Not For Broadcast

Advance
Advance
Πρόεδρος	Peter Clement
Αντιπρόεδρος	Julia Salisbury
Ίδρυση	1979
Ιδεολογία	Ριζοσπαστισμός, Κρατισμός, Αυταρχισμός, Λαϊκισμός, Συγκεντρωτισμός
Πολιτικό φάσμα	Ακροαριστερά

Not For Broadcast
Δημιουργός	NotGames
Εκδότης	tinyBuild
Παραγωγός	Andy Murray Zara Coombes
Προγραμματιστής	Jason Orbaum George Burchmore Peter Champion
Καλλιτέχνης	Alex Paterson Denis Sewell Zara Coombes
Συγγραφέας	Jason Orbaum Alex Paterson Andy Murray George Vere
Πλατφόρμα	Microsoft Windows
Ημ/νία κυκλοφορίας	25 Ιανουαρίου 2022
Είδος	Προσομοίωσης, στρατηγικής
	δεδομένα (π • σ • ε )

Το Not For Broadcast είναι full-motion video βιντεοπαιχνίδι προσομοίωσης προπαγάνδας που αναπτύχθηκε από το βρετανικό στούντιο NotGames και κυκλοφόρησε από την tinyBuild. Κυκλοφόρησε με το πρώτο του επεισόδιο σε early access στις 30 Ιανουαρίου του 2020. Το πλήρες παιχνίδι, που συμπεριλαμβάνει το τρίτο και το τελευταίο επεισόδιο, κυκλοφόρησε παγκοσμίως στις 25 Ιανουαρίου του 2022.

Το παιχνίδι διαδραματίζεται σε μια ευρωπαϊκή χώρα χωρίς όνομα (που μοιάζει με το Ηνωμένο Βασίλειο) κατά τη δεκαετία του 1980. Ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο ενός διευθυντή τηλεοπτικού στούντιο, με αποστολή την παραγωγή μιας ζωντανής εκπομπής, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει τις προκλήσεις και τις παρεμβάσεις ενός αυταρχικού πολιτικού κόμματος. Με έμφαση στη λογοκρισία και τη διατήρηση υψηλών ποσοστών τηλεθέασης, το παιχνίδι συνδυάζει στοιχεία στρατηγικής και επιβίωσης, καθώς οι παίκτες προσπαθούν να διατηρήσουν την ομαλή λειτουργία των εκπομπών τους. Κατά την κυκλοφορία του σε πρώιμη πρόσβαση, το Not For Broadcast απέσπασε επαίνους για τους ελκυστικούς μηχανισμούς του παιχνιδιού,^[1] αν και ορισμένοι κριτικοί εξέφρασαν την αντίθεσή τους με την περίπλοκη πολιτική αφήγηση.^[2]

Τρόπος παιχνιδιού

Στο Not For Broadcast, ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο του Alex Winston, ενός διευθυντή στούντιο που είναι υπεύθυνος για την παραγωγή μιας ζωντανής τηλεοπτικής εκπομπής. Χρησιμοποιώντας ένα μηχανισμό ανάμειξης εικόνων, ο παίκτης επιλέγει ποιες λήψεις από την κάμερα θα μεταδοθούν και είναι υπεύθυνος για τη λογοκρισία οποιασδήποτε ακατάλληλης γλώσσας^[3], αποσιωπώντας την κατά τη μετάδοση. Για να διατηρήσει την τηλεθέαση σε υψηλά επίπεδα, ο παίκτης πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσει μια οθόνη κυματομορφής για να ελέγξει τις παρεμβολές και να λάβει στρατηγικές αποφάσεις σχετικά με τις διαφημίσεις και τους τίτλους που θα προβάλλονται κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων της εκπομπής.

Εκτός από την εργασία του στο στούντιο, ο παίκτης έχει επίσης ιδιωτική ζωή και οικογένεια εκτός της αίθουσας εκπομπής. Αυτή η πτυχή του παιχνιδιού αναπαρίσταται μέσω ενός "συστήματος συμβάντων" επιλογών βασισμένων σε κείμενο σε μορφή οπτικού μυθιστορήματος, στο οποίο ο παίκτης πρέπει να λάβει αποφάσεις με βάση σύντομα τμήματα για την προσωπική του ζωή. Αυτές οι επιλογές μπορούν να επηρεάσουν τις σχέσεις του παίκτη με την οικογένειά του και μπορούν επίσης να επηρεάσουν το τι συμβαίνει στην αίθουσα εκπομπών. Στο τέλος κάθε ημέρας εκπομπής, ο παίκτης βαθμολογείται με βάση την απόδοσή του και του δίνεται η δυνατότητα να παρακολουθήσει την εκπομπή του και να επανεξετάσει αχρησιμοποίητο υλικό.

