Glauco (υποβρύχιο, 1935)
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Τύπος και κλάση | Υποβρύχιο κλάσης Glauco |
| Ναυπηγείο | Cantieri Riuniti dell'Adriatico, Τριέστη |
| Καθέλκυση | 5 Ιανουαρίου 1935 |
| Κατάληξη | Βυθίστηκε από το πλήρωμά του στις 27 Ιουνίου 1941, αφού πρώτα το είχε χτυπήσει το βρετανικό υποβρύχιο HMS Wishart. |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Μήκος | 73 m |
| Πλάτος | 7,2 m |
| Βύθισμα | 5,12 m |
| Πρόωση | Οι ντιζελοκινητήρες απέδιδαν έως και 3000 bhp Οι ηλεκτροκινητήρες απέδιδαν έως και 1200 hp |
| Ταχύτητα | 17 kn (στην επιφάνεια) 8 kn (σε κατάδυση) |
| Αυτονομία | 9760 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 8 kn (στην επιφάνεια) 110 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 3 kn (σε κατάδυση) |
| Μεγ. βάθος κατάδυσης | 90 m |
| Πλήρωμα | 58 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός | 8 τορπιλοσωλήνες των 533 mm (4 στην πλώρη και 4 στην πρύμνη) 2 πυροβόλα των 100 mm 2 πολυβόλα των 13,2 mm |
Το Glauco ήταν το πρωτοπόρο πλοίο της ομώνυμης κλάσης δύο υποβρυχίων που ναυπηγήθηκαν την δεκαετία του 1930 στην Ιταλία για παραδοθούν στην Πορτογαλία αλλά τελικά πέρασαν στην κατοχή του Ιταλικού Βασιλικού Ναυτικού (Regia Marina).
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα υποβρύχια της κλάσης Glauco ήταν βελτιωμένες εκδοχές των προγενέστερων υποβρυχίων της κλάσης Squalo. Το εκτόπισμά τους ήταν 1071 t (1054 LT) στην επιφάνεια και 1326 t (1305 LT) σε κατάδυση. Το μήκος τους ήταν 73 m, πλάτος 7,2 m και βύθισμα 5,12 m.[1] Μπορούσαν να επιχειρούν σε βάθος έως και 90 m[2] και το πλήρωμά τους αποτελούνταν από 58 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και ναύτες.[1]
Στην επιφάνεια προωθούνταν από δύο ντιζελοκινητήρες των 1500 bhp ενώ όταν ήταν σε κατάδυση το έργο αυτό αναλάμβαναν δύο ηλεκτροκινητήρες των 600 hp. Η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης ανέρχονταν σε 17 kn στην επιφάνεια και σε 8 kn σε κατάδυση. Η ακτίνα δράσης τους ήταν 9760 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 8 kn και 110 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 3 kn αντίστοιχα.[2]
Διέθεταν οκτώ τορπιλοσωλήνες των 533 mm, τέσσερις στην πλώρη και ισάριθμους στην πρύμνη, ενώ μπορούσαν να μεταφέρουν έως και δεκατέσσερις τορπίλες. Υπήρχαν επίσης δύο πυροβόλα των 100 mm, με τα οποία μπορούσαν να πληγούν στόχοι όταν το υποβρύχιο ήταν στην επιφάνεια καθώς και ένα ή δύο πολυβόλα των 13,2 mm για αντιαεροπορική προστασία.[1]
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Το Glauco ναυπηγήθηκε στις εγκαταστάσεις της CRDA στην Τριέστη. Παραγγέλθηκε από την Πορτογαλία το 1931 όμως πέρασε στο ιταλικό ναυτικό όταν ακυρώθηκε η παραγγελία. Καθελκύστηκε το 1935[1] και είχε εμπλοκή στα τεκταινόμενα του Ισπανικού Εμφυλίου.[2] Στις 27 Ιουνίου 1941, ενώ η Ιταλία είχε πλέον εμπλακεί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Wishart προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο Glauco με συνέπεια το πλήρωμά του να αποφασίσει την αυτοβύθιση του υποβρυχίου στα δυτικά του Γιβραλτάρ.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bagnasco, Erminio (1977). Submarines of World War Two. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-962-6.
- Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8.
- Chesneau, Roger, επιμ. (1980). Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. Greenwich, UK: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-146-7.
- Frank, Willard C. Jr. (1989). «Question 12/88». Warship International XXVI (1): 95–97. ISSN 0043-0374.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.