Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κριστοφάνο Αλλόρι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κριστόφανο Αλλόρι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση17  Οκτωβρίου 1577[1]
Φλωρεντία[2]
Θάνατος1  Απριλίου 1621[3][4][5]
Φλωρεντία[6][2]
ΕθνικότηταΙταλοί[7]
ΠαρατσούκλιBronzino[8]
Χώρα πολιτογράφησηςΜεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[7]
Αξιοσημείωτο έργοΙουδήθ με το κεφάλι του Ολοφέρνη
Περίοδος ακμής1602[9] - 1610[9]
Οικογένεια
ΓονείςΑλεσσάντρο Αλλόρι
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Λεπτομέρεια της κεφαλής του Ολοφέρνη από τον πίνακα Ιουδήθ με το κεφάλι του Ολοφέρνη, που ορισμένοι κριτικοί πιστεύουν ότι είναι αυτοπροσωπογραφία.[10]

Ο Κριστοφάνο Αλλόρι (ιταλικά: Cristofano Allori‎‎, 17 Οκτωβρίου 1577 – 1 Απριλίου 1621) ήταν Ιταλός ζωγράφος της ύστερης μανιεριστικής σχολής της Φλωρεντίας, ο οποίος ζωγράφιζε κυρίως προσωπογραφίες και θρησκευτικά θέματα. Ο Αλλόρι γεννήθηκε στη Φλωρεντία και έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον πατέρα του, Αλεσσάντρο Αλλόρι, αλλά δυσαρεστημένος από το σκληρό ανατομικό σχέδιο και τον ψυχρό χρωματισμό του τελευταίου, μπήκε στο εργαστήριο του Γκρεγκόριο Παγκάνι, ο οποίος ήταν ένας από τους ηγέτες της ύστερης φλωρεντινής σχολής, η οποία προσπάθησε να ενώσει τον πλούσιο χρωματισμό των Βενετών με τη φλωρεντινή προσοχή στο σχέδιο.[11][12]

Οι πίνακές του διακρίνονται για τη πιστή προσήλωσή τους στη φύση και τη λεπτότητα και τεχνική τελειότητα της εκτέλεσής τους. Η τεχνική του ικανότητα αποδεικνύεται από το γεγονός ότι πολλά αντίγραφα που έφτιαξε από έργα του Κορρέτζο θεωρήθηκαν αντίγραφα του ίδιου του Κορρέτζο. Η ακραία απαιτητικότητά του περιόρισε τον αριθμό των έργων του. Πολλά δείγματα βρίσκονται στη Φλωρεντία και αλλού.[11]

Το πιο διάσημο έργο του, τόσο στην εποχή του όσο και σήμερα, είναι το Ιουδήθ με το κεφάλι του Ολοφέρνη. Υπάρχει σε δύο τουλάχιστον εκδοχές του Αλλόρι, από τις οποίες η κύρια εκδοχή είναι ίσως αυτή που βρίσκεται στη βρετανική Βασιλική Συλλογή, με ημερομηνία 1613, με διάφορα πεντιμέντι. Μια εκδοχή του 1620 στο Παλάτσο Πίττι της Φλωρεντίας είναι η πιο γνωστή και υπάρχουν αρκετά αντίγραφα από το στούντιο και άλλα χέρια. Υπάρχει ένα αντίγραφο ζωγραφισμένο το 1613 στην Πινακοθήκη του Βατικανού και ένα στην Κοινοτική Πινακοθήκη του Βερολίνου. Περιέργως, η λεζάντα για το αντίγραφο αυτό στο Βερολίνο αναφέρει ότι μπορεί να έχει ζωγραφιστεί το 1610 ή το 1615. Τότε αυτό το αντίγραφο ζωγραφίστηκε πριν από τη λεγόμενη αρχική έκδοση που ζωγραφίστηκε το 1613 και βρίσκεται στη βρετανική Βασιλική Συλλογή. Σύμφωνα με τη σχεδόν σύγχρονη βιογραφία του Φιλίππο Μπαλντινούτσι, το μοντέλο για την Ιουδήθ ήταν η πρώην ερωμένη του, η όμορφη "La Mazzafirra" (η οποία απεικονίζεται επίσης στη Μαγδαληνή του), το κεφάλι του Ολοφέρνη είναι αυτοπροσωπογραφία και η υπηρέτρια είναι η μητέρα της "La Mazzafirra".[12]

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Φραγκίσκος και Αικατερίνη των Μεδίκων, περ. 1598
    Φραγκίσκος και Αικατερίνη των Μεδίκων, περ. 1598
  • Αυτοπροσωπογραφία, 1606
    Αυτοπροσωπογραφία, 1606
  • Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, Καθεδρικός Ναός Πιστόιας
    Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, Καθεδρικός Ναός Πιστόιας
  • Πιετά, γύρω στο 1600
    Πιετά, γύρω στο 1600
  • Παναγία και άγιοι
    Παναγία και άγιοι
  • Αγία Αικατερίνη της Σιένας. Musée départemental de l'Oise.
    Αγία Αικατερίνη της Σιένας. Musée départemental de l'Oise.
  • Ιουδήθ και το κεφάλι του Ολοφέρνη (έκδοση Βασιλικής Συλλογής, 1613)
    Ιουδήθ και το κεφάλι του Ολοφέρνη (έκδοση Βασιλικής Συλλογής, 1613)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 1258. Ανακτήθηκε στις 22  Αυγούστου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 1258.
  3. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 1258. Ανακτήθηκε στις 27  Αυγούστου 2017.
  4. ↑ «Cristoforo Allori». (Δανικά, Αγγλικά) Kunstindeks Danmark. 34848.
  5. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6z964jq. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Νοεμβρίου 2017. 500011249. Ανακτήθηκε στις 25  Οκτωβρίου 2018.
  7. ↑ 7,0 7,1 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500011249.
  8. ↑ Τζόρτζιο Βαζάρι: «Vies des peintres, sculpteurs et architectes». (Γαλλικά) Vies des peintres, sculpteurs et architectes. Παρίσι. 1841. σελ. 3.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 1258. Ανακτήθηκε στις 6  Φεβρουαρίου 2023.
  10. ↑ Bond & Woodall 2005, σελ. 96.
  11. ↑ 11,0 11,1 Chisholm 1911.
  12. ↑ 12,0 12,1 Whitaker & Clayton 2007, σελ. 270.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  •  
    Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Allori, Alessandro s.v. Cristofano Allori» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 699 
  • Bond, Anthony· Woodall, Joanna (2005). Self Portrait: Renaissance to Contemporary. London: National Portrait Gallery. σελ. 96. 
  • Schupbach, William (1979). «Cristofano Allori's 'Judith'». The Burlington Magazine 121 (912): 178–178. ISSN 0007-6287. https://www.jstor.org/stable/879511. 
  • Shearman, John (1979). «Cristofano Allori's 'Judith'». The Burlington Magazine 121 (910): 3–10. ISSN 0007-6287. https://www.jstor.org/stable/879470. 
  • Whitaker, Lucy· Clayton, Martin (2007). The art of Italy in the Royal Collection : Renaissance & Baroque. London: Royal Collection. ISBN 978-1-902163-29-1. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κριστοφάνο_Αλλόρι&oldid=10356725"