Πλοκή

Το "Not For Broadcast" εκτυλίσσεται σε μια φανταστική χώρα που αντιμετωπίζει πολιτική και κοινωνική αναταραχή, παρουσιάζοντας μια σάτιρα της δύναμης των μέσων ενημέρωσης και του τρόπου με τον οποίο χειραγωγούν την κοινή γνώμη. Η ιστορία ξεκινά καθώς το κυβερνητικό κόμμα "Advance Party", υπό την ηγεσία των Peter Clement και Julia Salisbury, αναλαμβάνει την εξουσία, υποσχόμενο ριζοσπαστικές αλλαγές. Παράλληλα, οι πολίτες βρίσκονται διχασμένοι ανάμεσα σε ελπίδα για ισότητα και φόβο για την αυξανόμενη καταπίεση.

Το Advance Party, παρουσιάζοντας μια πλατφόρμα που προωθεί την εθνικοποίηση, την ανακατανομή του πλούτου και την κοινωνική ισότητα, κερδίζει την υποστήριξη μεγάλου μέρους του πληθυσμού, ιδίως των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Ωστόσο, η άνοδος του κόμματος στηρίζεται σε αμφιλεγόμενες τακτικές, όπως η λογοκρισία, οι πολιτικές διώξεις και η χρήση των μέσων ενημέρωσης για την προπαγάνδα τους. Σταδιακά, το καθεστώς επιβάλλει περιορισμούς σε θεμελιώδεις ελευθερίες, ενώ όσοι διαφωνούν εξορίζονται ή φυλακίζονται Το Channel One, το κορυφαίο ειδησεογραφικό κανάλι της χώρας, γίνεται το βασικό όχημα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Ο τηλεοπτικός σταθμός είναι υπεύθυνος για τη μετάδοση των ειδήσεων, με σαφή εντολή να παρουσιάζει το Advance Party ως σωτήρα της χώρας. Ωστόσο, το παρασκήνιο πίσω από τις κάμερες είναι γεμάτο ένταση. Ενώ μερικοί εργαζόμενοι επιλέγουν να συνεργαστούν με την κυβέρνηση, άλλοι προσπαθούν να υπονομεύσουν τις προσπάθειες προπαγάνδας, συχνά με μεγάλο προσωπικό κόστος.

Καθώς η επιρροή του Advance Party αυξάνεται, εφαρμόζει ολοένα και πιο ακραία μέτρα. Η κυβέρνηση προχωρά στην εθνικοποίηση των περιουσιών των πλουσιότερων πολιτών, ισχυριζόμενη ότι αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα για την κοινωνική ισότητα. Παράλληλα, οι πολίτες που εκφράζουν αντιρρήσεις βρίσκονται στο στόχαστρο, καθώς κατηγορούνται ως εχθροί του κράτους και απομακρύνονται από τις θέσεις τους ή φυλακίζονται. Το καθεστώς χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ για να διαστρεβλώσει την αλήθεια, παρουσιάζοντας τις αντιδράσεις ως παράνομες και απειλητικές για τη σταθερότητα της χώρας. Οι μεταδόσεις του Channel One γίνονται σταδιακά το κεντρικό μέτωπο αυτού του πολιτισμικού πολέμου. Ζωντανές συνεντεύξεις διακόπτονται από απρόοπτα γεγονότα, όπως επιθέσεις χάκερ που προσπαθούν να αποκαλύψουν την αλήθεια, ενώ τα τεχνικά προβλήματα και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ παρουσιαστών και πολιτικών αποκαλύπτουν την αυξανόμενη ένταση. Η χώρα βυθίζεται σε μια δυστοπική πραγματικότητα. Καθώς το Advance Party επιβάλλει τον απόλυτο έλεγχο, η καθημερινότητα των πολιτών μεταμορφώνεται δραματικά. Εισάγεται ένα σύστημα κοινωνικών αξιολογήσεων, όπου οι πολίτες κρίνονται με βάση την πίστη τους στο καθεστώς. Οι οικονομικές ανισότητες υποτίθεται ότι εξαλείφονται, αλλά οι πολίτες αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις σε τρόφιμα και βασικά αγαθά. Η λογοκρισία γίνεται απόλυτη, και τα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν μόνο το κυβερνητικό αφήγημα. Στο μεταξύ, οι αντιφρονούντες οργανώνουν κρυφές ομάδες αντίστασης. Ορισμένοι δημοσιογράφοι και τεχνικοί του Channel One προσπαθούν να περάσουν μηνύματα αντίστασης μέσα από τις μεταδόσεις, ρισκάροντας τη ζωή τους. Το καθεστώς αντιδρά σκληρά, εισάγοντας στρατοπέδες επανεκπαίδευσης για "αντικοινωνικά στοιχεία", ενώ η αστυνομία αυξάνει την επιτήρηση.

