Σέιμ της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας

Σέιμ της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας Sejm Rzeczypospolitej Obojga Narodów
Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία
Είδος
Τύπος	Δύο βουλές
Επιμελητήρια	Γερουσία Βουλή των Αντιπροσώπων
Διάρκεια θητείας	2 χρόνια
Ιστορία
Σύσταση	1 Ιουλίου 1569
Κατάργηση	24 Οκτωβρίου 1795
Αντικατέστησε	Σέιμ του Βασιλείου της Πολωνίας
Αντικαταστάθηκε από	Σέιμ του Δουκάτου της Βαρσοβίας
Ηγεσία
Βασιλιάς της Πολωνίας	Στανίσουαφ Αύγουστος Πονιατόφσκι Από 1764
Διευθύνων του Σέιμ	Στανίσουαφ Κόστκα Μπιελίνσκι Από 1793
Εκλογές
Γερουσία εκλογικό σύστημα	Διορισμός από Βασιλιά
Βουλή των Αντιπροσώπων εκλογικό σύστημα	Πολλαπλές μη μεταβιβάσιμες ψήφοι με περιορισμένο δικαίωμα ψήφου
Βουλή των Αντιπροσώπων τελευταία εκλογή	27 Μαΐου 1793
Τόπος συνεδριάσεων
Βασιλικό Κάστρο, Βαρσοβία

Σέιμ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σιγισμούνδου Γ΄ (1587–1632)

Σέιμ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αυγούστου Β' του Δυνατού (1694-1733)

Το Σέιμ της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας, ή Γενικό Σέιμ (πολωνικά: sejm walny, λατινικά: Comitia generalia) ήταν το διμερές κοινοβούλιο της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας. Ιδρύθηκε από την Ένωση του Λούμπλιν το 1569 από τη συγχώνευση του Σέιμ του Βασιλείου της Πολωνίας και του Σεϊμάς του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας, της Ρουθηνίας και της Σαμογιτίας. Ήταν ένα από τα κύρια στοιχεία της δημοκρατικής διακυβέρνησης στην Κοινοπολιτεία (βλ. Χρυσή Ελευθερία). Το Σέιμ ήταν ένας ισχυρός πολιτικός θεσμός και ο βασιλιάς δεν μπορούσε να ψηφίσει νόμους χωρίς την έγκριση αυτού του οργάνου.

Τα δύο σώματα ενός σέιμ ήταν η Γερουσία (senat) αποτελούμενη από υψηλούς εκκλησιαστικούς και κοσμικούς αξιωματούχους και η κάτω βουλή, η Βουλή των Αντιπροσώπων (izba poselska), το ίδιο το σέιμ, των κατώτερων αξιωματούχων και των εκπροσώπων όλων των σλάχτα (ευγενείς).

Η διάρκεια και οι συχνότητες των Σέιμ άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου, με τη συνεδρία των έξι εβδομάδων που συγκαλείτο κάθε δύο χρόνια να είναι η πιο συνηθισμένη. Οι τοποθεσίες του Σέιμ άλλαξαν κατά τη διάρκεια της ιστορίας, με την πρωτεύουσα της Κοινοπολιτείας, τη Βαρσοβία, να αναδεικνύεται ως η κύρια τοποθεσία. Ο αριθμός των βουλευτών και των γερουσιαστών του Σέιμ αυξήθηκε με την πάροδο του χρόνου, από περίπου 70 γερουσιαστές και 50 βουλευτές τον 15ο αιώνα σε περίπου 150 γερουσιαστές και 200 βουλευτές τον 18ο αιώνα. Τα πρώτα Σέιμ είχαν ως επί το πλείστον πλειοψηφική ψηφοφορία, αλλά από τον 17ο αιώνα, η ομόφωνη ψηφοφορία έγινε πιο κοινή, και σε 32 Σέιμ τέθηκαν βέτο με τη διάταξη του liberum veto, ιδιαίτερα στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα. Αυτή η συσκευή άσκησης βέτο έχει πιστωθεί ότι παρέλυσε σημαντικά τη διακυβέρνηση της Κοινοπολιτείας.

Εκτός από τις τακτικές συνεδριάσεις του Γενικού Σέιμ, την εποχή των εκλεγόμενων βασιλέων, που ξεκίνησε το 1573, τρεις ειδικοί τύποι Σέιμ (Σέιμ σύγκλησης, εκλογής και στέψης) χειρίστηκαν τη διαδικασία των βασιλικών εκλογών στην περίοδο της μεσοβασιλείας. Συνολικά, 173 Σέιμ συναντήθηκαν μεταξύ 1569 και 1793.

