Ig Nobel Prize

Τα Ig Nobel Prizes είναι μια παρωδία των Βραβείων Νόμπελ και δίνονται κάθε χρόνο στις αρχές του Οκτώβρη για δέκα ασυνήθιστα ή ασήμαντα επιτεύγματα στην επιστημονική έρευνα.
Ο δεδηλωμένος στόχος των βραβείων είναι να «τιμήσουν τα επιτεύγματα που πρώτα κάνουν τους ανθρώπους να γελούν, και στη συνέχεια να τους κάνουν να σκεφτούν». Τα βραβεία είναι μερικές φορές καλυμμένη κριτική (ή ήπια σάτιρα), αλλά χρησιμοποιούνται επίσης για να επισημάνουν ότι ακόμη και οι πιο παράλογες στο άκουσμα οδοί της έρευνας μπορούν να επιφέρουν χρήσιμη γνώση. Διοργανώνονται από το επιστημονικό χιουμοριστικό περιοδικό Annals of Improbable Research (AIR - Χρονικά της Απίθανης Έρευνας),[1] παρουσιάζονται από μια ομάδα που περιλαμβάνει νομπελίστες σε μια τελετή στο Θέατρο Σάντερς του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και ακολουθούνται από μια σειρά από δημόσιες ομιλίες από τους νικητές στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης.[2]
Το όνομα είναι ένα λογοπαίγνιο με τη λέξη ignoble ("επαίσχυντoς, ευτελής") και το Βραβείο Νόμπελ. Η προφορά που χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της τελετής είναι /ˌɪɡnoʊˈbɛl/, όχι σαν τη λέξη "ignoble".
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα πρώτα Ig Νόμπελ δημιουργήθηκαν το 1991 από τον Μαρκ Άμπρααμς, συντάκτη και συνιδρυτή του Annals of Improbable Research, και τελετάρχη σε όλες τις επόμενες τελετές απονομής βραβείων. Τα βραβεία απονεμήθηκαν εκείνη την εποχή για ανακαλύψεις "που δεν μπορούν ή δεν πρέπει να αναπαραχθούν". Δέκα βραβεία απονέμονται κάθε χρόνο σε πολλές κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων των κατηγοριών των Βραβείων Νόμπελ φυσικής, χημείας, φυσιολογίας/ιατρικής, λογοτεχνίας, και ειρήνης, αλλά και άλλες κατηγορίες, όπως η δημόσια υγεία, μηχανική, βιολογία, και διεπιστημονική έρευνα. Τα βραβεία Ig Nobel αναγνωρίζουν γνήσια επιτεύγματα, με εξαίρεση τρία βραβεία που απονεμήθηκαν κατά το πρώτο έτος στους εικονικούς επιστήμονες Τζοσάια Κάρμπερι, Πολ Ντεφάντι, και Τόμας Κάιλ.
Τα βραβεία είναι μερικές φορές καλυμμένη κριτική (ή ήπια σάτιρα), όπως τα δύο βραβεία που δόθηκαν για την ομοιοπαθητική έρευνα, βραβεία για την "επιστημονική εκπαίδευση της επιστήμης" στα πολιτειακά συμβούλια εκπαίδευσης του Κάνσας και Κολοράντο για τη στάση τους σχετικά με τη διδασκαλία της εξέλιξης, και το βραβείο που απονεμήθηκε στο περιοδικό Social Text μετά την υπόθεση Σόκαλ. Τις περισσότερες φορές, όμως, εφιστούν την προσοχή σε επιστημονικά άρθρα που έχουν κάποια χιουμοριστική ή απροσδόκητη πτυχή. Παραδείγματα κυμαίνονται από την ανακάλυψη ότι η παρουσία του ανθρώπου τείνει να διεγείρει σεξουαλικά τις στρουθοκαμήλους, στη δήλωση ότι οι μαύρες τρύπες πληρούν όλες τις τεχνικές απαιτήσεις για να είναι η θέση της Κόλασης, στην έρευνα για τον «κανόνα πέντε δευτερολέπτων», μια ειρωνική πεποίθηση ότι τα τρόφιμα που πέφτουν στο πάτωμα, δεν θα μολυνθούν αν σηκωθούν μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα.
