Δημοκρατικό Κίνημα (Γαλλία)
Δημοκρατικό Κίνημα Mouvement démocrate | |
|---|---|
 | |
| Πρόεδρος | Φρανσουά Μπαϊρού |
| Ιδρυτής | Φρανσουά Μπαϊρού |
| Ίδρυση | 1 Δεκεμβρίου 2007 |
| Προκάτοχος | Ένωση για τη Γαλλική Δημοκρατία |
| Έδρα | 133 bis Rue de l'Université Παρίσι |
| Ιδεολογία | Χριστιανοδημοκρατία[1] Φιλελευθερισμός[1] Κοινωνικός φιλελευθερισμός[2] |
| Πολιτικό φάσμα | Κέντρο[2] Κεντροδεξιά[3][4] |
| Εθνική προσχώρηση | Μαζί |
| Ευρωπαϊκή προσχώρηση | Ευρωπαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα |
| Ομάδα Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου | Ανανεώστε την Ευρώπη |
| Χρώματα | Πορτοκαλί |
| Εθνοσυνέλευση | 47 / 577 |
| Γερουσία | 5 / 348 |
| Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο | 3 / 79 |
| Ιστότοπος | |
| www | |
| Πολιτικό σύστημα στη Γαλλία Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Το Δημοκρατικό Κίνημα (γαλλικά: Mouvement démocrate, MoDem) είναι ένα γαλλικό πολιτικό κόμμα από του κέντρου [5] και της κεντροδεξιάς, που χαρακτηρίζεται από μια ισχυρή φιλοευρωπαϊκή στάση. Το MoDem ιδρύθηκε από τον Φρανσουά Μπαϊρού για να διαδεχθεί την Ένωση για τη Γαλλική Δημοκρατία (UDF) και να διεκδικήσει τις βουλευτικές εκλογές του 2007, μετά την ισχυρή του εμφάνιση στις προεδρικές εκλογές του 2007. [6] Αρχικά ονομάστηκε Δημοκρατικό Κόμμα (Parti démocrate), αλλά το κόμμα μετονομάστηκε σε «Δημοκρατικό Κίνημα»,[7] επειδή υπήρχε ήδη ένα μικρό Δημοκρατικό Κόμμα στη Γαλλία.[8]
Το MoDem εξασφάλισε συμφωνία με το La République En Marche! στις βουλευτικές εκλογές του 2017 αφού ο Μπαϊρού ενέκρινε την υποψηφιότητα του Εμανουέλ Μακρόν τον Φεβρουάριο.
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το MoDem έχει τις ρίζες του στην Ένωση για τη Γαλλική Δημοκρατία (UDF), ένα κεντρώο κόμμα που δραστηριοποιήθηκε από το 1978 έως το 2007.
Παραδοσιακά, το UDF υποστήριζε πάντα τις κεντροδεξιές κυβερνήσεις από όταν δημιουργήθηκε από τον Βαλερί Ζισκάρ ντ'Εσταίν. Το UDF συνεργάστηκε με την Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα (UMP) μετά τη σύστασή της το 2002, και έλαβε μέρος στον κυβερνητικό συνασπισμό στη Γερουσία από το 2002 έως το 2007, χωρίς να συμμετέχει στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του Ζακ Σιράκ, το UDF έγινε ολοένα και πιο ανεξάρτητο από το UMP. Με πρωτοβουλία του αρχηγού της, Φρανσουά Μπαϊρού, υποστήριξε τελικά μια πρόταση μομφής μαζί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS).
Κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας του 2007, ο Μπαϊρού υποστήριξε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Παρουσίασε τον εαυτό του ως κεντρώο και σοσιαλφιλελεύθερο,[9] διακηρύσσοντας ότι, εάν εκλεγόταν, θα «κυβερνούσε πέρα από το χάσμα αριστερά-δεξιά».[10] Αν και αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο, έλαβε πάνω από το 18% των ψήφων. Μετά τις εκλογές, ίδρυσε το Δημοκρατικό Κίνημα (MoDem). Το MoDem υποστηρίχθηκε επίσης από την Ένωση Ριζοσπαστών Ρεπουμπλικανών. Ορισμένα μέλη του UDF δεν συμφώνησαν με αυτή τη νέα στρατηγική, και ίδρυσαν το Νέο Κέντρο, συνεχίζοντας την υποστήριξή τους στον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.
Το MoDem κέρδισε το 7,6% των ψήφων στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών του 2007. Οι υποψήφιοι έτρεξαν κάτω από το τίτλο UDF-MoDem, καθώς το κόμμα δεν είχε ακόμη δημιουργηθεί επίσημα. Το κόμμα κέρδισε τρεις έδρες στην Εθνοσυνέλευση.
