικά χαρακτηριστικά
Πλήρωμα	11 άτομα (οδηγός, διοικητής, σκοπευτής + στρατιώτες)
Μήκος	5,1 μέτρα
Πλάτος	1,90 μέτρα
Ύψος	2,35 μέτρα
Μάζα	5,3 t
Θωράκιση	μέχρι 9 χιλιοστά
Πρωτεύων οπλισμός	Πολυβόλο DT 7,62 mm (1.269 φυσίγγια)
Δευτερεύων οπλισμός	Μεσαίο πολυβόλο 2×7,62 SGMB (1.289 φυσίγγια (σύνολο)) (προαιρετικό)
Κινητήρας	GAZ-11-73 6-κύλινδρος
Μέγιστη ταχύτητα	80 km/h
Απόδοση/Μάζα	15,1 ίπποι/τόνο (11,5 kW/τόνο)
Αυτονομία	430 km (δρόμος) 385 km (εκτός δρόμου)

Το BTR-40 (БТР, από Бронетранспортёр, ή Bronetransporter, κυριολεκτικά "θωρακισμένος μεταφορέας") είναι ένα σοβιετικό μη αμφίβιο, τροχοφόρο τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού και αναγνωριστικό όχημα. Συχνά αναφέρεται ως Sorokovka στη σοβιετική υπηρεσία. Είναι επίσης το πρώτο σοβιετικό τέτοιο όχημα μαζικής παραγωγής. Το όχημα τελικά αντικαταστάθηκε στον ρόλο του στην υπηρεσία ως μεταφορέας προσωπικού από το BTR-152 και στο ρόλο του ανιχνευτή αυτοκινήτου από το BRDM-1.

Ιστορία ανάπτυξης

Η ανάπτυξη του BTR-40 ξεκίνησε στις αρχές του 1947 στο γραφείο σχεδιασμού της Gorkovsky Avtomobilny Zavod (Εργοστάσιο αυτοκινήτων στο Γκόρκι) υπό την ηγεσία του VA Dedkov. Η ιδέα ήταν ένας διάδοχος του θωρακισμένου αυτοκινήτου BA-64B που σταμάτησε να παράγεται το 1946. Η ομάδα σχεδιασμού περιλάμβανε επίσης τους LW Kostikin και PI Muziukin. Δύο πρωτότυπα που ονομάστηκαν BTR-141 ολοκληρώθηκαν το 1947. Το πρώτο ήταν οπλισμένο με δύο ομοαξονικά 14,5 mm βαρέα πολυβόλα KPVT σε περιστρεφόμενη βάση που προστατεύονταν από πλάκα θωράκισης στο μπροστινό μέρος και στα πλάγια. Το δεύτερο δεν είχε σταθερό οπλισμό. Κανένα από τα δύο δεν έγινε δεκτό για υπηρεσία. Το 1950 κατασκευάστηκαν δύο νέα πρωτότυπα. Αυτά είχαν διαφορετικό σχήμα θωράκισης συμπεριλαμβανομένης μιας όρθιας πίσω θωράκισης. Και πάλι ένα πρωτότυπο δεν είχε σταθερό οπλισμό και το δεύτερο ήταν οπλισμένο με δύο ομοαξονικά 14,5 mm βαρέα πολυβόλα KPVT. Αυτά έγιναν δεκτά σε χρήση ως BTR-40 και BTR-40A αντίστοιχα.

Τα μειονεκτήματα του οχήματος, όπως οι κακές επιδόσεις του στην οδήγηση σε ανώμαλους δρόμους και τα προβλήματα με τη διέλευση υδάτινων εμποδίων, ανάγκασαν την ομάδα σχεδιασμού να παράγει, στα τέλη του 1954, αυτό που σχεδιαζόταν να είναι μια αμφίβια παραλλαγή του BTR-40. Έλαβε την ονομασία BTR-40P (με το «P» να σημαίνει plavayushchiy – «πλωτό»). Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας σχεδιασμού, το όχημα απομακρύνθηκε από την αρχική ιδέα του και έγινε ένα αμφίβιο θωρακισμένο αυτοκίνητο ανιχνευτών. Έλαβε μια νέα ονομασία, BRDM.

Περιγραφή

Ο σχεδιασμός του BTR-40 βασίστηκε στο τετρακίνητο φορτηγό GAZ-63 το οποίο τέθηκε σε παραγωγή το 1946. Ο σχεδιασμός διέθετε ένα αυτοφερόμενο αμάξωμα που ήταν ένα νέο χαρακτηριστικό στα σοβιετικά οχήματα. Η αμάξωμα έχει δύο πλαϊνές πόρτες για τον κυβερνήτη και τον οδηγό και μια πίσω πόρτα. Το όχημα μπορεί να μεταφέρει έως και οκτώ πλήρως εξοπλισμένους στρατιώτες ή 1 τόνο φορτίου.