Το 2010, ο Sir Άντρε Γκέιμ έγινε το πρώτο πρόσωπο που του απονεμήθηκε τόσο το βραβείο Νόμπελ (φυσικής) όσο και ένα ατομικό βραβείο Ig Νόμπελ.[3][4]
Τελετή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η τελετή συγχρηματοδοτείται από τη Harvard Computer Society, τη Harvard–Radcliffe Science Fiction Association και τη Harvard–Radcliffe Society of Physics Students.
Η ρίψη σαϊτών πάνω στη σκηνή είναι μια μακρόχρονη παράδοση στα Ig Νόμπελ. Τα τελευταία χρόνια, ο καθηγητής φυσικής Ρόι Τζ. Γκλάουμπερ σκούπιζε τη σκηνή από τις σαΐτες ως ο επίσημος «Φύλακας της Σκούπας» για χρόνια. Ο Γκλάουμπερ δεν μπορούσε να παραστεί στα βραβεία του 2005, επειδή ταξίδευε στη Στοκχόλμη για να παραλάβει ένα πραγματικό Βραβείο Νόμπελ Φυσικής.
Εξωστρέφεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η τελετή μαγνητοσκοπείται και μεταδίδεται από το National Public Radio και μεταδίδεται ζωντανά μέσω του Διαδικτύου. Η μαγνητοσκόπηση μεταδίδεται κάθε χρόνο, την Παρασκευή μετά από την Ημέρα των Ευχαριστιών στις ΗΠΑ, στο δημόσιο ραδιοφωνικό πρόγραμμα Science Friday. Σε αναγνώριση αυτού του γεγονότος, το κοινό ψάλλει το όνομα του κεντρικού παρουσιαστή της ραδιοφωνικής εκπομπής, Άιρα Φλάτοου.
Δύο βιβλία έχουν δημοσιευθεί με πληροφορίες για ορισμένους από τους νικητές: The Ig Nobel Prize (2002, ΗΠΑ, ISBN 0-452-28573-9, ΗΒ, ISBN 0-7528-4261-7) και The Ig Nobel Prize 2 (2005, ΗΠΑ, ISBN 0-525-94912-7, ΗΒ, ISBN 0-7528-6461-0), το οποίο αργότερα ξανατιτλοφορήθηκε The Man Who Tried to Clone Himself (ISBN 0-452-28772-3).
Υποδοχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Χρυσά Βατόμουρα – Ένα παρόμοιο βραβείο για (πολύ) κακές ταινίες.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Πρατικάκης, Βαγγέλης (26 Σεπτεμβρίου 2024). ««Νομπέλ τρελού επιστήμονα» με βραβείο χαρτονόμισμα των 10 τρισεκατομμυρίων δολαρίων Ζιμπάμπουε». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ Abrahams, Marc (12 September 2012).
- ↑ Overbye, Dennis (October 5, 2010).
- ↑ "Ig Nobel announcement about Geim" Αρχειοθετήθηκε 2010-10-09 στο Wayback Machine..
- ↑ Moeliker, Kees (2005-10-11).
- ↑ "UK Tour" Αρχειοθετήθηκε 2015-09-07 στο Wayback Machine..
- ↑ Robert Matthews (September 26, 2009).
- ↑ Knols BG (November 1996).
- ↑ "Ig Nobel Prize list of past winners" Αρχειοθετήθηκε 2009-08-30 στο Wayback Machine..
- ↑ Knols, B. G. J.; R. De Jong, R. (April 1996).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ig Nobel Αρχειοθετήθηκε 2019-06-04 στο Wayback Machine. επίσημη ιστοσελίδα
- Κατάλογος προηγούμενων νικητών, με τους λόγους για το βραβείο τους
- TED Talk: A science award that makes you laugh, then think