Άννα Γιεγκόροβα
Η Άννα Αλεξάντροβνα Τιμοφέγιεφα Γιεγκόροβα (ρωσικά: Анна Александровна Тимофеева-Егорова, 23 Σεπτεμβρίου 1916 – 29 Οκτωβρίου 2009) ήταν Σοβιετική πιλότος την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πετούσε αρχικά με το πεπαλαιωμένο διπλάνο Po-2 και στη συνέχεια με το περίφημο αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης Il-2 «Στούρμοβικ». Πραγματοποίησε 277 αποστολές συνολικά, μέχρι την κατάρριψη του αεροσκάφους της. Στη συνέχεια έγινε αιχμάλωτος πολέμου, επιβίωσε από την αιχμαλωσία και το 1965 της απονεμήθηκε η ύψιστη τιμητική διάκριση της Ηρωίδας της Σοβιετικής Ένωσης.
Βίος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Γιεγκόροβα ήταν παιδί αγροτών από το χωριό Βολόντοβο, που ανήκει σήμερα στο Όμπλαστ του Τβερ. Ο πατέρας της, Αλεξάντρ Γιεγκόροφ, είχε πολεμήσει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια στον εμφύλιο με τους Μπολσεβίκους. Η τραυματική εμπειρία του πολέμου καθώς και οι δυσκολίες που αντιμετώπισε είχαν αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία του και το 1925, σε ηλικία 49 ετών, ο Αλεξάντρ απεβίωσε.[3]
Έπειτα από εφτά χρόνια φοίτησης στο σχολείο,[4] η Άννα Γιεγκόροβα δούλεψε ως εργάτρια για τοστην κατασκευή του σταθμού Κράσνιε Βορότα του μετρό της Μόσχας. Το γεγονός αυτό της επέτρεψε να συμμετάσχει στην αερολέσχη του φορέα κατασκευής του μοσχοβίτικου μετρό.[5] Το 1938 προτάθηκε να φοιτήσει στην αεροπορική σχολή του Ουλιάνοφσκ, όμως σύντομα αποβλήθηκε διότι ο αδελφός της συνελήφθη ως «εχθρός του λαού».[5] Δούλεψε σε εργοστάσιο στο Σμολένσκ και παράλληλα εκπαίδευε τα μέλη της αερολέσχης του εργοστασίου[6] και στη συνέχεια φοίτησε στην αεροπορική σχολή στην Χερσώνα την οποία και ολοκλήρωσε το 1939. Λίγο καιρό αργότερα ανέλαβε εκπαιδεύτρια στην αερολέσχη του Τβερ.[6]
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα η Γιεγκόροβα προσφέρθηκε κατετάγη εθελοντικά. Στα 1941-42 η Γιεγκόροβα πραγματοποίησε 236 αποστολές αναγνώρισης και μεταφοράς με την 130η Μοίρα Συνδέσμου, πετώντας με ένα Polikarpov Po-2 και στη συνέχεια τιμήθηκε με το Τάγμα του Κόκκινου Λάβαρου για διακεκριμένη υπηρεσία.[4]
Έπειτα από ένα αεροπορικό δυστύχημα, το οποίο αποδόθηκε σε σφάλμα της πιλότου, η Γιεγκόροβα μετατέθηκε σε ένα αεροπορικό σύνταγμα εκπαίδευσης. Το 1943 μεταφέρθηκε στο 805ο Αεροπορικό Σύνταγμα και πραγματοποίησε 41 αποστολές με ένα Ilyushin Il-2. Οι αποστολές αυτές πραγματοποιήθηκαν προς υποστήριξη των μαχών στην Χερσόνησο του Ταμάν, την Κριμαία και την Πολωνία.[7]
Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στις 22 Αυγούστου 1944 πάνω από το προγεφύρωμα του Μαγκνουσέβ κοντά στη Βαρσοβία και ενώ μετείχε σε σχηματισμό αποτελούμενο από δέκα αεροσκάφη, το Il-2 της Γιεγκόροβα επλήγη από αντιαεροπορικά πυρά.[8] Η πολυβολήτιρά της, Γεβντοκία «Ντούσια« Αλεξέγιεβνα Ναζαρκίνα, σκοτώθηκε κατά την επίθεση.[9] Με την πολυβολήτριά της νεκρή και καθώς το αεροσκάφος της είχε υποστεί σοβαρά πλήγματα, η Γιεγκόροβα αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει και η ίδια υπέστη σοβαρά εγκαύματα. Το αλεξίπτωτό της άνοιξε μόνο μερικώς και τραυματίστηκε σοβαρά ξανά όταν έφτασε στο έδαφος.[10]