Προστασία

Η θωράκιση του BTR-40 είναι από το 6 χιλ έως 8 χιλ. πάχος που του παρέχει προστασία από πυρά φορητών όπλων και τα θραύσματα οβίδων της εποχής του, αλλά δεν το προστατεύει από σύγχρονα θραύσματα πυροβολικού και πυρά πολυβόλων 0,50 διαμετρήματος. Τα ελαστικά της σειράς BTR-40 δεν προστατεύονται από θωράκιση. Είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε διάτρηση από φωτιά κάθε είδους. Το όχημα δεν έχει οροφή και συνήθως καλύπτεται με μουσαμά για την προστασία του πληρώματος, του μεταφερόμενου φορτίου ή των στρατευμάτων από τη βροχή και το χιόνι. Ωστόσο, αυτό το κάνει να μην μπορεί να τοποθετήσει κανένα από τα πολυβόλα SGMB.

Εξοπλισμός

Ένα BTR-40 σε υπηρεσία στην Ινδονησία

Η παραλλαγή APC δεν έχει μόνιμο οπλισμό, αλλά έχει βάσεις για τρεις 7.62 mm μεσαία πολυβόλα SGMB, ένα στο μπροστινό μέρος του θαλάμου του στρατεύματος και τα άλλα δύο στα πλάγια. Το όχημα διαθέτει επίσης δύο θυρίδες βολής και στις δύο πλευρές του κύτους που επιτρέπουν σε έως και τέσσερις στρατιώτες να χρησιμοποιούν τα όπλα τους ενώ προστατεύονται από την πανοπλία του APC.

Ικανότητα προς ελιγμό

Όπως το φορτηγό GAZ-63 στο οποίο βασίζεται, έτσι και το BTR-40 έχει τετρακίνηση. Το πλαίσιο, ωστόσο, είναι πιο κοντό σε σύγκριση με το GAZ-63. Το μόνο άλλο πράγμα που διακρίνει το πλαίσιο του BTR-40 από αυτό του GAZ-63 είναι τα πρόσθετα αμορτισέρ. Το BTR-40 έχει επίσης πιο ισχυρό κινητήρα. Η γωνία στροφής είναι 7,5 m.

Ιστορικό υπηρεσίας

Ένα σοβιετικό BTR-40 στη Βουδαπέστη κατά τη διάρκεια της Ουγγρική εξέγερση του 1956

Ένα BTR-40 σε υπηρεσία από Αιγύπτιους

Το BTR-40 κατασκευάστηκε στο Gorkovsky Avtomobilny Zavod (Εργοστάσιο οχημάτων στο Γκόρκι) από το 1950 έως το 1960. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά δημόσια στη στρατιωτική παρέλαση στη Μόσχα το 1950. Εκδόθηκε στον Κόκκινο Στρατό το 1950 και χρησιμοποιήθηκε σε ρόλους APC, αναγνώρισης και διοίκησης. Μετά από αρκετά χρόνια υπηρεσίας, έγινε φανερό ότι δεν ταίριαζε στο σύγχρονο πεδίο μάχης. Αντικαταστάθηκε από το BTR-152.

Το BTR-40 άρχισε να τίθεται σε υπηρεσία με δύο άλλα μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας στα τέλη του 1949, δηλαδή την Ανατολική Γερμανία και την Πολωνία, όπου χρησιμοποιήθηκε ως τυπικό APC μέχρι να διατεθούν πιο προηγμένα οχήματα όπως το BTR-152. Τα τελευταία BTR-40 αποσύρθηκαν από τις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το όχημα πωλήθηκε επίσης σε πολλές αραβικές και αφρικανικές χώρες στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ), είχε αναπτύξει ένα αντίγραφο του BTR-40 που ονομαζόταν Type 55. Είναι άγνωστο πόσα από αυτά τα οχήματα τέθηκαν σε υπηρεσία με την PLA. Το όχημα εξήχθη επίσης στη Βόρεια Κορέα, πιθανώς ως μέρος ενός προγράμματος στρατιωτικής βοήθειας κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας, όπου είδε μάχη για πρώτη φορά. Χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τον στρατό του Βορείου Βιετνάμ κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ.

Το BTR-40 είδε επίσης υπηρεσία μάχης κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου στη Βόρεια Υεμένη, κατά τη διάρκεια του οποίου τουλάχιστον ένα τέτοιο όχημα αιχμαλωτίστηκε από τους Αιγύπτιους από τους βασιλικούς αντάρτες.

εξωτερικοί σύνδεσμοι

• "Εγχειρίδιο Μεγάλων Ξένων Οπλικών Συστημάτων που Εξάγονται στον Τρίτο Κόσμο: 1981-86"