Led Zeppelin (άλμπουμ)
| Led Zeppelin | ||||
|---|---|---|---|---|
_front_cover.png) | ||||
| Στούντιο άλμπουμ από Led Zeppelin | ||||
| Κυκλοφορία | 12 Ιανουαρίου 1969 | |||
| Ηχογράφηση | Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 1968 στο Λονδίνο | |||
| Μουσικό είδος | Χαρντ ροκ Μπλουζ ροκ | |||
| Διάρκεια | 44:26 | |||
| Παραγωγή | Τζίμι Πέιτζ | |||
| Δισκογραφική | Atlantic Records | |||
| Δισκογραφικό χρονολόγιο (Led Zeppelin) | ||||
| ||||
Led Zeppelin ή Led Zeppelin I είναι ο τίτλος του πρώτου στούντιο δίσκου του χαρντ ροκ συγκροτήματος Led Zeppelin, ο οποίος κυκλοφόρησε στις 12 Ιανουαρίου 1969 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Atlantic Records".
Ιστορία του δίσκου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Σεπτέμβριο του 1968, οι Led Zeppelin πραγματοποίησαν την πρώτη τους περιοδεία στις Σκανδιναβικές χώρες, έχοντας ακόμη, το όνομα "The New Yardbirds". Από τις 7 μέχρι και τις 17 του μήνα, το συγκρότημα πραγματοποίησε τις οκτώ πρώτες του εμφανίσεις, στη Δανία και τη Σουηδία.
Μετά την επιστροφή τους στη Μεγάλη Βρετανία, οι Led Zeppelin ηχογράφησαν τα "Communication Breakdown", "How Many More Times", "You Shook Me", "Babe I'm Gonna Leave You" και "I Can't Quit You Baby", τα οποία είχαν δημιουργήσει πριν την πρώτη τους περιοδεία και έπαιξαν σε αυτήν, μαζί με τραγούδια του προηγούμενου συγκροτήματος του Πέιτζ, των Yardbirds. Μέσα σε διάστημα δύο ημερών ηχογράφησαν όλο το άλμπουμ, στα "Olympic Studios", με την παραγωγή του δίσκου να αναλαμβάνει αποκλειστικά ο κιθαρίστας του συγκροτήματος, Τζίμι Πέιτζ, αφού δεν είχαν ακόμη υπογράψει συμβόλαιο με τη μετέπειτα εταιρεία τους, "Atlantic Records". Αφού απέστειλαν στην εταιρεία τις κασέτες των ηχογραφήσεων τους, έγιναν ιδιαίτερα αποδεκτοί και τους προτάθηκε αμέσως, να υπογράψουν το πρώτο τους συμβόλαιο.
Μετά την ηχογράφηση του δίσκου και την επισημοποίηση της κυκλοφορίας του στις αρχές του επόμενου έτους, οι Led Zeppelin ξεκίνησαν τις εμφανίσεις τους στη Μεγάλη Βρετανία, παίζοντας στις 4 Οκτωβρίου στο Νιούκασλ και δύο εβδομάδες αργότερα, στο Λονδίνο και το Λίβερπουλ.
Μέχρι την εμφάνιση τους στο "Wood Green Fishmongers Hall" του Λονδίνου στις 20 Δεκεμβρίου, έδωσαν συνολικά δεκατρείς συναυλίες, για να αναχωρήσουν τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην πρώτη τους αμερικανική περιοδεία, έδωσαν 35 συναυλίες, ενώ ταυτόχρονα, κυκλοφόρησε και το πρώτο τους άλμπουμ.
Ο δίσκος δεν γνώρισε άμεσα επιτυχία, αλλά οι συνεχείς περιοδείες και η κυκλοφορία του σινγκλ "Good Times, Bad Times" μεγάλωσαν τη φήμη τους, με αποτέλεσμα τον Απρίλιο του 1969 ο δίσκος να μπει στα βρετανικά τσαρτ για να παραμείνει μέχρι τον Ιούνιο του 1971. Επίσης, ανέβηκε στο Top-10 της Αυστραλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, Μέχρι το 2013, το "Led Zeppelin" έχει βραβευθεί ως οκτώ φορές πλατινένιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, διαμαντένιο στον Καναδά και δύο φορές πλατινένιο στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ υπολογίζεται ότι έχει πουλήσει πάνω από 14 εκατομμύρια αντίτυπα, παγκοσμίως.
