Έσπερος (μυθολογία)

Έσπερος
Γονείς	Κέφαλος, Αστραίος και Κέφαλος και Ηώς
Σχετικά πολυμέσα
wikidata (π)

Στην ελληνική μυθολογία ο Έσπερος ήταν η προσωποποίηση του φωτεινού αστέρα που βγαίνει τα βράδια («εσπέρες»), του Αποσπερίτη. Τον θεωρούσαν γιο ή και αδελφό του Άτλαντα.

Ο Έσπερος ανέβηκε πρώτος στο όρος Άτλας, για να παρατηρήσει τα άστρα. Εκεί όμως τον άρπαξε μια θύελλα και ο Έσπερος εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη. Οι άνθρωποι, που τον αγαπούσαν εξαιτίας της καλοσύνης του, φαντάσθηκαν ότι μεταμορφώθηκε σε αστέρι. Σύμφωνα με τους ευημεριστές, κόρη του Εσπέρου ήταν η Εσπερίδα, η μητέρα των Εσπερίδων.

Στην Ιλιάδα (Χ 318) ο Έσπερος χαρακτηρίζεται με το επίθετο κάλλιστος, δηλαδή ο ωραιότερος από όλους τους αστέρες του ουρανού, ενώ στην Οδύσσεια με το επίθετο φαάντατος, δηλαδή ο φωτεινότερος. Ο Ησίοδος θεωρεί τον Έσπερο γιο της Ηούς και του Κεφάλου, όπως γράφει και ο Παυσανίας (Α΄ 3, 1). Ο ίδιος ωστόσο ποιητής τον παρουσιάζει και ως γιο της Ηριγενείας και του Αστραίου, οπότε τον ονομάζει Εωσφόρο, προάγγελο της αυγής. Διαφαίνεται έτσι ότι ήδη από τη μυθική εποχή υπήρχε η υπόνοια ότι ο Αυγερινός (Εωσφόρος) και ο Αποσπερίτης ήταν το ίδιο άστρο, όπως και είναι στην πραγματικότητα (είναι ο πλανήτης Αφροδίτη).

Λατρεία του Εσπέρου μνημονεύεται στην περιοχή της Οίτης. Στον Παρνασσό, ο Έσπερος λατρευόταν ως πατέρας της Στίλβης ή της Τηλαύγης και παππούς του Αυτολύκου, ενώ σε άλλα μέρη τον θεωρούσαν πατέρα του Εωσφόρου. Ο Έσπερος αναφέρεται και από τον Διόδωρο.

Πηγές

• Emmy Patsi-Garin, Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969