Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλεσσάντρο Αλλόρι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλεσσάντρο Αλλόρι
Γέννηση31  Μαΐου 1535[1][2][3]
Φλωρεντία[4][5][6]
Θάνατος22  Σεπτεμβρίου 1607[7][8][9]
Φλωρεντία[10][5][6]
Χώρα πολιτογράφησηςΔουκάτο της Φλωρεντίας (1535–1569)
Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης (1569–1607)
Ιδιότηταζωγράφος[4], fresco painter[4], σχεδιαστής[4] και συγγραφέας
ΤέκναΚριστόφανο Αλλόρι[11]
ΚίνημαΜανιερισμός[4]
Είδος τέχνηςπορτραίτο[4], θρησκευτική τέχνη[4] και allegory[4]
Καλλιτεχνικά ρεύματαΜανιερισμός[4]
Σημαντικά έργαPortrait of Bianca Cappello, Susanna and the Elders και Triumph of Caesar
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Αλεσσάντρο Αλλόρι (ιταλ.: Alessandro di Cristofano di Lorenzo del Bronzino Allori , Φλωρεντία, 31 Μαΐου 1535 – 22 Σεπτεμβρίου 1607) ήταν Ιταλός ζωγράφος πορτρέτων της ύστερης Σχολής του Φλωρεντινού Μανιερισμού.

Πορτρέτο της Μεγάλης Δούκισσας Bianca Capello de Medici, από τον Αλλόρι, Μουσείο Τέχνης του Ντάλας

Το 1540, μετά το θάνατο του πατέρα του, ανατράφηκε και εκπαιδεύτηκε στην τέχνη από έναν στενό φίλο του, που συχνά αναφέρεται ως «θείος» του, τον μανιεριστή ζωγράφο Άνιολο Μπροντσίνο, του οποίου το όνομα περιέλαβε μερικές φορές στους πίνακές του. [12] Κατά κάποιο τρόπο, ο Αλλόρι είναι ο τελευταίος από τη σειρά διακεκριμένων ζωγράφων της Φλωρεντίας, γενικά αμιγούς καλλιτεχνικής κληρονομιάς της Τοσκάνης: ο Αντρέα ντελ Σάρτο συνεργάστηκε με τον Φρα Μπαρτολομέο (καθώς και με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι), ο Τζάκοπο Ποντόρμο εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα υπό τον ντελ Σάρτο και εκπαίδευσε τον Μπροντσίνο, ο οποίος εκπαίδευσε τον Αλλόρι . Οι επόμενες γενιές στην πόλη θα επηρεαστούν έντονα από την παλίρροια του ύφους μπαρόκ που κυριαρχούε σε άλλα μέρη της Ιταλίας.

Ο Freedberg θεωρεί τον Αλλόρι ως "μιμητή", ισχυριζόμενος ότι απεικονίζει "το ιδανικό του Μανιερισμού με το οποίο δημιουργείται η τέχνη (και το ύφος) από την προϋπάρχουσα τέχνη." Η στιλβωμένη μορφή έχει αφύσικη μαρμάρινη όψη, σαν να στοχεύει σε κρύο αγαλματίδιο. Μπορούμε να πούμε για την ύστερη φάση ζωγραφικής στη Φλωρεντία, ότι η πόλη που είχε αρχίσει να εμφυσά ζωή σε αγαλματίδιο με έργα δασκάλων όπως ο Ντονάτελο και ο Μιχαήλ Άγγελος, ήταν ακόμα τόσο τρομαγμένη από αυτούς που απολίθωσε τις πόζες στη ζωγραφική. Ενώ το 1600 το μπαρόκ αλλού άρχισε να δίνει ζωή σε ζωγραφισμένες μορφές, στη Φλωρεντία ζωγράφιζαν δισδιάστατα αγάλματα. Επιπλέον, γενικά, με εξαίρεση τους καλλιτέχνες του Counter-Maniera ( Αντι-μανιερισμού ), δεν τολμούσε να απομακρυνθεί από τα υψηλά θέματα ή να περιπλανηθεί στο υψηλό συναίσθημα.

Μεταξύ των συνεργατών του ήταν ο Τζοβάνι Μαρία Μπουττέρι και ο κύριος μαθητής του ήταν ο Τζοβάννι Μπιτσέλλι . Οι Κριστόφορο ντελ Αλτίσσιμο (Cristoforo del Altissimo), Τέζαρε Ναντίνι Cesare Dandini, Αουρέλιο Λόμι Aurelio Lomi, John Mosnier, Αλεσσάντρο Πιερόνι, Τζοβάννι Μπαττίστα Βάννι Giovanni Battista Vanni και Monanni ήταν επίσης μαθητές του. [13] Ο Αλλόρι ήταν ένας από τους καλλιτέχνες, που εργάζονταν υπό τον Τζόρτζο Βαζάρι, στη διακόσμηση του Studiolo του Francesco Ι.

Ήταν ο πατέρας του ζωγράφου Κριστοφάνο Αλλόρι (Cristofano Allori, 1577–1621).

