Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λαός της Ελευθερίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από PdL)
Ο Λαός της Ελευθερίας
Il Popolo della Libertà
ΗγέτηςΣίλβιο Μπερλουσκόνι
Γενικός ΓραμματέαςΑντζελίνο Αλφάνο
Ίδρυση18 November 2007
(launched)
27 March 2009
(founded)
Διάλυση2013
Συγχώνευση τωνΦόρτσα Ιτάλια
Εθνική Συμμαχία
ΈδραVia dell'Umiltà 36
00187 Rome
ΙδεολογίαΦιλελεύθερος συντηρητισμός,[1]
Χριστιανοδημοκρατία,[1]
Συντηρητισμός,[2]
Φιλελευθερισμός[3]
Πολιτικό φάσμαΚεντροδεξιά
ΧρώματαΓαλάζιο
Ιστότοπος
http://www.ilpopolodellaliberta.it
Πολιτικό σύστημα της Ιταλίας
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Ο Λαός της Ελευθερίας (ιταλικά: Popolo della Libertà, PdL) είναι ένα κεντροδεξιό πολιτικό κόμμα της Ιταλίας που ιδρύθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2007 από συνασπισμό των κομμάτων του Φόρτσα Ιτάλια και της Εθνικής Συμμαχίας. Αρχηγός του κόμματος ήταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Η ίδρυση του αναμενόταν στα τέλη του 2008 η οποία όμως επιταχύνθηκε εξαιτίας της πρόωρης πτώσης της κεντροαριστερής κυβέρνησης του πρωθυπουργού Ρομάνο Πρόντι. Το αρχικό όνομα του κόμματος ήταν "Κόμμα του Λαού της Ελευθερίας" (Partito del Popolo della Libertà, PPL), αλλά έπειτα από ψηφοφορία επιλέχθηκε το "Λαός της Ελευθερίας" (Popolo della Libertà) έναντι του "Κόμμα της Ελευθερίας" (Partito della Libertà).[4]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προεργασίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τις εκλογές του 2006 και την ήττα του Οίκου των Ελευθεριών, ανέκυψε το ζήτημα της πιθανής ένωσης σε ένα κόμμα μετριοπαθών και μεταρρυθμιστών. Το Φόρτσα Ιτάλια (FI), η Εθνική Συμμαχία (AN) και η Ένωση Χριστιανών και Κεντρώων Δημοκρατών (UDC) φάνηκε να συμφωνούν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αν και ο αρχηγός των Χριστιανοδημοκρατών Πιερ Φερνινάντο Καζίνι, σύντομα απομακρύνθηκε από τους ιστορικούς του συμμάχους. Η Λέγκα του Βορρά (LN) δεν συμμετείχε σε μια τέτοια ιδέα για να διασφαλίσει την τοπική της ταυτότητα και ιδεολογία.

Στις 2 Δεκεμβρίου 2006, κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης διαδήλωσης κατά της κυβέρνησης Πρόντι στη Ρώμη, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι πρότεινε την ίδρυση ενός "Κόμματος των Ελευθερίων". Αρχικά, η ιδέα δεν έτυχε αποδοχής από τους ιδεολογικούς συμμάχους του[5]. Τον Ιανουάριο του 2007, ο Μπερλουσκόνι ανακοινώνει ότι θα επιθυμούσε τον Τζιανφράνκο Φίνι, αρχηγό της ΑΝ να τον διαδεχθεί ως αρχηγός του "Κόμματος των Ελευθεριών", κάτι το οποίο εκλήφθηκε αρνητικά από τα υπόλοιπα κόμματα, την UDC και τη LN.[6] Ο εκπρόσωπος της Λέγκας του Βορρά, Ρομπέρτο Μαρόνι, δήλωσε μάλιστα ότι η Λέγκα δε θα προσχωρούσε στο Κόμμα των Ελευθεριών αν ο Φίνι γίνόταν αρχηγός,[7][8] αν και είχε ήδη εκδηλωθεί η αδιαφορία της για το εγχείρημα.

