Ανσώ του Ζουανβίλ

Ανσώ του Ζουανβίλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Anseau de Joinville (Γαλλικά)
Γέννηση	1265
Θάνατος	1343
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	φεουδάρχης
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαργαρίτα του Βωντεμόν Laure of Sarrebruck
Τέκνα	Ερρίκος Ε΄ του Βωντεμόν Marguerite de Joinville Jeanne de Joinville, Dame de Rimaucourt Isabeau de Joinville
Γονείς	Ζαν ντε Ζουανβίλ και Alix of Reynel
Οικογένεια	Οίκος του Ζουανβίλ
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Στρατάρχης της Γαλλίας
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ανσώ/Άνσελμος, γαλλ.: Anseau/Anselm de Joinville (1265 - 1343) ήταν γιος του Ζαν ντε Ζουανβίλ, του χρονικογράφου του Λουδοβίκου Θ΄ της Γαλλίας. Έγινε κύριος του Ζουανβίλ το 1317 και στρατάρχης της Γαλλίας το 1339.

Βιογραφία

Ήταν ο τέταρτος γιος του Ζαν ντε Ζουανβίλ. Ο Ανσώ ήταν κύριος του Ριμωκούρ, και στη συνέχεια κύριος του Ρυνέλ μετά το τέλος τού αδελφού του Ιωάννη το 1304, και τελικά κύριος του Ζουανβίλ μετά το καθυστερημένο τέλος τού πατέρα του το 1317.

Όπως και ο πατέρας του, ο Aνσώ πέρασε τη σταδιοδρομία του στην υπηρεσία των βασιλέων της Γαλλίας. Το 1316, κατά τη διάρκεια της κρίσης διαδοχής που ξεκίνησε με το τέλος του Λουδοβίκου Ι΄, υποστήριξε τον αδελφό τού τελευταίου Φίλιππο (Ε΄) των Καπετιδών, με τον οποίο ήταν στενός φίλος. Όταν στη συνέχεια αυτός έγινε βασιλιάς ως Φίλιππος Ε΄, τον διόρισε στο στενό Συμβούλιo (Conseil étroit).

Μετά από μια παύση υπό τη βασιλεία του Καρόλου ΣΤ΄, ο Aνσώ επέστρεψε υπό τον Φίλιππο ΣΤ΄ των Βαλουά στο βασιλικό Συμβούλιο, του οποίου ήταν εξέχον μέλος. Μετά το 1335 έπαιξε ακόμη και βασικό ρόλο στη διακυβέρνηση του βασιλείου, καθώς ήταν κοντά στον Mιλέ ντε Νουαγιέ, τον κύριο σύμβουλο. Ως σενεσάλης της Καμπανίας, συμμετείχε στην ενίσχυση των οχυρώσεων στα ανατολικά του βασιλείου, στο πλαίσιο των προετοιμασιών για τον πόλεμο κατά της Αγγλίας. Η επιρροή του ασκήθηκε και σε οικονομικά θέματα, αφού το 1338 έγινε ένας από τους προέδρους του Λογιστικού Επιμελητηρίου (Chambre des Comptes). Τέλος, σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους βασιλικούς συμβούλους, φαίνεται ότι απέφυγε να χρεωθεί κατά τη διάρκεια της εξουσίας του, και διαχειριζόταν τα περιουσιακά του στοιχεία με φειδώ.

Το 1339 ο Φίλιππος ΣΤ΄ επιβράβευσε τη μακρά σταδιοδρομία του, διορίζοντας τον στρατάρχη (marésal) της Γαλλίας.

Ο Aνσώ κύριος του Ζουανβίλ απεβίωσε το 1342 ή το 1343, σε ηλικία σχεδόν 80 ετών.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε για πρώτη φορά τη Λάουρα του Σάρεμπρουκ το 1302, κόρη του Σίμωνα Δ΄ του Σάρεμπρουκ, κυρίου του Κομερσύ, και της Mατθίλδης του Σιξεφονταίν, και έχει μια κόρη:

• Ιωάννα, κυρία του Ριμωκούρ, παντρεύτηκε πρώτα τον Ζαν ντε Νουαγιέ (1323 - 1361), κόμη του Ζουανύ, και στη συνέχεια τον Νοέμβριο του 1335 τον Ωμπέρ ΣΤ΄ του Ανζές, άρχοντα του Ζενλί.

Χήρος, ο Aνσώ νυμφεύτηκε ξανά το 1323 με τη Mαργαρίτα του Βωντεμόν (1305 - 1333), κόρη του Ερρίκου Γ΄ κόμη του Βωντεμόν και η Iσαβέλλας (κόρης του Φρειδερίκου Γ΄ της Λωρραίνης και της Μαργαρίτας της Καμπανίας-Ναβάρρας), και απέκτησε άλλα τρία παιδιά:

• Ερρίκος Ε΄ (1327 - 1365), κόμης του Βωντεμόν και κύριος του Ζουανβίλ.
• Iσαβέλλα, παντρεύτηκε τον Ιούνιο του 1348 με τον Ζακ ντε Βερζύ (απεβ. 1370), κύριο του Mιραμπώ.
• Mατθίλδη, παντρεύτηκε τον Κάρολο κύριο του Αρκούρ και του Λουπύ.

Πηγές

• Simonnet, Jules : «Δοκίμιο για την ιστορία της γενεαλογίας των αρχόντων του Joinville (1008-1386) συνοδευόμενο από χάρτες», Historical and Archaeological Society of Langres, 1875, F. Dangien
• Raymond Cazelles, Political Society and the Crisis of Royalty under Philippe de Valois, Bibliothèque elzévirienne, Παρίσι, 1958.