To Dookie είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ από την αμερικανική πανκ ροκ μπάντα Green Day. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε την 1η Φεβρουαρίου 1994 από την Reprise Records. Ήταν η πρώτη συνεργασία της μπάντας με τον παραγωγό Ρομπ Καβάλο και το σημαντικό ντεμπούτο της μπάντας με την ετικέτα Reprise Records. Το Dookie έγινε μια παγκόσμια εμπορική επιτυχία, φτάνοντας στον αριθμό δύο στο Billboard 200 και στα charts άλλων 7 χωρών. Το άλμπουμ βοήθησε τους Green Day και τους έκανε αγαπητούς ανά τον κόσμο.
Το Dookie έβγαλε πέντε επιτυχημένα singles: "Longview", "When I Come Around", "Basket Case", μια εκ νέου-ηχογραφημένη έκδοση του "Welcome to Paradise" και το ραδιόφωνικο single "She". Από το 2010, το Dookie είναι το καλύτερο σε πωλήσεις άλμπουμ της μπάντας, με περισσότερα από 20 εκατομμύρια αντίτυπα να έχουν πωληθεί σε όλο τον κόσμο. Το Dookie κέρδισε το βραβείο Grammy για το καλύτερο εναλλακτικό άλμπουμ το 1995. Το 2003, το Rolling Stone κατέταξε το Dookie στο νούμερο 193 στη λίστα με τα 500 μεγαλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών.
Μετά την underground επιτυχία του δεύτερου άλμπουμ της μπάντας Kerplunk (1992), μια σειρά από μεγάλες δισκογραφικές άρχισαν να ενδιαφέρονται για τους Green Day. Μερικοί εκπρόσωποι από αυτές τις ετικέτες προσπάθησαν να δελεάσουν το συγκρότημα να υπογράψει προσκαλώντας τους για γεύματα, με έναν διευθυντή να καλεί την ομάδα στην Disneyland. Το συγκρότημα αρνήθηκε αυτές τις προτάσεις μέχρι που συνάντησε τον εκπρόσωπο της Reprise και παραγωγό, Ρομπ Καβάλο. Είχαν εντυπωσιαστεί από το έργο του με τους συναδελφικό καλιφορνέζικο συγκρότημα The Muffs, και αργότερα ανέφεραν ότι ο Καβάλο "ήταν το μόνο πρόσωπο που μπορούσαν πραγματικά να μιλήσουν και να συνδεθούν".
Τελικά, η μπάντα αποχώρησε από την ανεξάρτητη Lookout! με φιλικούς όρους, και υπέγραψε στην Reprise. Η υπογραφή σε μια μεγάλη ετικέτα προκάλεσε πολλές αντιδράσεις από τους αρχικούς οπαδούς της μπάντας από το ανεξάρτητο μουσικό club 924 Gilman Street και θεώρησαν τη μπάντα ξεπουλημένη. Το club από τότε έχει απαγορεύσει την είσοδο στους Green Day. Κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν, ο τραγουδιστής Μπίλι Τζο Άρμστρονγκ είπε στο περιοδικό Spin το 1999, "δεν μπορούσα να πάω πίσω στην πανκ σκηνή, είτε ήμουν η μεγαλύτερη επιτυχία στον κόσμο είτε η μεγαλύτερη αποτυχία [...] το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω ήταν να πάρω το ποδήλατό μου και να πάω μπροστά.".
Ο Καβάλο επιλέχθηκε ως ο κύριος παραγωγός του album, με τον Jerry Finn, να αναλαμβάνει το μίξινγκ. Οι Green Day έδωσαν αρχικά την πρώτη demo κασέτα στον Καβάλο και μετά την ακρόαση ένιωσε ότι "είχε σκοντάψει πάνω σε κάτι μεγάλο". Η ηχογράφηση διήρκεσε τρεις εβδομάδες και έγινε δύο φορές ρεμίξ στο άλμπουμ. Ο Armstrong ισχυρίστηκε ότι η μπάντα ήθελε να δημιουργήσει ένα στεγνό ήχο, "παρόμοιο με το άλμπουμ των Sex Pistols" ή "τα πρώτα άλμπουμ των Black Sabbath".