Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλέξανδρος Ζάννας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέξανδρος Ζάννας
Ο Αλέξανδρος Ζάννας
(μέσο, κοιτώντας αριστερά)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Αλέξανδρος Ζάννας (Ελληνικά)
Γέννηση1892
Θεσσαλονίκη
Θάνατος1963[1]
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
πολιτικός
στρατιωτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚόμμα Φιλελευθέρων
Οικογένεια
ΣύζυγοςΒιργινία Δέλτα
ΤέκναΠαύλος Ζάννας
Λένα Ζάννα
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΕλληνική Πολεμική Αεροπορία
Πόλεμοι/μάχεςΜακεδονικός Αγώνας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Αεροπορίας της Ελλάδας
Υπουργός Γεωργίας της Ελλάδας
Έλληνας υφυπουργός Αεροπορίας‎
μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αλέξανδρος Ζάννας (1892 - 16 Ιουνίου 1963) ήταν Έλληνας έμπορος και πολιτικός.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλέξανδρος Ζάννας (δεξιά) με τον Ελευθέριο Βενιζέλο

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1892. Κατά τα εφηβικά του χρόνια, μαζί με τον αδελφό του Κωνσταντίνο, προσέφερε τις υπηρεσίες του στον Μακεδονικό Αγώνα βοηθώντας τον πατέρα του, Δημήτριο[2].

Ολοκληρώνοντας τις γυμνασιακές του σπουδές μετέβη στη Γερμανία για ανώτερες σπουδές. Νυμφεύθηκε τη Βιργινία Ζάννα (1897-1980), το γένος Δέλτα, κόρη της Πηνελόπης Δέλτα, μέσω της οποίας γνωρίστηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, δημιουργώντας μαζί του στενή φιλία, οπότε και ασχολήθηκε με την πολιτική. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Επιτροπής Εθνικής Αμύνης.

Έντονη φιλία δημιούργησε αργότερα και με τον Νικόλαο Πλαστήρα. Ο Ζάννας υπήρξε ο πρώτος υπουργός της Αεροπορίας. Συγκεκριμένα υφυπουργός, με υπουργό τον Βενιζέλο από 28 Δεκεμβρίου 1929 μέχρι 30 Μαρτίου 1930, και στη συνέχεια υπουργός μέχρι τις 25 Μαΐου του 1932. Ήταν ο εμπνευστής και δημιουργός της ενιαίας Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, όντας ο ίδιος πρώην αεροπόρος ως έφεδρος υπίλαρχος.[3] Μέχρι τότε η Πολεμική Αεροπορία ήταν διχασμένη σε δύο τμήματα, τη Στρατιωτική και τη Ναυτική, και οι προσπάθειες του Ζάννα για ενοποίησή τους αντιμετώπισαν τις αντιρρήσεις στελεχών των δύο Όπλων.[3] Ιδέα του Ζάννα ήταν να αναλάβει ο ίδιος ο Βενιζέλος αρχικά υπουργός, με απώτερο στόχο να καμφθούν ευκολότερα οι εν λόγω αντιρρήσεις.[3] Παράλληλα από 25 Φεβρουαρίου 1932 μέχρι 25 Μαΐου του 1932 άσκησε και καθήκοντα υπουργού Γεωργίας. Στη συνέχεια εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης το 1933 κατά την Δ΄ Περίοδο, καθώς και στη Γ΄ Αναθεωρητική Βουλή το 1936. Ενεπλάκη στο Κίνημα του 1935 ακολουθώντας το φίλο του Πλαστήρα, με αποτέλεσμα να υποστεί διώξεις.

Στη διάρκεια της Κατοχής αναμίχθηκε σε εθνικιστικές οργανώσεις αντίστασης με αποτέλεσμα να συλληφθεί από τις ιταλικές δυνάμεις κατοχής και να φυλακιστεί για λίγους μήνες. Μετά την Απελευθέρωση ασχολήθηκε και πάλι με την πολιτική και εξελέγη βουλευτής το 1950. Συμμετείχε στη διοικούσα επιτροπή του Κόμματος Φιλελευθέρων, του οποίου υπήρξε σημαντικό στέλεχος.

Το 1945 ήταν πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, έχοντας υπηρετήσει στον ΕΕΣ Θεσσαλονίκης το 1922-23.[4]

Ο Αλέξανδρος Ζάννας πέθανε στην Αθήνα στις 16 Ιουνίου του 1963.[5] Γιος του ήταν ο Παύλος Ζάννας (1928-1989), ο οποίος ασχολήθηκε κυρίως με τον καλλιτεχνικό χώρο, διατηρώντας φιλία με τον Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος και τον είχε διορίσει διευθυντή της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.

Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται:

  • «Ο Μακεδονικός Αγών (αναμνήσεις)» - Θεσσαλονίκη 1960, και
  • «Η Κατοχή (αναμνήσεις – επιστολές)» - Αθήναι 1964, που εκδόθηκε μετά το θάνατό του, καθώς και πολλά άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής του.
  • «Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου» τομ. 8ος, σελ. 653.
  1. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00609934. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. Συλλογικό, Θεσσαλονίκη - Επιστημονική επετηρίδα του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης, τ. Γ', Θεσσαλονίκη 1992, σ. 204-205.
  3. 3,0 3,1 3,2 Η πορεία προς την ενιαία Πολεμική Αεροπορία (PDF). Μουσείο Ιστορίας Πολεμικής Αεροπορίας. 2010. σελίδες 91–93. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2012. 
  4. Δημοσθένη Κούκουνα, Οι Έλληνες πολιτικοί 1926-1949, εκδόσεις Μέτρον 1999, σελ. 70.
  5. Μακεδονία, Κοινωνικά, 18-6-1963, σελ. 3