Στις 21 Αυγούστου 2007, ανακοινώθηκε το όνομα και το έμβλημα του κόμματος. Κάνενας από τους συμμάχους δεν φάνηκε να συμφωνεί σε μία ένωση στον νέο σχηματισμό. Εξάλλου, δεν είχε ανακοινωθεί πότε θα διαλυόταν το Φόρτσα Ιτάλια για να προσχωρήσει στο "Κόμμα των Ελευθεριών". Ο Μπερλουσκόνι ανακοίνωσε ότι στόχος του κόμματος ήταν η διεύρυνση του Οίκου των Ελευθεριών.[9]

Διακήρυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 18 Νοεμβρίου 2007, το Φόρτσα Ιτάλια ανακοίνωσε την συγκέντρωση πάνω από 7.000.000 υπογραφών (μαζί με την Λέγκα του Βορρά του Ουμπέρτο Μπόσσι) κατά της κυβέρνησης του Ρομάνο Πρόντι και ζήτησε την διεξαγωγή εκλογών.[10] Ο Μπερλουσκόνι ανακοίνωσε ότι το Φόρτσα Ιτάλια σύντομα θα συγχωνευόταν στο νέο σχηματισμό του "Κόμματος του Λαού της Ελευθερίας".[11][12][13]

Την περίοδο εκείνη, η μοίρα του Φόρτσα Ιτάλια παρέμενε αδιευκρίνιστη. Ο πυρήνας του νέου κόμματος θα αποτελείτο από το Φόρτσα Ιτάλια, τον "Κύκλο των Ελευθεριών" (ένα άλλο πολιτικό κόμμα), ενώ άλλα μικρότερα κόμματα του όπως το "Νέο Σοσιαλιστικό Κόμμα"[14], των "Κόμμα των Συνταξιούχων"[15], οι "Φιλελεύθεροι Μεταρρυθμιστές"[16] και η "Ιταλική Φιλελεύθερη Δεξιά"[17], ήταν πιθανό να ενωθούν στο νέο σχηματισμό του Μπερλουσκόνι. Ο Φραντσέσκο Στοράτσε, αρχηγος του κόμματος "Η Δεξιά", υπαινίχθηκε το ενδιαφέρον του[18][19], αλλά τελικά ανακοίνωσε ότι θα παρέμενε στενός σύμμαχος του PPL. Ο Φίνι συνέχισε την κριτική για το νέο εγχείρημα, ξεκαθαρίζοντας ότι δε θα παρείχε υποστήριξη στον Μπερλουσκόνι, αν ο τελευταιός εκλεγόταν πρωθυπουργός[20][21].

Αρχικά φαινόταν απίθανη η συνεργασία του Μπερλουσκόνι με τους κύριους συμμάχους του, την "Εθνική Συμμαχία", την "Λέγκα του Βορρά" και την "Ένωση των Χριστιανών και των Δημοκρατών του Κέντρου", μετά την απομάκρυνση τους από τον "Οίκο των Ελευθεριών" μετά τις εκλογές του 2006. Ο Φίνι ανακοίνωσε τη μη συμμετοχή του στο νέο κόμμα, ενώ και ο Ουμπέρτο Μπόσι της Λέγκας του Βορρά ανέφερε τον σκεπτικισμό του για το νέο πολιτικό σχηματισμό.[22] Ο Κάρλο Τζιοβανάρντι, αρχηγός των "Φιλελεύθερων Λαϊκών", ενός σχηματισμού εντός του UDC, ο οποίος διατηρούσε στενές σχέσεις με τον Μπερλουσκόνι, και ο Φραντσέσκο Ντ'Ονόφριο, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του UDC στην ιταλική Γερουσία, ανακοίνωσαν τη διάλυση του UDC και τη συμμετοχή τους στο νέο κόμμα.[23][24]

Στις 28 Νοεμβρίου 2007, ο Μπερλουσκόνι δήλωσε ότι το PPL θα ήταν ένας συνασπισμός κομμάτων, αντίστοιχο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος: ανοιχτό σε όλα τα κόμματα, τους σχηματισμούς αλλά και μεμονωμένους να προσχωρήσουν.[25] Στόχος ήταν η ευρύτερη βάση στην οποία θα στηριζόταν το κόμμα αλλά και να πεισθούν η AN και η UDC να προσχωρήσουν και αυτοί. Εξάλλου, ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο και η προσχώρηση της "Δεξιάς" του Στοράτσε στο PPL.

