Ασσυριολογία

Η Ασσυριολογία είναι μικτός επιστημονικός κλάδος της Ιστορίας, που ερευνά την ιστορία, γεωγραφία και τον πολιτισμό των αρχαίων λαών της δυτικής Ασίας, των Ασσυρίων και των Βαβυλωνίων. Υπό την Ασσυριολογία υπάγεται και ένα μεγάλο μέρος της έρευνας των Χαλδαίων, των Σουμερίων, των Ελαμιτών, και μέχρι ενός σημείου των Μήδων.

Για τη συγκέντρωση του περισσότερου ασσυριολογικού και λοιπού σχετικού υλικού εκδίδονταν παλαιότερα από το 1886 στη Λειψία η λεγόμενη "Ασσυριολογική Επιθεώρηση".

Ο κλάδος της Ασσυριολογίας γεννήθηκε γύρω στο 1850 από τους ερευνητές Χινκς και Ρόουλινσον στην Αγγλία και του Ζυλ Οπέρ στη Γαλλία που φέρονται και πρωτεργάτες της αποκρυπρογράφησης της σφηνοειδούς γραφής. Μάλιστα όταν ο Οπέρ, (Jules Oppert), δημοσίευσε το 1860 το βιβλίο του "Στοιχεία της ασσυριακής γραμματικής" (Elements de la grammaire assyrianne), παρά τη πολεμική που δέχθηκε, τούτο απετέλεσε σταθμό στην επιστήμη αυτή. Η μετέπειτα ανάπτυξη που ακολούθησε συμπεριέλαβε και τις παραπάνω περιοχές έρευνας με συνέπεια σήμερα να τείνουν αυτές να χαρακτηρίζονται επιμέρους επιστήμες - κλάδοι ιστορικής έρευνας, της Ασσυριολογίας.