Σύμφωνα με κατάταξη του περιοδικού "Rolling Stone", αυτό το άλμπουμ είναι το # 29 στη λίστα με τα 500 καλύτερα όλων των εποχών. Το βρετανικό περιοδικό "Q", το κατέταξε στην έβδομη θέση της λίστας με τους "δίσκους που άλλαξαν τον κόσμο", ενώ το περιοδικό "Classic Rock" το κατέταξε ως το 81ο καλύτερο άλμπουμ βρετανικού ροκ όλων των εποχών.
Ανάλυση τραγουδιών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο δίσκος ξεκινάει με το κομμάτι "Good Times, Bad Times", το οποίο έπαιζαν στις συναυλίες τους μέχρι και την περιοδεία για το δεύτερο άλμπουμ τους, το 1970. Για το συγκεκριμένο τραγούδι, ο Τζίμι Πέιτζ έβαλε μικρόφωνα σε όλο στούντιο, με σκοπό να έχει ήχο, όσο το δυνατόν περισσότερο ζωντανό. Το "Babe, I'm Gonna Leave You", είναι διασκευή σε παραδοσιακό τραγούδι της Άννι Μπρέντον. Το τραγούδι αυτό, παίχτηκε μόνο στις περιοδείες για το πρώτο τους άλμπουμ, ενώ αργότερα έγινε γνωστό ότι ο Πέιτζ είχε ηχογραφήσει μία εκτέλεση του τραγουδιού με τον Στηβ Γουίνγουντ, ένα χρόνο νωρίτερα.
Το τρίτο τραγούδι του δίσκου είναι το "You Shook Me" του Μάντι Γουότερς, προς το τέλος του οποίου ο Πέιτζ χρησιμοποιεί την τεχνική "backward echo", κατά τη διάρκεια της οποίας ακούγεται πρώτα η ηχώ και μετά η φωνή. Το "Dazed and Confused" ήταν επηρεασμένο από το τραγούδι "I'm Confused" του Τζέηκ Χολμς, του οποίου το όνομα δεν αναφερόταν ως συνθέτη του κομματιού, γεγονός που τον οδήγησε να κάνει μήνυση για λογοκλοπή στο συγκρότημα, το 2010. Στις ζωντανές εμφανίσεις των Led Zeppelin, κατά τη διάρκεια του συγκεκριμένου τραγουδιού, αυτοσχεδίαζαν παίζοντας διάφορα σόλο, με αποτέλεσμα η διάρκεια του "Dazed and Confused" πολλές φορές να ξεπερνάει τα τριάντα λεπτά.
Οι στίχοι του ακουστικού "Your Time is Gonna Come" μιλούν για μία κοπέλα, άπιστη στη σχέση της, η οποία θα μετανιώσει για τις πράξεις της. Κατά τη διάρκεια του ρεφρέν, και τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος τραγουδούσαν τους στίχους ταυτόχρονα, ενώ η μόνη περιοδεία κατά την οποία έπαιξαν αυτό το κομμάτι, ήταν η πρώτη τους, στη Δανία και τη Σουηδία. Το "Black Mountain Slide" που ακολουθεί, είναι ένα δίλεπτο ορχηστρικό κομμάτι, βασισμένο στο παραδοσιακό "Blackwater Slide" με ανατολίτικες επιρροές, λόγω της επίσκεψης του Πέιτζ στην Ινδία, όταν έπαιζε στους Yardbirds.
Το ριφ του επόμενου κομματιού, "Communication Breakdown", είναι επηρεασμένο από το "Nervous Brekadown" του Έντι Κόχραν και οι στίχοι του τραγουδιού έγιναν ύμνος για την "επαναστατική νεολαία". Ακολουθεί η διασκευή στο "I Can't Quit You Baby" του Ότις Ρας, ενώ το δίσκο "κλείνει" το "How Many More Times", ένα τραγούδι με το οποίο, οι Led Zeppelin τελείωναν τις ζωντανές τους εμφανίσεις στα πρώτα τους χρόνια. Σε κάποιο σημείο του συγκεκριμένου κομματιού, ο Πέιτζ παίζει την κιθάρα με δοξάρι βιολιού, κάτι που κάνει και στα τραγούδια "Dazed and Confused" και "In the Light" από το "Physical Graffiti".
Τραγούδια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1. Good Times, Bad Times (Page, Jones, Bohnam) - 2:47
2. Babe, I'm Gonna Leave You (Page, Plant, Bredon) - 6:41
3. You Shook Me (Dixon, Lenoir) - 6:30
4. Dazed and Confused (Page) - 6:27
5. Your Times is Gonna Come (Page, Jones) - 4:34
6. Black Mountain Slide (Page) - 2:13
7. Communication Breakdown (Page, Jones, Bohnam) - 2:30
8. I Can't Quit You Baby (Dixon) - 4:43
9. How Many More Times (Page, Jones, Bohnam) - 8:28
Θέσεις τσαρτ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Led Zeppelin (άλμπουμ)
Επίσημη κυκλοφορία: 12 Ιανουαρίου 1969
| Χώρα | Θέση |
|---|---|
| Ισπανία | 1 |
| Ηνωμένο Βασίλειο | 6 |
| Αυστραλία | 9 |
| Ηνωμένες Πολιτείες | 10 |
| Καναδάς | 11 |
| Νορβηγία | 16 |
| Γαλλία | 19 |
| Γερμανία | 32 |
| Ιαπωνία | 36 |
Good Times, Bad Times (σινγκλ)
Επίσημη κυκλοφορία: 10 Μαρτίου 1969
| Xώρα | Θέση |
|---|---|
| Ολλανδία | 17 |
| Καναδάς | 64 |
| Ηνωμένες Πολιτείες | 80 |
Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Led Zeppelin (άλμπουμ)
Ηνωμένες Πολιτείες (RIAA Certification): 8 φορές πλατινένιος
Καναδάς (CRIA Certification): Διαμαντένιος
Ηνωμένο Βασίλειο (BPI Certification): 2 φορές πλατινένιος
Γαλλία (SNEP Certification): Πλατινένιος
Ελβετία (IFPI Certification): Χρυσός
Αργεντινή (CAPIF Certification): Χρυσός
Αυστραλία (ARIA Certification): 2 φορές πλατινένιος
Ισπανία (PROMUSICAE Certification): Πλατινένιος
Ολλανδία (NVPI Certification): Χρυσός
Μέλη των Led Zeppelin
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η σύνθεση του συγκροτήματος είχε την εξής μορφή:
Ρόμπερτ Πλαντ - φωνητικά, φυσαρμόνικα
Τζίμι Πέιτζ - ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα
Τζον Πωλ Τζόουνς - μπάσο, πλήκτρα
Τζον Μπόναμ - τύμπανα
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Hammer of the Gods, Στήβεν Ντέηβις, 1985, ISBN 0688045073 / 0-688-04507-3
- Allmusic review [1]
- Sputnik Music review [2]
- Συνέντευξη Τζίμι Πέιτζ τον Οκτώβριο του 1977 [3]Αρχειοθετήθηκε 2011-08-20 στο Wayback Machine.
- Αμερικανικά τσαρτ [4]
- Γερμανικά τσαρτ [5]
- Νορβηγικά τσαρτ [6]
- Βρετανικά τσαρτ [7]
- Καναδικά τσαρτ [8] [9]
- Γαλλικά τσαρτ [10]
- Αυστραλιανά τσαρτ [11]Αρχειοθετήθηκε 2013-05-12 στο Wayback Machine.
- Ολλανδικά τσαρτ [12]
- Canadian certifications [13]Αρχειοθετήθηκε 2012-02-25 στο Wayback Machine.
- Swiss certifications [14]
- RIAA certifications [15]