Αλίκη Θεοδωρίδου - Νορ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αλίκη Θεοδωρίδου - Νορ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1907 |
| Θάνατος | 8 Οκτωβρίου 1995 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Πωλ Νορ |
| Γονείς | Κώστας Θεοδωρίδης και Κυβέλη |
| Αδέλφια | Γιώργος Γ. Παπανδρέου Μιράντα Μυράτ Δημήτρης Μυράτ Αλέξανδρος Μυράτ |
Η Αλίκη Θεοδωρίδου - Νορ (Παρίσι, 1907 – 8 Οκτωβρίου 1995) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός.
Τα πρώτα δύο χρόνια της καριέρας της εμφανιζόταν με το όνομα Αλίκη Θεοδωρίδη. Στην εξηντάχρονη και πλέον πορεία της χρησιμοποιούσε μόνο το μικρό της όνομα. Τα τελευταία χρόνια της κάποιοι την ανέφεραν ως Αλίκη Πωλ Νορ.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν κόρη του θεατρικού επιχειρηματία Κώστα Θεοδωρίδη και της πρωταγωνίστριας Κυβέλης. Εκανε τα πρώτα βήματα στη σκηνή σε ηλικία τριών χρόνων στο έργο του Ζωρζ Φεντώ «Το καθάρσιο του μπέμπη» μαζί με το θίασο της μητέρας της. Σπούδασε θέατρο στο Κονσερβατόριο του Παρισιού και τα καλοκαίρια ερχόταν στην Ελλάδα και έπαιζε στο θίασο της Κυβέλης. Πριν τα είκοσι χρόνια έκανε την πρώτη μεγάλη επιτυχία της στο έργο «Το μελτεμάκι» που είχε γράψει τον πρωταγωνιστικό ρόλο ειδικά για εκείνη ο Παντελής Χορν, όπως για εκείνη είχε γράψει την «Ανιέζα» ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και ο Δημήτρης Μπόγρης το «Μπουρίνι» και «Φουσκοθαλασσιές».
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο θίασο Κυβέλης γνώρισε το 1927, στο έργο «Το κουκλόσπιτο» του Ίψεν, τον νεαρό πρωταγωνιστή Κώστα Μουσούρη. Οι δύο νέοι δεν άργησαν να ερωτευθούν και ένα χρόνο μετά "κλέφτηκαν" και παντρεύτηκαν. Χωρίς καμιά οικονομική στήριξη από τους γονείς της, η Αλίκη και ο Κώστας Μουσούρης άρχισαν την κοινή θεατρική πορεία. Η Αλίκη πολύγλωσση και με σημαντικές θεατρικές σπουδές αλλά και με ταλέντο, ευαισθησία και πνευματικότητα, δημιούργησε γύρω της ένα κύκλο διαλεχτών ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών.
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το καλοκαίρι του 1929 έκαναν περιοδεία στην Αίγυπτο μαζί με τον Αιμίλιο Βεάκη και τον Χριστόφορο Νέζερ με το έργο του Ξενόπουλου «Μονάκριβη». Στη δεκαετία του 1920 και παρ' όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, άρχισαν δειλά-δειλά να γίνονται οι πρώτες ελληνικές ταινίες. Η πιο επιτυχημένη βωβή ταινία γυρίστηκε το 1929 από τον σκηνοθέτη Δημήτρη Γαζιάδη. Ηταν το ποιμενικό δράμα Αστέρω σε σενάριο του ποιητή Παύλου Νιρβάνα, παραγωγή της Dag film. Αστέρω η Αλίκη Θεοδωρίδου και μαζί της ο Αιμίλιος Βεάκης και ο Κώστας Μουσούρης.
Η Αλίκη έπαιξε σε μια ακόμα ταινία το 1939, την Αγνούλα των Αλεβίζε Ορφανέλι - Μάνου Φιλιππίδη πάλι μαζί με τον Μουσούρη, [1] ενώ το 1964 και στην ταινία Τον παλιό εκείνο τον καιρό των Αλέκου Σακελλάριου - Κλέαρχου Κονιτσιώτη, που περιείχε αποσπάσματα από τις πρώτες ελληνικές ταινίες και έγινε με αφορμή τα 50 χρόνια του ελληνικού κινηματογράφου.
