Άμυνα Όουεν
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κινήσεις | 1.ε4 β6 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ECO | B00 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Προέλευση | 1619 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ονομασία | Τζον Όουεν | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Γονέας | Παρτίδα πιονιού του βασιλιά | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Συνώνυμα | Άμυνα φιανκέτου της βασίλισσας, Ελληνική άμυνα | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Η Άμυνα Όουεν (γνωστή επίσης ως Άμυνα φιανκέτου της βασίλισσας[1] και ως Ελληνική άμυνα[2]) είναι ένα ασυνήθιστο σκακιστικό άνοιγμα που χαρακτηρίζεται από τις κινήσεις (σε αλγεβρική σημειογραφία):
- 1. ε4 β6
Τα μαύρα παίζουν 1...β6 και ετοιμάζουν φιανκέτο στη πλευρά της βασίλισσας, ώστε ο αξιωματικός της να συμμετάσχει στη μάχη για την κατάκτηση του ελέγχου του κέντρου. Το μειονέκτημα αυτού του σχεδίου είναι ότι τα λευκά μπορεί να καταλάβουν το κέντρο με τα πιόνια τους και να αποκτήσουν πλεονέκτημα χώρου. Επιπλέον, η 1...β6 δεν διευκολύνει το μικρό ροκέ όπως κάνει η 1...η6, και είναι πιο δύσκολο για τα μαύρα να αυξήσουν την πίεσή τους ενάντια στο κέντρο με ...ζ5, διότι αποδυναμώνει την πλευρά του βασιλιά, όπως αν θα έπαιζαν την αντίστοιχη κίνηση ...γ5 μετά από 1...η6.[3] Η Άμυνα Όουεν έχει μιαν αμφίβολη φήμη.[4][5][6][7]
Αντί του φιανκέτου, τα μαύρα μπορούν επίσης να παίξουν τον αξιωματικό τους στην α6-ζ1 διαγώνιο (βλ. Άμυνα Γουατεμάλας).
Η "Άμυνα Όουεν" έχει ταξινομηθεί στον κωδικό B00 στην Εγκυκλοπαίδεια Σκακιστικών Ανοιγμάτων.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το άνοιγμα πήρε το όνομά του από τον Άγγλο εφημέριο και ισχυρό ερασιτέχνη σκακιστή του 19ου αιώνα Τζον Όουεν ο οποίος υπήρξε πρώιμος εκφραστής της άμυνας αυτής.[1] Ο Χάουαρντ Στώντον έγραψε το 1847 ότι:
| « | Το [1.ε4 β6], που οι Ιταλοί το ονομάζουν Il Fianchetto di Donna, μολονότι αποδοκιμάστηκε από τους προγενέστερους συγγραφείς, μπορεί να παιχτεί από τον δεύτερο παίκτη χωρίς να τον βλάψει, εάν ακολουθηθεί γρήγορα από τις [...ε6] και [...γ5].[8] | » |
Χρησιμοποιώντας το άνοιγμα αυτό, ο Τζον Όουεν νίκησε τον Πωλ Μόρφυ σε ένα ανεπίσημο παιχνίδι στο Λονδίνο, το 1858.[9] Σε ένα άλλο παιχνίδι από το ματς αυτό που χαρακτηρίζει το άνοιγμα, ο Όουεν άλλαξε την 5η κίνηση, και τελικά η παρτίδα κερδήθηκε από τον Μόρφυ.[10]
Θεωρία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η θεωρία της άμυνας του Όουεν είναι λιγότερο αναπτυγμένη από εκείνη των άλλων ανοιγμάτων. Αυτό την καθιστά ελκυστική για κάποιους παίκτες, αφού οι αντίπαλοί τους θα είναι συχνά ανεπαρκώς προετοιμασμένοι γι' αυτό το άνοιγμα και ως εκ τούτου, αναγκάζονται να σκεφτούν τις βαριάντες από μόνοι τους.[3] Ο Γκραντ Μαιτρ Κρίστιαν Μπάουερ παρατηρεί:
| « | Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι μπορεί ο Μαύρος να εξισωθεί τόσο γρήγορα με την 1...β6 όπως συνήθως κάνει με τα πρότυπα ανοίγματα, έτσι μπορεί να υποφέρει από έναν καλά προετοιμασμένο αντίπαλο. Έπειτα πάλι, είναι σπάνιοι οι καλά προετοιμασμένοι αντίπαλοι για τέτοιες περιθωριακές βαριάντες όπως η 1...β6, και σε κάθε περίπτωση, με λογικό παιχνίδι είμαι σίγουρος ότι ο Λευκός δεν μπορεί να πάρει πάνω από ένα μικρό πλεονέκτημα από το άνοιγμα – όπως το ρίσκο που παίρνει ο καθένας παίζοντας ως Μαύρος, έτσι δεν είναι;[11] | » |
Σύμφωνα με το βιβλίο Modern Chess Openings (MCO-15), μετά από 2.δ4 Αβ7 τα λευκά παίρνουν το πλεονέκτημα είτε με:
- 3.Αδ3 ε6 4.Ιζ3 γ5 5.γ3 Ιζ6 (5...γ:δ4 6.γ:δ4 Αβ4+ 7.Ιγ3 Ιζ6 8.Βε2 δ5 9.ε5 Ιε4 10.0-0!? Α:γ3 11.β:γ3 Ι:γ3 12.Βε3 Ιγ6 13.Αβ2 Ιε4 14.Αα3 και τα λευκά έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα, Adams–Vanderwaeren, Ολυμπιάδα της Μόσχας 1994) 6.Ιβδ2 Ιγ6 7.α3! δ5 8.ε5 Ιζδ7 9.β4 Αε7 10.0-0 0-0 11.Πε1 "με σαφές πλεονέκτημα", είτε με
- 3.Ιγ3 ε6 4.Ιζ3 Αβ4 5.Αδ3 Ιζ6 6.Αη5 θ6 7.Α:ζ6 Α:γ3+ 8.β:γ3 Β:ζ6 9.0-0 δ6 10.Ιδ2 ε5 11.ζ4 Βε7 12.Βη4 (Ντέιβιντ–Μπάουερ, Γαλλία 2005).[12]
Άμυνα Γουατεμάλας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| α | β | γ | δ | ε | ζ | η | θ | ||
| 8 |               | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| α | β | γ | δ | ε | ζ | η | θ | ||
Αντί του φιανκέτου, τα μαύρα μπορούν να συνεχίσουν με διαφορετικό τρόπο παίζοντας τον αξιωματικό της βασίλισσάς τους στο α6, έτσι ο αξιωματικός των μαύρων καταλαμβάνει την α6–ζ1 διαγώνιο:
- 1.ε4 β6 2.δ4 Αα6
Η κίνηση αυτή του αξιωματικού σηματοδοτεί την Άμυνα Γουατεμάλας,[13] που ονομάστηκε έτσι από τη Γουατεμάλα επειδή ο Σκακιστικός Όμιλος Γουατεμάλας χρησιμοποίησε την άμυνα αυτή σε έναν σκακιστικό αγώνα δι' αλληλογραφίας το 1949.[14]
Αν και η άμυνα αυτή δεν μαρτυρεί υψηλές φιλοδοξίες στο άνοιγμα, δεν χάνει όμως και υλικό. Ο Γκραντ Μαιτρ Άντριου Σόλτις γράφει ότι «δεν υπάρχει άλλο ευδιάκριτο όφελος από το να βγούμε από το "βιβλίο" το συντομότερο δυνατόν».[14] Ο Τζόελ Μπέντζαμιν και ο Έρικ Σίλλερ βλέπουν κάποια λογική στην ιδέα των μαύρων να ανταλλάξουν τον λευκό αξιωματικό το συντομότερο δυνατόν, δεδομένου ότι σε πολλά ανοίγματα αυτό συχνά αποδεικνύεται ενοχλητικό για τα μαύρα.[15] Τα λευκά παίρνουν το πλεονέκτημα με:
- 3.Α:α6 Ι:α6 4.Ιζ3 Βγ8!? 5.0-0 Ββ7 6.Πε1 ε6 7.γ4[16]
Η ανάπτυξη του αξιωματικού στην άμυνα αυτή μπορεί επίσης να εμφανιστεί στην τρίτη κίνηση των μαύρων, από διάφορες μεταθέσεις. Για παράδειγμα, τα μαύρα μπορούν να συνεχίσουν σε όλες τις παρακάτω περιπτώσεις με 3...Αα6:
- 1.ε4 β6 2.δ4 ε6
- 1.ε4 ε6 2.δ4 β6
- 1.δ4 β6 2.ε4 ε6
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Hooper & Whyld (1992), σελ. 286.