Το φινάλε της ιστορίας εξαρτάται από τις εξελίξεις που έχουν προηγηθεί. Η χώρα φτάνει σε ένα σημείο καμπής: είτε το Advance Party εδραιώνει την απόλυτη κυριαρχία του, καταπνίγοντας κάθε προσπάθεια αντίστασης, είτε μια λαϊκή επανάσταση ανατρέπει το καθεστώς. Το Channel One παίζει καθοριστικό ρόλο, καθώς μέσω αυτού αποφασίζεται ποια αφήγηση θα επικρατήσει. Στο τέλος, οι συνέπειες της διαχείρισης των μέσων ενημέρωσης γίνονται φανερές. Οι επιλογές των πρωταγωνιστών – από τους σκηνοθέτες μέχρι τους παρουσιαστές και τους τεχνικούς – καθορίζουν αν η χώρα θα οδηγηθεί σε ένα μέλλον ελευθερίας ή σε μια αιώνια δυστοπία.

Η ιστορία του "Not For Broadcast" είναι μια αιχμηρή κριτική των κοινωνικών και πολιτικών μηχανισμών που επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπων, αποδεικνύοντας ότι τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να αποτελέσουν είτε εργαλείο αλήθειας είτε όργανο καταπίεσης.

Advance Party: Από Πολιτικό Κίνημα σε Αυταρχικό Καθεστώς

Το Advance Party, το πολιτικό κόμμα-πρωταγωνιστής του δυστοπικού βιντεοπαιχνιδιού Not For Broadcast, ξεκινά ως ένα κίνημα ελπίδας και αλλαγής για τους πολίτες της φανταστικής χώρας του παιχνιδιού, αλλά εξελίσσεται σε ένα αυταρχικό και καταπιεστικό καθεστώς. Ιδρύθηκε γύρω στο 1979, σε μια περίοδο κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, όπου η ανισότητα, η διαφθορά και η απουσία εμπιστοσύνης στους παραδοσιακούς πολιτικούς θεσμούς είχαν φτάσει στο ζενίθ. Υπό την ηγεσία των Peter Clement και Julia Salisbury, το Advance Party αναδείχθηκε ως η φωνή των "κοινών ανθρώπων", υποσχόμενο μια νέα εποχή δικαιοσύνης, ισότητας και ελπίδας. Η πλατφόρμα του κόμματος βασίστηκε σε υποσχέσεις για την εξάλειψη των κοινωνικών τάξεων και τη δίκαιη κατανομή των πόρων. Το Advance Party κέρδισε την εμπιστοσύνη του λαού με μια λαϊκιστική ρητορική που παρουσίαζε τους ηγέτες του ως σωτήρες που θα καταπολεμούσαν την απληστία των ελίτ. Ο Peter Clement, με το χαρισματικό του ύφος και την ισχυρή σύνδεση με την εργατική τάξη, έγινε το πρόσωπο του κόμματος, ενώ η Julia Salisbury, μια ψυχρή και υπολογιστική στρατηγός, ανέλαβε την ευθύνη για τη χάραξη πολιτικής και τον έλεγχο της προπαγάνδας. Μετά από σχεδόν μια δεκαετία προετοιμασίας και οικοδόμησης βάσης υποστήριξης, το Advance Party κέρδισε τις εκλογές το 1989, κατακτώντας την εξουσία με σαρωτική πλειοψηφία. Οι πρώτες κινήσεις του κόμματος περιλάμβαναν την εθνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων και την αναδιανομή της περιουσίας των πλουσίων προς όφελος της εργατικής τάξης. Οι πολιτικές αυτές φάνηκαν αρχικά να βελτιώνουν τις συνθήκες διαβίωσης για πολλούς πολίτες, ενισχύοντας την υποστήριξη του λαού προς το κόμμα. Ωστόσο, καθώς η εξουσία του Advance Party παγιωνόταν, οι πολιτικές του έγιναν όλο και πιο αυταρχικές. Το κόμμα καθιέρωσε ένα σύστημα κοινωνικής βαθμολόγησης, όπου οι πολίτες κρίνονταν βάσει της πίστης τους στο κόμμα και της "χρησιμότητάς" τους για την κοινωνία. Όσοι δεν συμμορφώνονταν με τις πολιτικές του ή δεν υποστήριζαν ενεργά το κόμμα χαρακτηρίζονταν ως "αντιδραστικοί" και αντιμετωπίζονταν με σοβαρές συνέπειες, όπως κοινωνικός αποκλεισμός, συλλήψεις ή εξορία. Το Channel One, το μοναδικό τηλεοπτικό δίκτυο της χώρας, τέθηκε υπό τον πλήρη έλεγχο του κόμματος, μετατρέποντας τα μέσα ενημέρωσης σε εργαλείο προπαγάνδας. Μέσα από λογοκριμένες ειδήσεις, διαφημιστικά μηνύματα και ελεγχόμενες εκπομπές, το Advance Party προωθούσε την εικόνα ενός κόμματος που έφερνε την πρόοδο και τη σταθερότητα, ενώ αποσιωπούσε οποιαδήποτε κριτική. Η προπαγάνδα αυτή διασφάλιζε ότι η κοινή γνώμη παρέμενε σταθερά υπό τον έλεγχο του κόμματος. Με την πάροδο του χρόνου, οι δυο ηγέτες του κόμματος ανέδειξαν διαφορετικές πτυχές της ηγεσίας τους. Ο Peter Clement συνέχισε να λειτουργεί ως το "ανθρώπινο πρόσωπο" του κόμματος, προσπαθώντας να διατηρήσει τη λαϊκή υποστήριξη μέσω δημόσιων ομιλιών και πρωτοβουλιών. Από την άλλη, η Julia Salisbury καθιερώθηκε ως ο πραγματικός μοχλός εξουσίας, υιοθετώντας ολοένα και πιο σκληρές τακτικές για την καταστολή της αντιπολίτευσης και την ενίσχυση του ελέγχου του κόμματος. Το Advance Party, που ξεκίνησε ως μια υπόσχεση για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα, κατέληξε να γίνει ένα αυταρχικό καθεστώς που χρησιμοποιούσε την προπαγάνδα, την καταστολή και τον φόβο για να παραμείνει στην εξουσία. Η αφήγηση του Not For Broadcast καταγράφει αυτή τη μετάβαση, προσφέροντας έναν έντονο σχολιασμό για τη φύση της εξουσίας και τις συνέπειες της κατάχρησής της, κάνοντας τον παίκτη να αναρωτηθεί για τον ρόλο του στα συστήματα εξουσίας και ενημέρωσης.^[4]