Το χειμώνα του 1930 ο θίασος Αλίκης-Μουσούρη έπαιξε στο θέατρο «Μαρίκας Κοτοπούλη» το έργο του Chuer Rice «Είναι ένοχος ο Πάρκερ;». Το καλοκαίρι του 1930 έπαιξαν στο θέατρο «Ακρόπολις» της Θεσσαλονίκης 32 έργα, μεταξύ αυτών: Νικοντέμι «Το κουρέλι», «Φωτεινή Σάντρη», «Φοιτηταί», «Χαίρε νύμφη» του Ξενόπουλου, «Ο αρχισιδηρουργός» του Ζωρζ Ονέ, «Η κυρία με τις καμέλιες» του Αλεξάνδρου Δουμά, «Η κυρα-Φροσύνη» του Γιάννη Σιδέρη, Ζωρζ Φεντώ «Το τρελοκόριτσο», Τίμου Μωραϊτίνη «Αιώνια ζωή», Λεκλέρ «Η ανδροχωρίστρα», Λουί Βερνέιγ «Η αδελφή μου και εγώ», «Αι δύο ορφαναί» του Εννερυ Αλντόλφ ντε Φιλίπ κ.ά.
Το 1930 επανιδρύθηκε το Εθνικό Θέατρο και ο σκηνοθέτης Φώτος Πολίτης τους κάλεσε κοντά του. Η Αλίκη έπαιξε στο έργο του Ξενόπουλου «Ο Θείος Όνειρος» και ο Μουσούρης έπαιξε τον Κάσσιο στον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ.
Στις αρχές του 1931 έπαιξαν μαζί στον Πειραιά ενώ τον Μάιο του ίδιου χρόνου ανέβασαν στο θέατρο «Ιντεάλ» της Αθήνας το έργο του Ξενόπουλου «Χαίρε νύμφη». Το καλοκαίρι του 1932 έπαιξαν στο θίασο της Κυβέλης στα έργα «Μάριος» του Πανιόλ και «Ανιέζα» του Ξενόπουλου. Τον χειμώνα του 1932-33 έπαιξαν στο θέατρο «Διονύσια» τη «Φανή» του Πανιόλ και ξεκίνησαν μεγάλη περιοδεία. Έφτασαν ως την Κωνσταντινούπολη και την Αίγυπτο.
Θέατρο Αλίκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το καλοκαίρι του 1933 το όνειρο τους γίνεται πραγματικότητα, αποκτούν το πρώτο δικό τους θέατρο, το θερινό θέατρο «Αλίκης» στην οδό Ιουλιανού και Γ' Σεπτεμβρίου. Πρώτη πρεμιέρα στο νέο θέατρο με την κομεντί του Μπερνστάϊν «Η ευτυχία», για να ακολουθήσουν τα έργα «Να ξανά πάρεις τη γυναίκα σου» και «Φωτεινή Σάντρη» του Ξενόπουλου, «Μεγάλη στιγμή» του Αλέκου Λιδωρίκη και «Μαρία ντελ Κάρμεν», μια ισπανική μουσική ηθογραφία.
Το θερινό θέατρο «Αλίκης» θα λειτουργήσει πέντε καλοκαίρια με μεγαλύτερη επιτυχία του το έργο «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται» του Σπύρου Μελά με την Αλίκη, τον Βασίλη Λογοθετίδη και τον Κώστα Μουσούρη.
Το Δεκέμβριο του 1934 γίνονται τα εγκαίνια του χειμερινού θεάτρου «Αλίκης» στην πλατεία Καρύτση [το σημερινό θέατρο «Μουσούρη»] που έφτιαξαν με πολλούς κόπους και πολλά προβλήματα. Πρώτη πρεμιέρα στο θέατρο «Αλίκης» από τον Θίασο Αλίκης- Βασίλη Λογοθετίδη- Κώστα Μουσούρη, με το έργο του Γάλλου ακαδημαϊκού Μαρσέλ Ασάρ «Petrus». Επόμενο έργο είναι «Το μπουρίνι» του Δημήτρη Μπόγρη.
ΗΠΑ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οικονομικές καταστροφές του θιάσου που οφείλονταν στη ρευστή πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα (λογοκρισία, απαγορεύσεις κ.λπ.), αλλά και προσωπικά προβλήματα ανάγκασαν την Αλίκη να εγκαταλείψει την καριέρα της, την οικογένεια της και να φύγει μόνη της το 1939 για την Αμερική.
Εκεί με τη βοήθεια ντόπιων ηθοποιών κάνει την πρώτη εμφάνιση της με το «Κουρέλι» του Νικοντέμι στα ελληνικά. Αφού έγινε μόνιμη κάτοικος Αμερικής, σχηματίζει διάφορα θεατρικά σχήματα με Έλληνες και Αμερικανούς ηθοποιούς παρουσιάζοντας έργα αποκλειστικά στην αγγλική γλώσσα απευθυνόμενη στο ξενόγλωσσο αμερικάνικο κοινό. Δούλεψε στο ραδιόφωνο και λιγότερο στην τηλεόραση. Το 1941 γνωρίζει τον δημοσιογράφο-συγγραφέα Νίκο Νικολαΐδη (Πολ Νορ). Θα παντρευτούν το 1950 με πολιτικό γάμο και το 1957 με θρησκευτικό και θα ζήσουν μαζί μέχρι τον θάνατο του το 1981.