Σημερινή κατάσταση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την πτώση της κυβέρνησης του Ρομάνο Πρόντι στις 24 Ιανουαρίου 2008 και την επακόλουθη πολιτική κρίση που οδήγησε σε πρόωρες εθνικές εκλογές, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι υπαινίχθηκε ότι το Φόρτσα Ιτάλια θα κατέβαινε αυτόνομο στις εκλογές και ότι ο σχηματισμός του νέου κόμματος θα γινόταν μετά τις εκλογές. Σε πνεύμα συμφιλίωσης με τον Φίνι, ο Μπερλουσκόνι ανακοίνωσε τη συμμετοχή και άλλων κομμάτων.[26] Τελικά, στις 8 Φεβρουαρίου, ο Μπερλουσκόνι και ο Φίνι συμφώνησαν στο σχηματισμό συνασπισμού με το όνομα Λαός της Ελευθερίας, που θα συμμαχούσε με τη Λέγκα του Βορρά.[27]

Πολιτικές εξελίξεις 2012

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2012 το κόμμα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, "Ο Λαός της Ελευθερίας" απέσυρε την υποστήριξή του προς την κυβέρνηση του τεχνοκράτη Μάριο Μόντι με συνέπεια να ξεσπάσει πολιτική (κυβερνητική) αστάθεια στην Ιταλία[28]. Σημειώνεται ότι η κυβέρνηση του Μάριο Μόντι είχε ως τώρα την υποστήριξη του Λαού της Ελευθερίας, του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος και της Ένωσης Κέντρου (Ιταλίας). Το γεγονός αυτό είχε ως άμεση συνέπεια τα λεγόμενα "σπρέντ" να πάρουν την ανιούσα, ενώ σύμφωνα με πολιτικούς διεθνείς αναλυτές η Ιταλία να οδεύει προς πρόωρες εκλογές με πρόβλεψη προκήρυξης αυτών στα τέλη Φεβρουαρίου ή τις αρχές Μαρτίου.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Wolfram Nordsieck. «Parties and Elections in Europe – Italy». Parties-and-elections.eu. 
  2. ↑ Italy, Norwegian Social Science Data Services (NSD), http://www.nsd.uib.no/european_election_database/country/italy/, ανακτήθηκε στις 21 March 2012 
  3. ↑ Chiara Moroni, Da Forza Italia al Popolo della Libertà, Carocci, Rome 2008
  4. ↑ «IOL: Ο Μπερλουσκόνι ονομάζει το νέο του κόμμα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2008. 
  5. ↑ Fini e Silvio: amore, odio e ancora amore Corriere della Sera
  6. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2008. 
  7. ↑ Report: Berlusconi indicates Fini as likely successor at helm of conservative bloc - International Herald Tribune
  8. ↑ «France 24». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2007. 
  9. ↑ «Η προστατευόμενη του Μπερλουσκόνι ανακοινώνει το νέο Κόμμα των Ελευθεριών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2008. 
  10. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2008. 
  11. ↑ «Sky tg24 - Tutte le notizie in formato video». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2008. 
  12. ↑ «Oggi nasce il partito del popolo italiano». Corriere della Sera
  13. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2008. 
  14. ↑ «√ Partito Socialista Nuovo Psi - » Apc-Berlusconi/ Caldoro: Nuovo Psi Pronto A Processo Unitario». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2008. 
  15. ↑ «Alleati, vi voglio un mare di bene». Corriere della Sera
  16. ↑ «Riformatori Liberali » CdL: Della Vedova, Impossibile riformare il sistema politico senza o contro Berlusconi». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2008. 
  17. ↑ «Destra Liberale Italiana - Dli». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2008. 
  18. ↑ Francesco Storace » Blog Archive » Se son fiamme bruceranno…
  19. ↑ Partito del Popolo, Fini gela Berlusconi «Alleanza nazionale non vi confluirà». Corriere della Sera
  20. ↑ http://www.agi.it/italy/news/200711202017-pol-ren0100-art.html[νεκρός σύνδεσμος]
  21. ↑ «Key Berlusconi ally says he won't enter former premier's new party - International Herald Tribune». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2008. 
  22. ↑ Berlusconi plans broader party | World news | The Guardian
  23. ↑ http://www.agi.it/italy/news/200711191442-pol-ren0046-art.html[νεκρός σύνδεσμος]
  24. ↑ L'Udc si spacca sull'idea di Berlusconi. Corriere della Sera
  25. ↑ Berlusconi: Fi non si scioglie più. Corriere della Sera
  26. ↑ «Via l'Ici e stretta sulle intercettazioni» Corriere della Sera
  27. ↑ «Svolta di Berlusconi, arriva il Pdl: "Forza Italia-An sotto stesso simbolo" - LASTAMPA.it». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2008. 
  28. ↑ http://www.tovima.gr/world/article/?aid=487583
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λαός_της_Ελευθερίας&oldid=10219265"