Αναστάσιος Γκρυν
_-_124_-_%C3%96sterreichische_Galerie_Belvedere.jpg)
Ο Κόμης Άντον Αλεξάντερ φον Άουερσπεργκ (γερμ. Anton Alexander von Auersperg, 11 Απριλίου 1806 – 12 Σεπτεμβρίου 1876), γνωστός και με το φιλολογικό ψευδώνυμο Αναστάσιος Γκρυν (Anastasius Grün, δηλ. «Αναστάσιος ο πράσινος»), ήταν Αυστριακός ποιητής και φιλελεύθερος πολιτικός από το Δουκάτο της Καρνιόλας, ένα πρώην έδαφος του στέμματος των Άψβουργων στη σημερινή Σλοβενία.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο κόμης γεννήθηκε στο Λάιμπαχ, τη σημερινή Λιουμπλιάνα, και ήταν επικεφαλής κλάδου του Οίκου των Άουερσπεργκ, το μοναδικό τέκνο του Κόμη Αλεξάνδρου φον Άουερσπεργκ και της Βαρόνης Μαρίας Ροζαλίας Καικιλίας φον Μπίλιχγκροτς (Billichgrätz). Ο Άντον σπούδασε νομικά, πρώτα στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς και κατόπιν στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.[13] Στη Βιέννη γνώρισε τον μετέπειτα γνωστό ως εθνικό ποιητή της Σλοβενίας Φραντσέ Πρεσέρεν, με τον οποίο συνδέθηκε με στενή φιλία, που διάρκεσε μέχρι τον θάνατο του Πρεσέρεν το 1849. Ο Πρεσερέν είχε αφιερώσει ένα μικρό χιουμοριστικό ποίημα στον Άουερσπεργκ με τίτλο «Tri želje Anastazija Zelenca» (= «Τρεις ευχές του Πράσινου Αναστάσιου»), όπου σατίριζε τον μποέμικο τρόπο ζωής του φίλου του.
Το 1830 διαδέχθηκε τον πατέρα του στην προγονική του κτήση και το 1832 εμφανίσθηκε ως εκπρόσωπος της τάξεως των ευγενών στη Δίαιτα (συνέλευση) της Καρνιόλας στο Λάιμπαχ, όπου διακρίθηκε για την ξεκάθαρη επίκρισή του της αυστριακής κυβερνήσεως. Το 1839 πήρε ως σύζυγό του την Κόμισσα Μαρία Ροζαλία, θυγατέρα του Κόμη Ιγνατίου Μαρία φον Άττεμς, Κυβερνήτη της Στυρίας, και της Κόμισσας Αλοϋσίας Ιντσάγκι φον Κίντμπεργκ.[13] Απέκτησαν έναν γιο, τον Κόμη Θεόδωρο Ιγνάτιο φον Άουερσπεργκ (1859-1881).[14]
Μετά την Επανάσταση του 1848 στη Βιέννη, ο Αναστάσιος Γκρυν εκλέχθηκε και αντιπροσώπευσε την περιφέρεια του Λάιμπαχ στο Κοινοβούλιο της Φραγκφούρτης. Ωστόσο, μετά από λίγους μήνες, αηδιασμένος με τη βίαιη εξέλιξη της επανάστασης, παραιτήθηκε από τη βουλευτική έδρα του. Το 1860 κλήθηκε στο μετασχηματισμένο Αυτοκρατορικό Συμβούλιο της Αυστρίας (νομοθετικό σώμα) από τον Αυτοκράτορα, ο οποίος τον έχρισε ισόβιο μέλος της Άνω Βουλής της Αυστρίας (Herrenhaus). Επιπλέον, ο κόμης υπηρέτησε και πάλι στη Δίαιτα της Καρνιόλας, όπου υπήρξε ένας από τους ηγέτες της παρατάξεως των Συνταγματικών, μαζί με τον Κάρελ Ντέζμαν.
Λογοτεχνικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το πρώτο έργο του Αναστασίου Γκρυν που εκδόθηκε, μια συλλογή στιχουργημάτων υπό τον τίτλο Blätter der Liebe (1830), είχε μικρή πρωτοτυπία. Αλλά η δεύτερη δημοσίευσή του, με τίτλο Der letzte Ritter (1830), ανέδειξε το ταλέντο του, αφηγούμενη τα κατορθώματα και τις περιπέτειες του Αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού Α΄ (1499-1519) σε έναν κύκλο ποιημάτων γραμμένων με τη στροφική ομοιοκαταληξία του Τραγουδιού των Νιμπελούνγκεν. Ωστόσο η φήμη του φον Άουερσπεργκ οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στα μετέπειτα πολιτικά του ποιήματα: δύο συλλογές με τίτλους Spaziergänge eines Wiener Poeten (1831), που είναι μια επίθεση εναντίον της κυβερνήσεως του Μέττερνιχ, και Schutt (1835), έκαναν αίσθηση στη Γερμανία με την πρωτοτυπία τους και τον ωμό ρεαλισμό τους. Αυτά τα δύο έργα, αξιοημείωτα όχι μόνο για την ξεκάθαρη πολιτική τους τοποθέτηση, αλλά και για την ευχέρεια στο μέτρο και την ομοιοκαταληξία, καθώς και για τις δυνατές εικόνες που αποδίδουν ποιητικά, απετέλεσαν τους προδρόμους της γερμανόφωνης πολιτικής ποιήσεως του 19ου αιώνα.[13]
Το Gedichte (1837) αύξησε περαιτέρω τη φήμη του, ενώ τα Nibelungen im Frack (1843) και Pfaff vom Kahlenberg (1850) χαρακτηρίζονται από το λεπτό ειρωνικό χιούμορ της. Ο Αναστάσιος Γκρυν ασχολήθηκε με επιτυχία και με τη μετάφραση, αποδίδοντας δημοφιλή σλοβενικά τραγούδια από την Καρνιόλα (Volkslieder aus Krain, 1850) και αγγλικά ποιήματα με θέμα τον (1864).[13] Επίσης μετέφρασε στη γερμανική αρκετά ποιήματα του φίλου του Φραντσέ Πρεσέρεν.
Τα άπαντα του Γκρυν με τίτλο Sämtliche Werke εκδόθηκαν το επόμενο έτος από τον θάνατό του από τον L.A. Frankl σε 5 τόμους (Βερολίνο 1877), ενώ η αλληλογραφία του με τον Λούντβιχ Φρανκλ (Briefwechsel zwischen A.G. und Ludwig Frankl εκδόθηκε στο Βερολίνο το 1897. Μια επιλογή των Politische Reden und Schriften του εκδόθηκε από τον S. Hock[13] στη Βιέννη το 1906.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Peter Paul Radics: «Grün, Anastasius» (Γερμανικά) 1879. σελ. 27–33.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14481711w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ CONOR.SI. 51927651.
- ↑ «Ауэршперг, Антон-Александр» (Ρωσικά)
- ↑ «Auersperg, Anton Alexander Graf von» (Γερμανικά) σελ. 86.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ geschichte
.univie .ac .at /en /persons /anton-graf-auersperg-anastasius-grun-dr-hc. - ↑ opacplus
.bsb-muenchen .de /Vta2 /bsb11181598 /bsb:3314947. σελ. 73. - ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 Chisholm 1911.
- ↑ Scharmitzer, Dietmar (2010). Anastasius Grün (1806-1876): Leben und Werk. Βιέννη: Böhlau Verlag. σελίδες 24, 49.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Auersperg, Anton Alexander» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 2 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 900
«Auersperg, Anton Alexander». New International Encyclopedia. 1905.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Schatzmayer: Anton, Graf von Auersperg, β΄ έκδοση, Φραγκφούρτη 1872
- Radics, Anastasius Grün und seine Heimat, Στουτγκάρδη 1876
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το ποίημα The Deserter (1846) σε αγγλική μετάφραση του Joseph Costice
- «Anastasius Grün». Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. 1913.