Κυριότερα έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χριστός με τη Μαρία και τη Μάρθα, λάδι σε ξύλο, 125 x 118 cm. Μουσείο Kunsthistorisches.
  • Πορτρέτο ενός νεαρού άνδρα (1561; Μουσείο Ashmolean, Οξφόρδη )
  • Χριστός και Σαμαρείτισσα (πίνακας για Αγ. Τράπεζα, 1575, Santa Maria Novella, σήμερα στο Prato)
  • Δρόμος προς τον Γολγοθά (1604, Ρώμη)
  • Νεκρός Χριστός και Άγγελο, (Μουσείο Καλών Τεχνών, Βουδαπέστη) [14]
  • Πορτρέτο του Πιέρο τωνΜεδίκων, ( Μουσείο Τέχνης Σάο Πάολο, Σάο Πάολο)
  • Αλιεία μαργαριταριών (1570–72, Studiolo of Francesco I, Palazzo Vecchio, Φλωρεντία) εικόνα
  • Η Σωσάννα και οι Πρεσβύτεροι (202 × 117) cm, musée Magnin, Ντιζόν )
  • Αλληγορία της ανθρώπινης ζωής
  • Το Θαύμα του Αγίου Πέτρου: Περπατώντας στο Νερό
  • Αφροδίτη και Έρως, ( musée Fabre, Μονπελλιέ)
  • Προσθήκες στο αφιέρωμα του Αντρέα ντελ Σάρτο στον Καίσαρα (1582; Villa di Poggio a Caiano )

Το 2006 ο ξένος ανταποκριτής του BBC Σερ Τσαρλς Χουίλερ (Sir Charles Wheeler) επέστρεψε έναν πρωτότυπο πίνακα του Αλλόρι στο Gemäldegalerie του Βερολίνου . Του είχε δοθεί στη Γερμανία το 1952, αλλά μόλις πρόσφατα συνειδητοποίησε την προέλευσή του και ότι πρέπει να λεηλατήθηκε μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο . Το έργο είναι πιθανώς πορτρέτο της Eleonora (Dianora) di Toledo de 'Medici, ανεψιάς της Ελεονώρα του Τολέδο, διαστάσεων 12 εκ x 16 εκ. [15]

Φωτοθήκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Μαρία των Μεδίκων (πιθανώς), γ. 1555
    Μαρία των Μεδίκων (πιθανώς), γ. 1555
  • Ιερή Οικογένεια με τον Καρδινάλιο Φερδινάνδο των Μεδίκων, 1584
    Ιερή Οικογένεια με τον Καρδινάλιο Φερδινάνδο των Μεδίκων, 1584
  • Το σώμα του Χριστού που Χρίστηκε από δύο αγγέλους, γ. 1593
    Το σώμα του Χριστού που Χρίστηκε από δύο αγγέλους, γ. 1593
  • Πορτρέτο μιας κυρίας σε μαύρο και άσπρο, 1590
    Πορτρέτο μιας κυρίας σε μαύρο και άσπρο, 1590
  • Ο Ιησούς ανάμεσα σε Μαρθα και Μαρία, 1625
    Ο Ιησούς ανάμεσα σε Μαρθα και Μαρία, 1625

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές - Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ books.google.es/books?hl=ca&id=dgLWAAAAMAAJ&dq=isbn%3A+8842202797&focus=searchwithinvolume&q=1535. σελ. 33. ISBN-10 88-422-0279-7.
  2. ↑ www.museionline.info/pittori/alessandro-allori.
  3. ↑ «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. alessandro-allori. σελ. 560.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500027631.
  5. ↑ 5,0 5,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 1257.
  6. ↑ 6,0 6,1 The Fine Art Archive. 28851.
  7. ↑ «Alessandro Allori». (Αγγλικά) Benezit Dictionary of Artists. Oxford University Press. 2006. B00003304. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  8. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w60941fp. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  9. ↑ (Αγγλικά) ISFDB. 224743. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  10. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Νοεμβρίου 2017. 500027631. Ανακτήθηκε στις 25  Οκτωβρίου 2018.
  11. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Νοεμβρίου 2017. 500027631. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2021.
  12. ↑  «Allori, Alessandro» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) 1911, σελ. 699 
  13. ↑ Hobbes J.R. page 5
  14. ↑ Web Gallery of Art, image collection, virtual museum, searchable database of European fine arts (1100-1850)
  15. ↑ «Reporter returns looted portrait». BBC. 1 June 2006. http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/5037002.stm. 
  • Alessandro Allori στην «Ιστορία της Τέχνης» Αρχειοθετήθηκε 2021-05-17 στο Wayback Machine.
  • Ζωγραφική στην Ιταλία 1500-1600, Freedberg, SJ (Penguin History of Art, 2nd Edition, 1983).
  • Hobbes, James R. (1849). The Picture Collector's Manual: Dictionary of names. T. & W. Boone. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Alessandro Allori στο Wikimedia Commons

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλεσσάντρο_Αλλόρι&oldid=10526199"