Ετυμολογία

Η πολωνική λέξη sejm προέρχεται από το παλαιό τσεχικό sejmovat, που σημαίνει «να συγκεντρώσει» ή «να καλέσει».

Γένεση

Μια λαϊκή συνέλευση στη βασιλεία του Βασιλιά Καζίμιρ Γ΄ του Μέγα (Πολωνία του 14ου αιώνα)

Το Σέιμ της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας ιδρύθηκε από την Ένωση του Λούμπλιν το 1569 και συγχώνευσε με το Σειμτου Βασιλείου της Πολωνίας και το Σεϊμάς του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας. Και οι δύο χώρες είχαν παράδοση αιώνων στη δημόσια συμμετοχή στη χάραξη πολιτικής, η οποία εντοπίζεται στη σλαβική συνέλευση γνωστή ως βιετς (wiec). Το σέιμικ («μικρό σέιμ») ήταν μια περιφερειακή ή τοπική συνέλευση, μεταξύ των οποίων τα μεταγενέστερα καθήκοντα ήταν η αποστολή αντιπροσώπων και οδηγίες στο Γενικό Σέιμ. Μια άλλη μορφή δημόσιας λήψης αποφάσεων στην Πολωνία ήταν αυτή της βασιλικής εκλογής, η οποία συνέβη όταν δεν υπήρχε σαφής διάδοχος του θρόνου ή όταν έπρεπε να επιβεβαιωθεί ο διορισμός του διαδόχου. Με τον καιρό η δύναμη τέτοιων συνελεύσεων μεγάλωσε, εδραιωμένη με προνόμια ορόσημων που αποκτήθηκαν από τους ευγενείς (σλάχτα), ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια περιόδων μετάβασης από μια δυναστεία ή σύστημα βασιλικής διαδοχής σε μια άλλη (όπως το Προνόμιο του Κοσίτσε του 1374). Ανιχνεύοντας την ιστορία του Σέιμ της Πολωνίας, ο Μπάρνταχ επισημαίνει τις εθνικές συνελεύσεις των αρχών του 15ου αιώνα και ο Γέντρουχ προτιμά, ως «βολικό χρονόμετρο», το Σέιμ του 1493, την πρώτη καταγεγραμμένη διμερή σύνοδο του πολωνικού κοινοβουλίου. Ο Σέντλαρ, ωστόσο, σημείωσε ότι το 1493 είναι απλώς η πρώτη φορά που μια τέτοια σύνοδος καταγράφηκε ξεκάθαρα στις πηγές και η πρώτη διμερής σύνοδος μπορεί να είχε πραγματοποιηθεί νωρίτερα.

Τα πρώτα ίχνη μεγάλων συναντήσεων ευγενών στο Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας βρίσκονται στη Συνθήκη του Σαλινάς του 1398 και στην Ένωση του Χορόντουο του 1413. Θεωρείται ότι το πρώτο Σεϊμάς του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας συναντήθηκε στο Γκρόντνο το 1445 κατά τη διάρκεια συνομιλιών μεταξύ του Καζίμιρ Δ΄ και του Λιθουανικού Συμβουλίου των Λόρδων. Καθώς οι Μοσχοβιτικοί-Λιθουανικοί Πόλεμοι μαίνονταν τη χώρα σχεδόν συνεχώς μεταξύ 1492 και 1582, ο Μέγας Δούκας χρειαζόταν περισσότερα φορολογικά έσοδα για τη χρηματοδότηση του στρατού και έπρεπε να καλεί το Σεϊμάς πιο συχνά. Σε αντάλλαγμα για συνεργασία, οι ευγενείς απαιτούσαν διάφορα προνόμια, συμπεριλαμβανομένης της ενίσχυσης του Σεϊμάς. Στην αρχή το Σεϊμάς δεν είχε τη νομοθετική εξουσία. Θα συζητούσε για εξωτερικές και εσωτερικές υποθέσεις, φόρους, πολέμους, κρατικό προϋπολογισμό. Στις αρχές του 16ου αιώνα, το Σεϊμάς απέκτησε ορισμένες νομοθετικές εξουσίες. Το Σεϊμάς θα μπορούσε να ζητήσει από τον Μεγάλο Δούκα να περάσει ορισμένους νόμους.