Η Αλίκη και ο Πολ Νορ επιστρέφουν στην Ελλάδα το 1958. Μετά από επιμονή της μητέρας της παίζει στο θέατρο «Κυβέλης» στην Πλατεία Συντάγματος στα έργα «Γαλήνη» του Ηλία Βενέζη, «Δοκίμασε με» των Χέντρυ Χουντ - Πολ Νορ, «Μάνα κουράγιο» του Μπέρτολτ Μπρεχτ και «Τσάι και συμπάθεια» του Ρόμπερτ Άντερσον.
Το 1959 επιστρέφουν στην Αμερική, όπου ιδρύουν τον «Όμιλο αρχαίου δράματος», όπου η Αλίκη σκηνοθέτησε και έπαιξε «Αντιγόνη», «Οιδίποδα τύραννο», «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, «Βάκχες», «Τρωάδες» του Ευριπίδη, «Προμηθέα δεσμώτη» του Αισχύλου, «Η δίκη και ο θάνατος του Σωκράτη» του Πολ Νορ κα. Προβλήματα υγείας στα μάτια της την ανάγκασαν να αποσυρθεί από το θέατρο το 1966 και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Όμως ένα χρόνο μετά γίνεται η χούντα των συνταγματαρχών. Η Αλίκη και ο Πολ Νορ εγκαταλείπουν και πάλι την Ελλάδα για την Αμερική (1967-1970) και στη συνέχεια για τη Σουηδία, όπου ζουν από το 1970-1974. Οριστικά επιστρέφουν στην Ελλάδα το 1975.
Θέατρο Πύλη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]To 1980 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Καστανιώτη» το βιβλίο της Δίψα για αέρα και λευτεριά. Το 1982 η Αλίκη ιδρύει το τρίτο της θέατρο και το ονομάζει Πύλη (Λεωφόρος Αμαλίας). Φθινόπωρο του 1983 παρουσιάζει εκεί το έργο «Λιμάνι στο σκοτάδι» του Πολ Νορ. Δεν παίζει η ίδια, μόνο σκηνοθετεί. Παράλληλα ξεκινά η προετοιμασία του έργου του Γρηγορίου Ξενόπουλου «Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας», που κάνει πρεμιέρα στις 17 Φεβρουαρίου 1984. Με τον ρόλο της «κοντέσσας» η Αλίκη θα ξανά παίξει στην Αθήνα μετά από 26 χρόνια. Το έργο αυτό θα το παρουσιάσει με νέα διανομή στο θέατρο «Αυλαία» της Θεσσαλονίκης από τις 5/10/1984 και για ένα μήνα για να συνεχίσει μετά στην Αθήνα στο θέατρο «Πύλη».
Τον Οκτώβριο του 1985 και για ολόκληρη τη σεζόν ανεβάζει το βραβευμένο με Πούλιτζερ το 1983 έργο της Μάρσα Νόρμαν «Καληνύχτα μητέρα» σε σκηνοθεσία του Ελληνοαμερικανού Δημήτρη Βιλλάν, έχοντας στο πλευρό της την Τζένη Ρουσσέα.
Η Αλίκη συνέχισε για λίγα ακόμα χρόνια στην «Πύλη» παίζοντας στα έργα «Βρυκόλακες» του Χένρικ Ίψεν και «Στη σκιά της Εβίνας» του Ντ. Μόρουμ μαζί με τη Μαίρη Βιδάλη, ενώ τo 1991-1992 έπαιξε για τελευταία φορά στο έργο του Πειραιώτη λογοτέχνη Άγγελου Βογάσαρη «Η αγάπη της μαϊμούς».
Η Αλίκη πέθανε στις 8 Οκτωβρίου 1995 σε ηλικία 88 ετών και κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Θεατρικές παραστάσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Αργύρης, Τσιάπος. Οι πρώτες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Σέρρες: Α. Τσιάπος. σελ. 329–344. ISBN 978-960-93-7608-2.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Χρονολόγιο παραστάσεων», Γιάννη Σιδέρη, λεύκωμα «25 χρόνια του θεάτρου Κώστα Μουσούρη», 1961
- https://olympia.gr/2011/12/23/aliki/
- "Kώστας Μουσούρης-Πάθος Θεάτρου" Μίλτου Λιδωρίκη [Καστανιώτης 2002]