Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Προσοχή, το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{πηγές|14|11|2024}}
Ο κόλπος και το αιδοίο έχουν απεικονιστεί στην τέχνη από την προϊστορία έως την εποχή της σύγχρονης τέχνης του 21ου αιώνα. Οι μορφές εικαστικής τέχνης που απεικονίζουν (και) τα γυναικεία γεννητικά όργανα μπορεί να είναι δισδιάστατες (π.χ. πίνακες) και τρισδιάστατες (π.χ. αγαλματίδια). Ήδη πριν από 35.000 χρόνια πριν βρίσκουμε γλυπτά ειδώλια της Αφροδίτης που τονίζουν την κοιλιά, τους γοφούς, το στήθος, τους μηρούς ή το αιδοίο.
Απεικονίσεις του αιδοίου και του κόλπου σε διάφορες εποχές
Το 1866 ο Gustave Courbet ζωγράφισε μια εικόνα με τίτλο «Η προέλευση του κόσμου» που απεικόνιζε τα γεννητικά όργανα μιας γυμνής γυναίκας. Τον 20ο και τον 21ο αιώνα, καλλιτέχνες όπως η Niki de Saint Phalle, ο Jean Tinguely, η Megumi Igarashi και ο Anish Kapoor δημιούργησαν έργα τέχνης που απεικονίζουν τον κόλπο ή το αιδοίο. Μερικές φορές αυτά είναι στρατευμένα έργα φεμινιστικής τέχνης: Η Τζούντι Σικάγο δημιούργησε το The Dinner Party για να γιορτάσει 39 γυναίκες της ιστορίας και του μύθου, πολλές από τις οποίες είχαν πέσει σε αφάνεια.
Λαϊκές παραδόσεις, όπως ο ομιλών και το οδοντωτός κόλπος απεικονίζουν εικασίες γύρω από αυτό το θέμα. Η θεατρική συγγραφέας Eve Ensler έγραψε το θεατρικό έργο The Vagina Monologues (αιδοίου μονόλογοι), που παρουσιάζει πολλές πτυχές της σεξουαλικότητας των γυναικών και της καταπίεσής της. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η τέχνη με θέμα τον κόλπο ή τον αιδοίο έχει προσελκύσει διαμάχες και έχει οδηγήσει σε δικαστικούς αγώνες ή επίσημη λογοκρισία σε σχέση με τις αντιλήψεις της δημόσιας αιδούς.