Αιχμαλωτίστηκε από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου, όπου τα τραύματά της αντιμετωπίστηκαν από τον δόκτορα Γκεόργκι Σινιακόφ.[11] Πίσω στη βάση της θεωρήθηκε νεκρή και προτάθηκε για τον τίτλο της Ηρωίδας της Σοβιετικής Ένωσης, τον οποίο όμως έλαβε μόλις το 1965.[12]
Την 31η Ιανουαρίου 1945 οι σοβιετικές δυνάμεις κατέλαβαν το στρατόπεδο αιχμαλώτων στο Κύστριν όπου κρατούνταν η Γιεγκόροβα. Ανακρίθηκε ως πιθανή προδότρια για έντεκα ημέρες από τη NKVD[11] και στη συνέχεια απελευθερώθηκε, για να αποστρατευθεί λίγο καιρό αργότερα.[13]
Μεταπολεμική περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αφού αποστρατεύτηκε, η Γιεγκόροβα παντρεύτηκε τον Βιατσεσλάβ Τομοφέεφ, διοικητή της στα χρόνια του πολέμου. Μαζί απέκτησαν δύο υιούς. Το 1961 αφιερώθηκε στην Γιεγκόροβα κύριο άρθρο της εφημερίδας Λιτερατούρναγια Γκαζέτα (ρωσικά: Литературная Газета) και το 1965 τιμήθηκε με την ύψιστη διάκριση της Ηρωίδας της Σοβιετικής Ένωσης.[12]
Απεβίωσε στη Μόσχα στις 29 Οκτωβρίου 2009, σε ηλικία 93 ετών.
Μετάλλια και τιμητικές διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ηρωίδα της Σοβιετικής Ένωσης (6 Μαΐου 1965)
- Τάγμα του Λένιν (6 Μαΐου 1965)
- Τάγμα του Κόκκινου Λάβαρου (δύο φορές, στις 20 Φεβρουαρίου 1942 και στις 26 Μαΐου 1943)
- Τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 1ης τάξης (δύο φορές, στις 23 Φεβρουαρίου 1948 και στις 11 Μαρτίου 1985)
- Μετάλλιο Ανδρείας (Πολεμικής Αξίας) (4 Μαΐου 1943)
- Τάγμα της Αξίας της Δημοκρατίας της Πολωνίας (1960)
Πηγή[12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2021.
- ↑ Cottam 1998, σελ. 160.
- ↑ 4,0 4,1 Simonov & Chudinova 2017, σελ. 232.
- ↑ 5,0 5,1 Cottam 1998, σελ. 161.
- ↑ 6,0 6,1 Cottam 1998, σελ. 162.
- ↑ Cottam 1998, σελ. 163.
- ↑ Cottam 1998, σελ. 166.
- ↑ Simonov & Chudinova 2017, σελ. 233.
- ↑ Noggle 1994, σελ. 224.
- ↑ 11,0 11,1 Noggle 1994, σελ. 225.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 Simonov & Chudinova 2017, σελ. 234.
- ↑ Cottam 1998, σελ. 167.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Cottam, Kazimiera (1998). Women in War and Resistance: Selected Biographies of Soviet Women Soldiers. Nepean, Canada: New Military Publishing. ISBN 0968270220. OCLC 674661411.
- Noggle, Anne (1994). A Dance With Death: Soviet Airwomen in World War II. College Station, TX: Texas A&M University Press. ISBN 0890966028. OCLC 806012748.
- Simonov, Andrey· Chudinova, Svetlana (2017). Женщины - Герои Советского Союза и России. Moscow: Russian Knights Foundation, Museum of Technology V. Zadorozhny. ISBN 9785990960701. OCLC 1019634607.
- Le Chien, Monsieur and Connard, L'Odieux (2021). Le Petit théâtre des opérations. Paris, France: Éditions Audie-Fluide Glaciale. ISBN 9791038200838. This bande dessinée/graphic novel tells Yegorova's story in partly humorous cartoon style on pp. 23–30.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Anna Alexandrovna Yegorova στο Wikimedia Commons