Αμούρι Λάρισας
Συντεταγμένες: 39°45′N 22°6′E / 39.750°N 22.100°E
Αμούρι | |
---|---|
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας |
Περιφέρεια | Θεσσαλίας |
Περιφερειακή Ενότητα | Λάρισας |
Δήμος | Ελασσόνας |
Δημοτική Ενότητα | Ποταμιάς |
Γεωγραφία | |
Γεωγραφικό διαμέρισμα | Θεσσαλία |
Νομός | Λάρισας |
Υψόμετρο | 170 μέτρα |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 248 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Πληροφορίες | |
Ταχ. κώδικας | 40200 |
Τηλ. κωδικός | 2493 |
Το Αμούρι είναι χωριό του δήμου Ελασσόνας του νομού Λάρισας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 312 κατοίκους. Το χωριό είναι κτισμένο σε υψόμετρο 170 μέτρων,[1] κοντά στους ποταμούς Τιταρήσιος και Τράσος. Απέχει 22 χιλιόμετρα από την Ελασσόνα[2] και 45 από τη Λάρισα.
Με τον καταστροφικό σεισμό τον Μάρτιο του 2021 πολλές κατοικίες καταστράφηκαν και έως σήμερα πλήθος κατοίκων διαμένουν ακόμα σε κοντέινερ.[3]
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το χωριό αναπτύχθηκε κατά τους Οθωμανικούς χρόνους, χάρις στην παρουσία νερόμυλων και υδροτριβίων. Ο πρώτος νερόμυλος κτίστηκε από την τουρκικό στρατό το 1600 και ακολούθησε οικογένεια Σαπουντζή.[4] Σήμερα η οικονομία του χωριού βασίζεται στην καλλιέργεια σιτηρών και λοιπών δημητριακών και στην καλλιέργεια καπνού.[5] Το χωριό βρισκόταν κοντά στο επίκεντρο του σεισμού της Ελασσόνας το 2021, με αποτέλεσμα να υποστούν καταστροφές κτίρια του χωριού.
Το Αμούρι ορίστηκε έδρα ομώνυμης κοινότητας το 1919. Η κοινότητα διατηρήθηκε μέχρι το 1997, οπότε και προσαρτήθηκε στον δήμο Ποταμιάς με το πρόγραμμα Καποδίστριας και το 2010 προσαρτήθηκε στον δήμο Ελασσόνας.[6]
Απογραφές πληθυσμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πορεία του πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:
Απογραφή | Πληθυσμός |
---|---|
1928 | 374[1] |
1940 | 463[1] |
1951 | 542[1] |
1961 | 547[1] |
1971 | 459[1] |
1981 | 461[1] |
1991 | 454[1] |
2001 | 428 |
2011 | 312 |
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο χωριό σώζονται μέχρι σήμερα ένας πέτρινος νερόμυλος και δύο δριστέλες.[2] Η μια δριστέλα καταστράφηκε από σεισμό το 2021.[7] Ο παραδοσιακός πέτρινος μύλος της οικογένειας Σαπουντζή καταστράφηκε από σεισμό της 3ης και 4ης Μαρτίου το 2021. [[8]] Ανάμεσα στο Αμούρι και στη Μαγούλα σώζεται γεφύρι, και πολλά άλλα σώζονται ανάμεσα στο Αμούρι και στο Δομένικο.[4] Στην κεντρική πλατεία του χωριού βρίσκεται ο νέος ναός της Αγίας Παρασκευής, ενώ ο παλαιός ναός της Αγίας Παρασκευής είναι σήμερα εξωκκλήσι.[4] Ο ναός της Αγίας Παρασκευής είναι τρίκλιτη βασιλική με μεταγενέστερο γυναικωνίτη. Στην νότια και τη δυτική πλευρά υπάρχει στοά. Ο ναός έχει δύο εισόδους νότια και δυτικά. Εσωτερικά χωρίζεται σε τρία κλίτη από δύο σειρές τεσσάρων ξύλινων κιόνων, που συνδέονται μεταξύ τους με ξύλινους ελκυστήρες. Οι εικόνες του δωδεκαόρτου χρονολογούνται στον 19ο αιώνα και είναι ζωγραφισμένες σε μουσαμά. Ο ναός έχει χαρακτηριστεί μνημείο που χρήζει κρατικής προστασίας.[9] Κοντά στην είσοδο του χωριού βρίσκεται ο ναός της Αγίας Ειρήνης.[4] Στο χωριό διεξάγονται πανηγύρια τόσο στις 26 Ιουλίου όσο και στις 5 Μαΐου.[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Σταματελάτος, Μιχαήλ· Βάμβα-Σταματελάτου, Φωτεινή (2006). Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας. Αθήνα: Ερμής. σελ. 66. ISBN 9603201332.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Αμούριο». elassona.com.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Ξέχασαν» εδώ και δύο χρόνια τους σεισμόπληκτους σε κοντέινερ και αποθήκες, 12.01.2023, alfavita.gr
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Ιστορία Αμουρίου». Elassona-city.gr. 4 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Δ.Ε. Ποταμιάς». www.dimoselassonas.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Αμούρι (Λαρίσης)». Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Αναλυτικά. ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Οι σεισμοί εξαφάνισαν μια δριστέλα (βίντεο)». larissanet.gr. 7 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Καταστράφηκε μύλος στο Αμούρι Ελασσόνας από τους σεισμούς (φωτ. & βίντεο)». larissanet.gr. 6 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2021.
- ↑ «ΥΑ ΥΠΠΟ/ΓΔΑ/ΑΡΧ/Β1/Φ32/50345/1649/23-11-2001 - ΦΕΚ 1635/Β/7-12-2001». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021.