Έτσολιντ
| Συγγραφέας | Ezzo |
|---|---|
| Τίτλος | Ezzolied |
| Γλώσσα | Μέση άνω γερμανική γλώσσα |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1060 |
| δεδομένα () | |
Έτσολιντ ή Το άσμα του Έτσο (γερμανικά:Ezzolied) είναι ποιητικό έργο γραμμένο στα μεσαιωνικά γερμανικά τη δεκαετία του 1060 από τον Έτσο, Γερμανό λόγιο και ιερέα από τη Βαμβέργη. Είναι μια συνοπτική έμμετρη επισκόπηση της ζωής του Ιησού Χριστού και της σωτηρίας του ανθρώπου. Είναι γνωστό και ως Cantilena de miraculis Christi, «άσμα για τα θαύματα του Χριστού». [1]
Το έργο σηματοδοτεί την επανεμφάνιση της καθομιλούμενης ως λογοτεχνικής γλώσσας. Ήταν το πρώτο, μετά από περίπου 150 χρόνια από τα οποία έχουν διασωθεί μόνο λατινικά κείμενα, με το οποίο άρχισε και πάλι η συγγραφή γερμανόφωνης ποίησης. Ήταν πολύ δημοφιλές στα τέλη του Μεσαίωνα, με μεγάλη επιρροή στην ποίηση της νότιας Γερμανίας και αποτελεί πολύτιμο μνημείο της γερμανικής λογοτεχνίας του Μεσαίωνα.
Το ποίημα ανακαλύφθηκε σε χειρόγραφο του 11ου αιώνα στο Στρασβούργο, αλλά περιλάμβανε μόνο 7 στροφές. Στο χειρόγραφο που βρέθηκε μεταγενέστερα του Βοράου, στη Στυρία της Αυστρίας, περιλαμβάνει 34 στροφές και θεωρείται ολοκληρωμένο γιατί, όπως υπενθυμίζει το κείμενο στον αναγνώστη, ο Χριστός «έζησε ανάμεσά μας τριάντα τρία χρόνια ... και τα μισά του τριακοστού τέταρτου». [2]
Στη βιογραφία του επισκόπου του Πασσάου Άλτμαν (Vita Altmanni) [3]που γράφτηκε στα τέλη του 12ου αιώνα αναφέρεται ότι γύρω στο 1065, όταν στην Ευρώπη κυκλοφορούσαν φήμες ότι το τέλος του κόσμου πλησίαζε, πολλοί πήγαιναν για προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ και ότι ο Έτσο συνέθεσε το ποίημα με αυτή την ευκαιρία. Το χειρόγραφο του Βοράου δεν κάνει καμία αναφορά στο προσκύνημα αλλά στον πρόλογο αναφέρει ότι ο επίσκοπος Γκούντερ της Βανβέργης ανέθεσε στον Έτσο να το γράψει. Εκεί αναφέρεται το όνομα του ποιητή καθώς και ο συνθέτης της μελωδίας που συνόδευε το κείμενο (Wille). Λέγεται ότι το αποτέλεσμα ήταν τέτοιο που πολλοί που άκουγαν το τραγούδι έσπευδαν να κάνουν μοναχικούς όρκους. [4]
Περιεχόμενο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το θέμα του ποιήματος είναι η ζωή του Ιησού Χριστού και αναφέρει τα θέματα της δημιουργίας, της πτώσης και της λύτρωσης της ανθρωπότητας. Η τριαδική έννοια του Θεού αποτελεί έναν σημαντικό σύνδεσμο μεταξύ της αρχής, της μέσης και του τέλους του ποιήματος: στην αρχή η Αγία Τριάδα αποκαλύπτεται στη δημιουργία της ανθρωπότητας, στη μέση στη βάπτιση του Χριστού και στο τέλος στη σωτηρία του ανθρώπου. [5]
Το χειρόγραφο του Βοράου (γύρω στο 1120) περιλαμβάνει και ενότητα για την παιδική ηλικία του Χριστού.
Διασκευές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ποίημα διασκευάστηκε τον 20ό αιώνα από δύο κεντροευρωπαίους συνθέτες:
Το 1927 ο Ελβετός Willy Burkhard συνέθεσε ένα μοτέτο για χορωδία τεσσάρων έως οκτώ μερών (όπ. 19) βασισμένο στο πρώιμο κείμενο. Τριάντα χρόνια αργότερα, το 1957, ο Αυστριακός συνθέτης Johann Nepomuk David δημιούργησε ένα ορατόριο για σολίστ, χορωδία και ορχήστρα (οπ. 51).[6]