Άννα ντε Νοάιγ
| Άννα ντε Νοάιγ | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 15 Νοεμβρίου 1876 7ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Θάνατος | 30 Απριλίου 1933 16ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | συγγραφέας[1], οικοδέσποινα λογοτεχνικού σαλονιού, ποιητής, μοντέλο, μυθιστοριογράφος, αριστοκράτης και μονάρχης |
| Υπηκοότητα | Γαλλία |
| Σύζυγος(οι) | Mathieu Fernand Frédéric Pascal de Noailles |
| Τέκνα | 1 |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
Η Άννα Ματιέ ντε Νοέγ (15 Νοεμβρίου 1876 - 30 Απριλίου 1933) ήταν Γαλλίδα ελληνικής και ρουμανικής καταγωγής, συγγραφέας και σοσιαλιστική φεμινίστρια [2].
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε ως Πριγκίπισσα Άννα Ελισάβετ Μπιμπέσκο-Μπασαράμπα ντε Μπρανκοβάν στο Παρίσι, ήταν απόγονος των οικογενειών Μπιμπέσκου και Κραγιοβέστι των Ρουμάνων βογιάρων. Ο πατέρας της ήταν ο πρίγκιπας Γκρεγκουάρ Μπιμπέσκο-Μπασαράμπα, γιος του Πρίγκιπα Τζόρτζε Μπιμπέσκου και της Ζόε Μαυροκορντάτο-Μπασαράμπα ντε Μπρανκοβάν. Η Ελληνίδα μητέρα της[3] ήταν η Ραλούκα (Rachel) Μούσσουρη, μία μουσικός, στην οποία ο Πολωνός συνθέτης Ιγκνάτσι Παντερέφσκι αφιέρωσε πολλές από τις συνθέσεις του.
Το 1897 παντρεύτηκε τον Ματιέ Φερνάν Φρεντερίκ Πασκάλ ντε Νοέγ (1873–1942), τον τέταρτο γιο του 7ου Δούκα ντε Νοέγ. Το ζευγάρι σύντομα δραστηριοποιήθηκε στην παρισινή υψηλή κοινωνία. Είχαν γιο τον Κόμη Ανν-Ζυλ ντε Νοέγ (1900–1979).
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Άννα ντε Νοέγ έγραψε τρία μυθιστορήματα, μια αυτοβιογραφία και πολλές συλλογές ποίησης. Είχε σχέσεις με την πνευματική, λογοτεχνική και καλλιτεχνική ελίτ της ημέρας, συμπεριλαμβανομένων των Μαρσέλ Προυστ, Φράνσις Τζέιμς, Κολέτ, Αντρέ Ζιντ, Φρεντερίκ Μιστράλ, Ρομπέρ ντε Μοντεσκιού-Φεζενσάκ, Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Πωλ Βαλερύ, Ζαν Κοκτώ, Πιερ Λοτί, Πωλ Ερβιέ και Μαξ Ζακόμπ.
Πέθανε το 1933 στο Παρίσι, σε ηλικία 56 ετών, και θάφτηκε στο Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ. Ήταν ξάδερφος του πρίγκιπα Αντουάν Μπιμπέσκο και της πριγκίπισσας Μαρτ Μπιμπέσκο.
Στην τέχνη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν τόσο δημοφιλής η Άννα ντε Νοέγ που διάφοροι αξιοσημείωτοι καλλιτέχνες της ημέρας ζωγράφισαν το πορτραίτο της, συμπεριλαμβανομένων των Αντόνιο ντε Λα Γκαντάρα, Ιγκνάτσιο Ζουλοάγκα, Κις βαν Νόντζεν, Ζακ-Εμίλ Μπλανς και του Βρετανού ζωγράφου Φιλίπ ντε Λασλό. Το 1906 η εικόνα της σμιλεύτηκε από τον Ωγκύστ Ροντέν Το μοντέλο εκτίθεται σήμερα στο Μουσείο Ροντέν στο Παρίσι, και η τελική μαρμάρινη προτομή εκτίθεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης.
-
Άννα ντε Νοέγ, 1914 από τον Ζαν Λουί Φορέν -
Άννα ντε Νοέγ, 1936 από τον Τζέιμς Βίμπερτ
Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Άννα ντε Νοέγ ήταν η πρώτη γυναίκα που έγινε Διοικητής της Λεγεώνας της Τιμής, η πρώτη γυναίκα που έγινε δεκτή στη Βασιλική Ακαδημία Γαλλικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας και τιμήθηκε με το "Grand Prix" της Γαλλικής Ακαδημίας το 1921 [4]
Η ντε Νοέγ χρησίμευσε ως ένορκος με τη Φλόρενς Μέγιερ Μπλούμενθαλ για την απονομή του Prix Blumenthal, μια επιχορήγηση που δόθηκε μεταξύ 1919-1954 σε ζωγράφους, γλύπτες, διακοσμητές, χαράκτες, συγγραφείς και μουσικούς. [5]
Έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Le Cœur innombrable (1901)
- L'Ombre des jours (1902)
- La Nouvelle Espérance (1903)
- Le Visage émerveillé (1904)
- Η Κυριαρχία (1905)
- Les Éblouissements (1907)
- Les Vivants et les Morts (1913)
- Les Forces éternelles (1920)
- Les Innocentes, ou La Sagesse des femmes (1923)
- Ποίημα της αγάπης (1924)
- L'Honneur de souffrir (1927)
- Exactitude, Paris (1930)
- Le Livre de ma vie (1932)
- Derniers Vers et Poèmes d'enfance (1934)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ Perry, Catherine (2003). Persephone Unbound: Dionysian Aesthetics in the Works of Anna de Noailles. Bucknell University Press. σελίδες 158–159.
- ↑ John Buchanan-Brown (1953) Cassell's Encyclopaedia of World Literature: Biographies L-Z. William Morrow and Company. p. 242
- ↑ Catherine Perry, Sensual Deviations and Verbal Abuse: Anna de Noailles in the Critic's Eye, in Diana Holmes and Carrie Tarr, Eds., A 'Belle Epoque'? Women in French Society and Culture 1890-1914. Oxford and New York: Berghahn Books, 2006, p.239.
- ↑ «Florence Meyer Blumenthal». Jewish Women's Archive, Michele Siegel.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιστοσελίδα για την Anna de Noailles, στα Αγγλικά και στα Γαλλικά
- Anna de Noailles 'Blog, στα Αγγλικά
- Ένα ελβετικό blog για την Anna de Noailles, στα γαλλικά
- Ο κύκλος της Anna de Noailles στη Γαλλία
- Κατάλογος της βιβλιοθήκης Nationale de France από την οποία είναι πλέον δυνατή η δωρεάν λήψη των έργων της Anna de Noailles
- Έργα του/της Anna Elisabeth de Brancovan, comtesse de Noailles στο Project Gutenberg
- Works by Anna de Noailles
- Ποιήματα της Anna de Noailles
- Το γαλλικό σχολείο Anna de Noailles στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας