Αρίστων ο Χίος
| Αρίστων ο Χίος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αρίστων ο Χίος (Αρχαία Ελληνικά) |
| Γέννηση | 300 π.Χ. Χίος |
| Θάνατος | 3ος αιώνας π.Χ. Αθήνα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλόσοφος συγγραφέας |
| Περίοδος ακμής | 300 π.Χ. |
Ο Αρίστων ο Χίος ήταν αρχαίος Έλληνας στωικός φιλόσοφος από τη Χίο του 3ου αιώνα π.Χ.[1]. Λεγόταν επίσης και Αρίστων ο Φάλανθος (= φαλακρός), φέροντας επίσης το προσωνύμιο Σειρήνα, για τη γοητεία της διδασκαλίας του[2].
Η φιλοσοφία του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην αρχή ο Αρίστων υπήρξε μαθητής του Ζήνωνα του Κυτιέα, φίλος του Κλεάνθη [3] και επειδή όπως λέγονταν δεν ήταν καλός και φρόνιμος μαθητής κάποια μέρα αναγκάσθηκε ο δάσκαλός του να πει προς αυτόν το περίφημο εκείνο: «...αδύνατον εί μή σέ ο πατήρ μεθύων εγέννησεν» (κατά μαρτυρία του Διογένη του Λαέρτιου)[1].
Δεν άργησε όμως να συμμορφωθεί και τελικά να καταστεί ευγενικός και ομιλητικός προς όλους. Αργότερα απομακρύνθηκε από τις θεωρίες της Στοάς του Ζήνωνα και ανέπτυξε δική του θεωρία προς τον Κυνισμό («ο την αδιαφορίαν εισηγησάμενος» σύμφωνα με τον Διογένη Λαέρτιο)[4][5]. Θεωρούσε δηλαδή τη Διαλεκτική και τη Λογική ως επιστήμες ανωφελείς, ενώ αντίθετα τη Φυσική ως «υπερτέρα» της ανθρώπινης νόησης. Έναντι του αρνητικού αυτού υπόβαθρου της διδασκαλίας του αντέτασσε τη θετική θεωρία κατά την οποία τα πάντα είναι αδιάφορα εκτός της αρετής και κακίας. Κατ΄ εκείνον η διδασκαλία της αρετής δεν ανήκει στη Φιλοσοφία αλλά στην Παιδαγωγική. Αρετή θεωρούσε την υγεία του πνεύματος και ως επιμέρους είδη αυτής τη φρόνηση, τη δικαιοσύνη κ.λπ.[1] Στο τέλος των ομιλιών του ο Αρίστων συγκεφαλαίωνε τις θεωρίες του με την παροιμιώδη σύγκριση κατά την οποία: «οι λόγοι είναι όπως και το λουτρό που όταν δεν καθαρίζει καθίσταται περιττό».
Τα έργα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δεν έχουν διασωθεί τα συγγράμματά του, παρά μόνον επιστολές του προς τον Κλεάνθη, ο οποίος διαδέχθηκε τον Ζήνωνα στη διεύθυνση της στωικής σχολής του[1]. Του αποδίδονται τα έργα: "Προτρεπτικών β΄", "Περί Ζήνωνος δογμάτων διάλογοι", "Σχολών στ΄", "Περί σοφίας διατριβών ζ΄", "Ερωτικαί διατριβαί", "Υπομνήματα υπέρ κενοδοξίας", "Υπομνημάτων κε΄", "Απομνημονευμάτων", "Χρειών ια΄", "προς τους ρήτορας", "Προς τας Αλεξίνου αντιγραφάς", "προς τους διαλεκτικούς γ΄", "Προς Κλεάνθην επιστολών δ΄"[2].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 110, τομ. 5.
- ↑ 2,0 2,1 Laertius, Diogenes (1828). De vitis, dogmatis et apophthegmatis clarorum philosophorum, libri decem. C.F. Koehlerus.
- ↑ «Αρίστων ο Χίος (3ος αι. π.Χ.) - Εκδοτική Αθηνών Α.Ε.». www.greekencyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2017.
- ↑ Blastos, Alexander-M. (1840). Chiaka, etoi historia tes nesu Chiu (etc.) (Chiensia seu historia insula Chios (etc.) (Neograece). G. Polymeres.
- ↑ Ritter, Heinrich (1838). The History of Ancient Philosophy. D. A. Talboys.