- ↑ Wall, Bill. «ECO codes with names». geocities.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2014.
- ↑ 3,0 3,1 Bauer (2005), σελ. 5.
- ↑ Kasparov & Keene (1989), σελ. 228: "Owen's Defence ... enjoyed a brief revival at the hands of American IM Regan and Yugoslav GM Dragutin Sahović. Unfortunately, the attention it received unearthed more accurate lines for White and it is currently considered insufficient".
- ↑ de Firmian (2008), σελ. 385: "Owen's Defence ... is viewed by theory as unreliable".
- ↑ Bauer (2005), σελ. 7: "Owen's Defence ... is regarded by current theory as suspicious".
- ↑ Id., σελ. 6: "The move ...b6 has been played on the first or second move by Grandmasters Jonathan Speelman, Pavel Blatny, Tony Miles, Edvins Kengis, and Normunds Miezis, and International Masters Bricard and Filipovic".
- ↑ Staunton (1847), σελ. 379.
- ↑ «Paul Morphy vs John Owen, London 1858, match 2 (game 1266597)». chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2014.
- ↑ «Paul Morphy vs John Owen, London 1858, match 2 (game 1266598)». chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2014.
- ↑ Bauer (2005), σελ. 7.
- ↑ de Firmian (2008), σελ. 385.
- ↑ Watson & Schiller (1995), σελ. 111.
- ↑ 14,0 14,1 Soltis (1997), σελ. 12.
- ↑ Benjamin & Schiller (1987), σσ. 117–118.
- ↑ Watson & Schiller (1995), σσ. 111–112.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bauer, Christian (2005). Play 1...b6. Everyman Chess. ISBN 1-85744-410-8.
- Benjamin, Joel· Schiller, Eric (1987). «Guatemala Defence». Unorthodox Openings. Macmillan Publishing Company. ISBN 0-02-016590-0.
- de Firmian, Nick (2008). Modern Chess Openings (15η έκδοση). Random House Puzzles & Games. ISBN 978-0-8129-3682-7.
- Hooper, David· Whyld, Kenneth (1992). The Oxford Companion to Chess (2η έκδοση). ISBN 0-19-866164-9.
- Kasparov, Garry· Keene, Raymond (1989). Batsford Chess Openings 2. Collier Books. ISBN 0-02-033991-7.
- Soltis, Andrew (Αύγουστος 1997). «GM Follies». Chess Life (United States Chess Federation).
- Staunton, Howard (1847). The Chess-Player's Handbook. Henry G. Bohn.
- Watson, John· Schiller, Eric (1995). The Big Book of Busts. Hypermodern Press. ISBN 1-886040-13-3.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αγγλόφωνα βικιβιβλία: Chess Opening Theory: Owen's Defence
- Marcin Maciaga: Flexible System of Defensive Play for Black – 1...b6