Learning from Las Vegas
 | |
| Συγγραφέας | Ρόμπερτ Βεντούρι |
|---|---|
| Γλώσσα | Αγγλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1972 |
| Θέμα | αρχιτεκτονική |
| Πρώτη έκδοση | The MIT Press |
| δεδομένα () | |
Learning from Las Vegas (Ελληνικά: Μαθαίνοντας από το Λας Βέγκας) είναι ο τίτλος ενός βιβλίου του 1972 των Ρόμπερτ Βεντούρι, Ντενίζ Σκοτ Μπράουν και Στίβεν Άιζενουρ. Μεταφρασμένο σε 18 γλώσσες, το βιβλίο βοήθησε στην ανάπτυξη της μεταμοντέρνας αρχιτεκτονικής.[1]
Το βιβλίο δεν έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά.
Χρονικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Μάρτιο του 1968, ο Ρόμπερτ Βεντούρι, συγγραφέας του Η Πολυπλοκότητα και η Αντίφαση στην Αρχιτεκτονική, και η Ντενίζ Σκοτ Μπράουν έγραψαν και δημοσίευσαν το "A Significance for A&P Parking Lots, or Learning from Las Vegas" (Architectural Forum, Μάρτιος 1968). Το επόμενο φθινόπωρο, οι δυο τους δημιούργησαν ένα ερευνητικό στούντιο για μεταπτυχιακούς φοιτητές στο Yale School of Art and Architecture. Το στούντιο ονομάστηκε "Learning from Las Vegas, or Form Analysis as Design Research".[2]
Ο Στίβεν Άιζενουρ, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής στο στούντιο, συνόδευσε τους ανώτερους δάσκαλους συναδέλφους του, Βεντούρι και Σκοτ Μπράουν, στο Λας Βέγκας το 1968 μαζί με εννέα φοιτητές αρχιτεκτονικής και τέσσερις φοιτητές σχεδιασμού και γραφικών για να μελετήσουν την αστική μορφή της πόλης.
Το Λας Βέγκας θεωρήθηκε ως «μη πόλη» και ως απόρροια μιας «λωρίδας», κατά μήκος της οποίας τοποθετήθηκαν χώροι στάθμευσης και μοναδικές προσόψεις για καζίνο, ξενοδοχεία, εκκλησίες και μπαρ. Η ερευνητική ομάδα μελέτησε διάφορες πτυχές της πόλης, συμπεριλαμβανομένης της εμπορικής δημοτικής γλώσσας, του φωτισμού, των μοτίβων, των στυλ και του συμβολισμού στην αρχιτεκτονική. Ο Βεντούρι και η Σκοτ Μπράουν δημιούργησαν μια ταξινόμηση για τις μορφές, τα σήματα και τα σύμβολα που συνάντησαν.[3] Οι δυο τους εμπνεύστηκαν από την έμφαση στο σήμα και το σύμβολο που βρήκαν στη λωρίδα του Λας Βέγκας. Το αποτέλεσμα ήταν μια κριτική της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, που αποδείχθηκε πιο διάσημη στη σύγκριση μεταξύ της «πάπιας» και του «διακοσμημένου υπόστεγου».
Η «πάπια» αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο μέρος της μοντερνιστικής αρχιτεκτονικής, η οποία ήταν εκφραστική σε μορφή και όγκο. Αντίθετα, το «διακοσμημένο υπόστεγο» βασίζεται σε εικόνες και σήματα. Σχεδόν όλη η αρχιτεκτονική πριν από το Μοντέρνο Κίνημα χρησιμοποιούσε διακόσμηση για να μεταφέρει νόημα, συχνά βαθύ αλλά μερικές φορές απλώς επιπόλαιο, όπως η σήμανση στις μεσαιωνικές προσόψεις καταστημάτων. Μόνο η μοντερνιστική αρχιτεκτονική απέφυγε ένα τέτοιο στολίδι, βασιζόμενη μόνο σε σωματικά ή δομικά στοιχεία για να αποδώσει νόημα. Ως εκ τούτου, υποστήριξαν οι συγγραφείς, τα σύγχρονα κτίρια έγιναν βουβά και κενά, ειδικά όταν κατασκευάζονταν για εταιρικούς ή κρατικούς πελάτες.[2]
Αποδοχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Learning from Las Vegas προκάλεσε σάλο στον αρχιτεκτονικό κόσμο μετά τη δημοσίευσή του, καθώς χαιρετίστηκε από τους προοδευτικούς κριτικούς για την τολμηρή κατηγορία του μοντερνισμού και από το status quo ως βλάσφημο. Μια διάσπαση μεταξύ των νέων Αμερικανών αρχιτεκτόνων σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, με τους Άιζενουρ, Βεντούρι, Ρόμπερτ Α. Μ. Στερν, Charles Moore και Allan Greenberg να υπερασπίζονται το βιβλίο ως «Οι Γκρι», και τους Ρίτσαρντ Μάιερ, Πίτερ Άιζενμαν, Τζον Χέιντουκ και Μάικλ Γκρέιβς να γράφουν εναντίον του ως «Οι Λευκοί». Συνδέθηκε με τον μεταμοντερνισμό όταν περιοδικά όπως το Progressive Architecture δημοσίευσαν άρθρα αναφέροντας την επιρροή του στη νεότερη γενιά. Το βιβλίο του Τομ Γουλφ που συχνά στηλιτεύεται, From Bauhaus to Our House, επαινεί τον Βεντούρι, τη Σκοτ Μπράουν και τον Άιζενουρ για τη στάση τους ενάντια στον ηρωικό μοντερνισμό.
Έκθεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τις 29 Οκτωβρίου 2009 έως τις 5 Φεβρουαρίου 2010, τα "What We Learned: The Yale Las Vegas Studio" και "The Work of Venturi, Scott Brown & Associates" εκτέθηκαν στη γκαλερί Yale School of Architecture,[4] με περίπου 100 φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Οκτωβρίου 1968 που θα υποστήριζαν την έρευνα των Βεντούρι και Σκοτ Μπράουν.[5] Οι εκθέσεις συνοδεύονταν από ενημερωτικό φυλλάδιο και συνέντευξη.[6] Το "What We Learned" ξεκίνησε από το Museum im Bellpark (Kriens, Ελβετία) και είχε εκτεθεί στο Deutsches Architekturmuseum στη Φρανκφούρτη, Γερμανία.[4]
Εκδόσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι συγγραφείς θεώρησαν ότι η αρχική έκδοση του 1972 ήταν «υπερβολικά μνημειώδης για ένα κείμενο που επαινούσε το άσχημο και το συνηθισμένο έναντι του ηρωικού και μνημειώδους» και πρόσφεραν μια αναθεωρημένη έκδοση, η οποία αργότερα δημοσιεύτηκε σε μία πιο λιτή χαρτόδετη μορφή το 1977. Η αρχική έκδοση του 1972 σε μεγάλο μέγεθος σχεδιάστηκε από τη Muriel Cooper για το MIT Press. Το 2017, το MIT Press άρχισε να προσφέρει μια έκδοση πανομοιότυπη του πρωτοτύπου του 1972 με πρόλογο της Ντενίζ Σκοτ Μπράουν που εξηγούσε τις επιφυλάξεις που είχαν οι συγγραφείς με την αρχική έκδοση.[7] Το κόστος της πρώτης έκδοσης αναφέρθηκε επίσης ως λόγος για να επιτραπεί στον Ρόμπερτ Βεντούρι και την Scott Brown να επανασχεδιάσουν το βιβλίο.[8]
- Venturi, Robert· Scott Brown, Denise· Izenour, Steven (1972). Learning from Las Vegas. Cambridge MA: MIT Press. ISBN 978-0-262-22015-6.
- Venturi, Robert· Scott Brown, Denise· Izenour, Steven (Μαΐου 1977). Learning From Las Vegas (Revised έκδοση). MIT Press. ISBN 978-0-262-22020-0. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2018. 192 pp.; hc, 9 in × 6 in (230 mm × 150 mm)
- Venturi, Robert· Scott Brown, Denise· Izenour, Steven (Ιουνίου 1977). Learning From Las Vegas (Revised έκδοση). MIT Press. ISBN 978-0-262-72006-9. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2018. 192 pp.; pb, 9 in × 6 in (230 mm × 150 mm)
- Venturi, Robert· Scott Brown, Denise· Izenour, Steven (Σεπτεμβρίου 2017). Learning From Las Vegas (Facsimile έκδοση). MIT Press. ISBN 978-0-262-03696-2. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2018. 216 pp.; hc, 14 in × 10,5 in (360 mm × 270 mm)
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Didelon, Valéry (2011). La controverse Learning from Las Vegas. Mardaga. ISBN 978-2-8047-0084-3.
- Iovine, Julie V. (2010-01-20). «Lessons From Las Vegas». Wall Street Journal. https://www.wsj.com/articles/SB10001424052748703837004575013050739164236.
- Salomon, Stephanie· Kroeter, Steve (19 Δεκεμβρίου 2013). «The 1968 Learning from Las Vegas Studio Revisited». Designers & Books. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2018.
- «Slideshow: 'What We Learned'». The New York Times. 22 December 2009. https://www.nytimes.com/slideshow/2009/12/22/arts/20091223_YALE_SLIDESHOW_index.html. Ανακτήθηκε στις 6 July 2018.
- Vinegar, Aron (2008). I Am a Monument: On Learning from Las Vegas. MIT Press. ISBN 9780262220828.
- Vinegar, Aron· Golec, Michael J., επιμ. (2009). Relearning from Las Vegas. University of Minnesota Press. ISBN 9780816650606.
- Von Moos, Stanislaus & Stierli, Martino (eds.). Eyes that saw. Architecture after Las Vegas. Scheidegger & Spiess. ISBN 978-3-85881-820-1
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Bradley, Luanne (4 Φεβρουαρίου 2013). «Tracking Sustainability in Architecture». dwell. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 Robert Venturi, Denise Scott Brown, Steven Izenour, Learning from Las Vegas, MIT Press, Cambridge MA, 1972, revised 1977. (ISBN 0-262-72006-X)
- ↑ Brownlee, D. B. (2001). Out of the Ordinary: Robert Venturi, Denise Scott Brown and Associates Architecture, Urbanism, Design. Philadelphia: Museum of Art. σελίδες 37–38. ISBN 978-0876331484.
- ↑ 4,0 4,1 Yale News (14 October 2009). Exhibit at Yale School of Architecture Salutes Venturi & Scott Brown. Δελτίο τύπου.
- ↑ Ouroussoff, Nicolai (22 December 2009). «The Lessons of Las Vegas Still Hold Surprises». The New York Times. https://www.nytimes.com/2009/12/23/arts/design/23yale.html. Ανακτήθηκε στις 6 July 2018.
- ↑ What We Learned: The Yale Las Vegas Studio and the Work of Venturi, Scott Brown and Associates (PDF). Yale School of Architecture. 2009. ISBN 978-0-9820509-8-9. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2018.
- ↑ Venturi, Robert· Scott Brown, Denise· Izenour, Steven (Σεπτεμβρίου 2017). Learning From Las Vegas (Facsimile έκδοση). MIT Press. ISBN 978-0-262-03696-2. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2018.
- ↑ Denise Scott Brown. Συνέντευξη με Stephanie Salomon and Steve Kroeter. Still Learning from Denise Scott Brown. 7 January 2014.