Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ένωση Δημοκρατών και Ανεξαρτήτων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ένωση Δημοκρατών και Ανεξαρτήτων
Union des démocrates et indépendants
ΠρόεδροςΖαν-Κριστόφ Λαγκάρντ
Ίδρυση18 Σεπτεμβρίου 2012
Διάσπαση απόΈνωση για ένα Λαϊκό Κίνημα
Έδρα22 bis, rue des Volontaires, Παρίσι
ΙδεολογίαΦιλελευθερισμός[1]
Φιλοευρωπαϊσμός
Πολιτικό φάσμαΚέντρο[2]
Κεντροδεξιά[3]
Εθνική προσχώρησηΈνωση της Δεξιάς και του Κέντρου
Ευρωπαϊκή προσχώρησηΚόμμα Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη
Χρώματα     Μωβ
Εθνοσυνέλευση
6 / 577
Γερουσία
42 / 348
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
0 / 74
Ιστότοπος
www.parti-udi.fr
Πολιτικό σύστημα Γαλλία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Η Ένωση Δημοκρατών και Ανεξάρτητων (γαλλικά: Union des démocrates et indépendants‎‎, UDI) είναι ένα κεντρώο, φιλελεύθερο πολιτικό κόμμα στη Γαλλία που ιδρύθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2012 με βάση την ομώνυμη κοινοβουλευτική ομάδα στην Εθνοσυνέλευση. Το κόμμα αποτελούνταν από χωριστά πολιτικά κόμματα που διατήρησαν την ανεξαρτησία τους, αλλά πάντα σε συνασπισμό με το μεγαλύτερο δεξιό κόμμα τους Ρεπουμπλικάνους. Καθώς οι περισσότεροι από αυτούς εκδιώχθηκαν ή αποχώρησαν, η Δημοκρατική Ευρωπαϊκή Δύναμη είναι το τελευταίο ιδρυτικό κόμμα που συμμετέχει στην Ένωση.

Ο σημερινός πρόεδρος του κόμματος είναι ο Ζαν-Κριστόφ Λαγκάρντ, ο οποίος εξελέγη στο συνέδριο του κόμματος στις 15 Νοεμβρίου 2014, μετά την παραίτηση του Ζαν-Λουί Μπορλό στις 6 Απριλίου 2014 για λόγους υγείας.[4]

Στις 9 Οκτωβρίου 2012, οι ηγεσίες των κομμάτων που απαρτίζουν την κοινοβουλευτική ομάδα του UDI ανακοίνωσαν τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού κόμματος. Στις 21 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική συνέλευση στο Maison de la Mutualité στο Παρίσι, η οποία σηματοδότησε την επίσημη ίδρυση του κινήματος.[5]

Μετά το συνέδριο της Ένωσης για ένα Λαϊκό Κίνημα στις 18 Νοεμβρίου 2012 και τις επακόλουθες εντάσεις μεταξύ των δύο αντιπάλων υποψηφίων για την προεδρία του κόμματος, μια σειρά από ηγετικά στελέχη του UMP ανακοίνωσαν ότι προσχωρούν στο UDI, συμπεριλαμβανομένου του πρώην υπουργού και βουλευτή Pierre Méhaignerie και του βουλευτή Mayenne Yannick Favennec.

Το UDI έγινε μέλος της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη στις 2 Δεκεμβρίου 2016.[6]

Αν και η ηγεσία του UDI υποστήριξε τον Φρανσουά Φιγιόν στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2017, αρκετά μέλη του κόμματος υποστήριζαν το En Marche! του Εμανουέλ Μακρόν.[7]

Το Εθνικό Κέντρο Ανεξάρτητων και Αγροτών εκδιώχθηκε μετά την παραίτηση του αρχηγού και μόνο αναπληρωτή του Gilles Bourdouleix επειδή είπε ότι ο Αδόλφος Χίτλερ δεν είχε σκοτώσει αρκετούς Ρομά.[8] Η Κεντρώα Συμμαχία αποκλείστηκε στις 25 Μαρτίου 2017 ως αποτέλεσμα της υποστήριξής της στον Εμανουέλ Μακρόν. Τα Εδάφη σε Κίνηση αποχώρησαν μετά τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών του 2015 και το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (PLD) αποκλείστηκε από το UDI τον Δεκέμβριο του 2013. Το Ριζοσπαστικό Κόμμα αποχώρησε μετά την επανένωσή του με το Ριζοσπαστικό Κόμμα της Αριστεράς, για να σχηματίσει το Ριζοσπαστικό Κίνημα στις 10 Δεκεμβρίου 2017. Στις 16 Δεκεμβρίου, οι Κεντρώοι ακολούθησαν το παράδειγμά τους ανακοινώνοντας την πρόθεσή τους να εγκαταλείψουν το UDI. Η Δημοκρατική Ευρωπαϊκή Δύναμη είναι το τελευταίο ιδρυτικό κόμμα που παραμένει συστατικό του UDI.[9]

Αποτελέσματα εκλογών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκλογές 1ος γύρος 2ος γύρος Έδρες +/− Θέση Κυβέρνηση
Ψήφοι % Ψήφοι %
2017 687.225 3.03 551.784 3.04
18 / 577
Μείωση 10 Αντιπολίτευση
2022 198.062 0,87 64.443 0,31
3 / 577
Μείωση 15 16η Αντιπολίτευση

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι εκλογές του 2014 αφορούσαν μια συμμαχία με τις δυνάμεις του Δημοκρατικού Κινήματος (MoDem). Αυτή η κοινή λίστα, The Alternative ( L'Alternative ), είδε 3 βουλευτές του UDI από τους 7 που εκλέχθηκαν από τη λίστα. Η αλλαγή στις έδρες που εμφανίζονται είναι από τις εκλογές του 2009 για τη λίστα MoDem.

Εκλογές Ψήφοι % Θέση Έδρες +/− Ομάδα
2014 1.884.565 9,94
4 / 74
Μείωση 1 ALDE
2019 566.057 2,50
0 / 74
Μείωση 4 ALDE
  1. Nordsieck, Wolfram (2017). «France». Parties and Elections in Europe. 
  2. «Appendix A3: Political Parties» (PDF). European Social Survey. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Ιανουαρίου 2018. 
  3. Jocelyn Evans· Gilles Ivaldi (2013). The 2012 French Presidential Elections: The Inevitable Alternation. Palgrave Macmillan. σελ. 182. 
  4. «Jean-Christophe Lagarde élu président de l'UDI». Le Monde.fr. 13 November 2014. http://www.lemonde.fr/politique/article/2014/11/13/jean-christophe-lagarde-elu-president-de-l-udi_4523468_823448.html. 
  5. Le premier pari réussi de Borloo et de l'UDI , Le Monde, 22 October 2012.
  6. «UDI France and LDP Macedonia become ALDE Party member parties | ALDE Party». www.aldeparty.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2016. 
  7. «L'UDI écartelée entre Macron et Fillon». 26 Μαρτίου 2017. 
  8. Gilles Bourdouleix resigned to UDI
  9. «Les Centristes d'Hervé Morin s'affranchissent de l'UDI». Libération. Agence France-Presse. 16 December 2017. http://www.liberation.fr/france/2017/12/16/les-centristes-d-herve-morin-s-affranchissent-de-l-udi_1617139. Ανακτήθηκε στις 16 December 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]