Το MoDem έγινε επίσημο πολιτικό κόμμα την 1η Δεκεμβρίου 2007 μετά την ιδρυτική του συνέλευση στο Villepinte, στα προάστια του Παρισιού. Η συνέλευση εξέλεξε τον Μπαϊρού ως πρόεδρο του κόμματος και εξέλεξε επίσης άλλους 29 στο προσωρινό εκτελεστικό συμβούλιο. Στις 30 Νοεμβρίου 2007, το UDF ουσιαστικά έπαψε να υπάρχει και ενσωματώθηκε πλήρως στο MoDem.[11]
Στις προεδρικές εκλογές του 2012 ο Μπαϊρού κέρδισε το 9,3% των ψήφων. Στις επόμενες βουλευτικές εκλογές το κόμμα μείωσε τα ποσοστά του στο 1,8% και κέρδισε μόνο δύο έδρες, ενώ ο Μπαϊρού έχασε την έδρα του στην Εθνοσυνέλευση. Στις ευρωεκλογές του 2014, σε συμμαχία με την Ένωση Δημοκρατών και Ανεξαρτήτων (UDI), επίσης διάδοχο της Ένωσης για τη Γαλλική Δημοκρατία, το MoDem συγκέντρωσε το 9,93% των ψήφων σε εθνικό επίπεδο στη Γαλλία.
Πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2022, το MoDem σχημάτισε συνασπισμό με δύο άλλα κεντρώα κόμματα, τους Ορίζοντες και το La République En Marche!.[12]
Αποτελέσματα εκλογών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προεδρικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Εκλογές | Υποψήφιος | 1ος γύρος | 2ος γύρος | Αποτέλεσμα | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Θέση | Ψήφοι | % | Θέση | |||
| 2002 | Φρανσουά Μπαϊρού | 1.949.170 | 6,84 | 4η | N/A | Ήττα | ||
| 2007 | 6.820.119 | 18,57 | 3η | N/A | Ήττα | |||
| 2012 | 3.275.122 | 9,13 | 5η | N/A | Ήττα | |||
| 2017 | Υποστήριξε τον Εμανουέλ Μακρόν | Νίκη | ||||||
| 2022 | Υποστήριξε τον Εμανουέλ Μακρόν | Νίκη | ||||||
Βουλευτικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Εκλογές | Ηγέτης | 1ος γύρος | 2ος γύρος | Έδρες | +/− | Θέση | Κυβέρνηση | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Ψήφοι | % | ||||||
| 2007 | Φρανσουά Μπαϊρού | 1.981.107 | 7.61 | 100.115 | 0,49 | 3 / 577
|
 24
|
9η | Αντιπολίτευση |
| 2012 | 458.098 | 1,77 | 113.196 | 0,49 | 2 / 577
|
1
|
10η | Αντιπολίτευση | |
| 2017 | 932.227 | 4.12 | 1.100.656 | 6.06 | 42 / 577
|
 40
|
3η | Προεδρική πλειοψηφία | |
| 2022 | 5.857.364 | 25,71 | 8.002.419 | 38,57 | 48 / 577
|
8
|
5η | Προεδρική μειοψηφία | |
Εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Εκλογές | Ψήφοι | % | Θέση | Έδρες | +/− | Ομάδα |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2009 | 1.455.841 | 8,46 | 4η | 6 / 72
|
5
|
ALDE |
| 2014 | 1.884.565 | 9,94 | 4η | 4 / 74
|
2
|
ALDE |
| 2019 | 5.079.015 | 22,42 | 2η | 5 / 79
|
1
|
Ανανεώστε την Ευρώπη |
| 2024 | 3.614.555 | 14,60 | 2η | 3 / 79
|
2
|
Ανανεώστε την Ευρώπη |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Nicolas Hubé (2013). «France». Στο: Nicolò Conti, επιμ. Party Attitudes Towards the EU in the Member States: Parties for Europe, Parties Against Europe. Routledge. σελ. 25. ISBN 978-1-317-93656-5.
- ↑ 2,0 2,1 «France – Political parties». European Election Database. Norwegian Centre for Research Data. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Bruno Amable (2017). Structural Crisis and Institutional Change in Modern Capitalism: French Capitalism in Transition. OUP Oxford. σελ. 234. ISBN 978-0-19-109188-9.
- ↑ «French PM rebukes minister Bayrou for complaining to broadcaster». Reuters. 13 Ιουνίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2018.
- ↑ - Jocelyn Evans· Gilles Ivaldi (2017). The 2017 French Presidential Elections: A Political Reformation?. Springer. σελ. 84. ISBN 978-3-319-68327-0.
- ↑ «'Kingmaker' snubs French rivals». BBC News. 25 April 2007. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/6591461.stm. Ανακτήθηκε στις 6 May 2007.
- ↑ «François Bayrou baptisera son parti "Mouvement démocrate"». Le Monde (στα Γαλλικά). France. 5 Μαΐου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2007.
- ↑ «Le futur "Parti démocrate" de Bayrou existe déjà». Libération (στα Γαλλικά). France. 27 Απριλίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2007.
- ↑ The third man, The Economist, 1 March 2007.
- ↑ Jacques Chirac's poisoned legacy, The Economist, 16 March 2007, p. 17.
- ↑ "M. Bayrou enterre l'UDF et célèbre la naissance du MoDem", Le Monde, 1 December 2007
- ↑ Elizabeth Pineau (5 May 2022), Parties linked to France's Macron form coalition for parliament elections Reuters.