Διανομή

Paul Baverstock ως Jeremy Donaldson, ο άνδρας συμπαρουσιαστής του National Nightly News
Andrea Valls ως Megan Wolfe, η γυναίκα συμπαρουσιάστρια του National Nightly News
Σάρα Γκίμπονς ως Τζένη, η υπεύθυνη του ορόφου
Jade Johnson ως Robyn Shorte, δημοσιογράφος
George Vere ως Patrick Bannon, δημοσιογράφος. Ο Vere υποδύεται επίσης τον πατέρα του Patrick, την τηλεοπτική προσωπικότητα Graham Bannon, στο επεισόδιο του τηλεμαραθωνίου
Emma Mulkern ως Not Patrick/Francis, δημοσιογράφος που αντικαθιστά τον Patrick Bannon
Claire Racklyeft ως Julia Salisbury, δικηγόρος που έγινε συν-ηγέτης της Advance και πρωθυπουργός
Roger Alborough ως Peter Clement, τηλεοπτική προσωπικότητα που έγινε συν-επικεφαλής της Advance και πρωθυπουργός
Jonathan Hawkins ως Alan James, θεωρητικός συνωμοσίας που έγινε εκπρόσωπος της Disrupt
Dan Ellis ως Geoff Algebra
Adam Willis ως Tommy Harris
Helen Potter ως Phillipa Rayden^[5]

Παραπομπές

↑ McMullen, Chris (20 Ιανουαρίου 2022). «Not For Broadcast Review». GameSpew (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2023.
↑ RobertPIngram (8 Φεβρουαρίου 2020). «Not For Broadcast Review: Bleeping Swears for Fun and Profit». www.gameskinny.com. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2023.
↑ Marshall, Cass (29 Ιανουαρίου 2020). «This high-pressure propaganda sim can't stop getting silly». Polygon (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2023.
↑ «Advance».
↑ «Not For Broadcast - Credits». NotGames (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2023.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[1] McMullen, Chris (20 Ιανουαρίου 2022). «Not For Broadcast Review». GameSpew (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2023.

[2] RobertPIngram (8 Φεβρουαρίου 2020). «Not For Broadcast Review: Bleeping Swears for Fun and Profit». www.gameskinny.com. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2023.

[3] Marshall, Cass (29 Ιανουαρίου 2020). «This high-pressure propaganda sim can't stop getting silly». Polygon (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2023.

[4] «Advance».

[5] «Not For Broadcast - Credits». NotGames (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]