Αμιλορίδη
 | |
| Ονομασία IUPAC | |
|---|---|
3,5-diamino-6-chloro-N-(diaminomethylene)pyrazine-2-carboxamide | |
| Κλινικά δεδομένα | |
| Εμπορικές ονομασίες | Midamor, άλλες |
| AHFS/Drugs.com | monograph |
| Κατηγορία ασφαλείας κύησης | |
| Οδοί χορήγησης | Από το στόμα |
| Κυκλοφορία | |
| Κυκλοφορία |
|
| Φαρμακοκινητική | |
| Βιοδιαθεσιμότητα | Σημαντική απορρόφηση, 15–25% |
| Πρωτεϊνική σύνδεση | ~23% |
| Μεταβολισμός | Όχι |
| Έναρξη δράση | 2 ώρες (κορύφωση στις 6-10 ώρες, διάρκεια ~24 ώρες) |
| Βιολογικός χρόνος ημιζωής | 6 με 9 ώρες |
| Απέκκριση | Ούρα (20–50%), κόπρανα (40%) |
| Κωδικοί | |
| Αριθμός CAS | 2016-88-8  |
| Κωδικός ATC | C03DB01 |
| PubChem | CID 16231 |
| IUPHAR/BPS | 2421 |
| DrugBank | DB00594 |
| ChemSpider | 15403 |
| UNII | 7M458Q65S3 |
| KEGG | D07447 |
| ChEBI | CHEBI:2639 |
| ChEMBL | CHEMBL945 |
| Συνώνυμα | MK-870 |
| Χημικά στοιχεία | |
| Χημικός τύπος | C6H8ClN7O |
| Μοριακή μάζα | 229,63 g·mol−1 |
Clc1nc(C(=O)\N=C(/N)N)c(nc1N)N | |
InChI=1S/C6H8ClN7O/c7-2-4(9)13-3(8)1(12-2)5(15)14-6(10)11/h(H4,8,9,13)(H4,10,11,14,15) Key:XSDQTOBWRPYKKA-UHFFFAOYSA-N | |
| Φυσικά στοιχεία | |
| Σημείο τήξης | 240,5 to 241,5 °C (464,9 to 466,7 °F) |
| (verify) | |
Η αμιλορίδη, που πωλείται με την εμπορική ονομασία Midamor μεταξύ άλλων, είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται συνήθως με άλλα φάρμακα για τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης ή του πρηξίματος λόγω καρδιακής ανεπάρκειας ή κίρρωσης του ήπατος.[1][2] Η αμιλορίδη χρησιμοποιείται συχνά μαζί με ένα άλλο διουρητικό, όπως ένα θειαζίδιο ή διουρητικό αγκύλης. Λαμβάνεται από το στόμα. Η έναρξη της δράσης είναι περίπου δύο ώρες και διαρκεί περίπου μια ημέρα.[1]
Συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν υψηλό κάλιο στο αίμα, έμετο, απώλεια όρεξης, εξάνθημα και πονοκέφαλο. Ο κίνδυνος υψηλού καλίου στο αίμα είναι μεγαλύτερος σε άτομα με νεφρικά προβλήματα, διαβήτη και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η αμιλόριδη ανήκει στην οικογένεια των καλιοσυντηρητικών διουρητικών φαρμάκων.[1] Λειτουργεί αυξάνοντας την ποσότητα νατρίου και μειώνοντας την ποσότητα καλίου που απελευθερώνεται από το περιφερικό σωληνάριο του νεφρού, αναστέλλοντας του επιθηλιακούς διαύλους νατρίου.[2]
Η αμιλορίδη αναπτύχθηκε το 1967.[3] Συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τα ασφαλέστερα και πιο αποτελεσματικά φάρμακα που χρειάζονται σε ένα σύστημα υγείας.[4]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Amiloride Hydrochloride». The American Society of Health-System Pharmacists. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 WHO Model Formulary 2008. World Health Organization. 2009. σελίδες 328, 330. ISBN 9789241547659.
- ↑ Progress in Drug Research/Fortschritte der Arzneimittelforschung/Progrés des recherches pharmaceutiques (στα Αγγλικά). Birkhäuser. 2013. σελ. 210. ISBN 9783034870948.
- ↑ World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Geneva: World Health Organization. 2019. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO.