Ατρέας
| Ατρέας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ατρέας (Αρχαία Ελληνικά) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αερόπη[1] |
| Τέκνα | Μενέλαος[2] Αγαμέμνονας[3] Αναξίβια Αστυόχη Κυδραγόρα |
| Γονείς | Πέλοπας[4][5] και Ιπποδάμεια του Οινομάου[4][5] |
| Αδέλφια | Θυέστης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς των Μυκηνών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ατρέας (Ἀτρεύς (ἀτρεῆς), ἀ- (μη) + τρέω (τρέμω), "ο ατρόμητος"[εκκρεμεί παραπομπή]), γιος του Πέλοπα και της Ιπποδαμείας, ήταν βασιλιάς των Μυκηνών που ανήκε στο καταραμένο γένος των Τανταλιδών. Παντρεύτηκε την Αερόπη με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Αγαμέμνονα και τον Μενέλαο.
Ο μύθος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ατρέας ήταν απόγονος καταραμένου γένους, του οποίου η ιστορία αρχίζει με το έγκλημα του Ταντάλου και συνεχίστηκαν και μετά. Ο Πέλοπας θα σκοτώσει τον Μυρτίλο, έναν από τους γιους του Ερμή, ο οποίος στη συνέχεια ορκίστηκε να εκδικηθεί τους απόγονους του Πέλοπα, τους Πελοπίδες.
Ο Πέλοπας είχε κάνει έναν γιο με τη Νύμφη Αξιόχη, τον Χρύσιππο, ένα πολύ όμορφο παιδί. Η γυναίκα του η Ιπποδάμεια φοβήθηκε όμως ότι θα τον έκανε κληρονόμο και διάδοχο του βασιλείου του, και γι' αυτό τον σκότωσε.
Ο Ατρέας κατέφυγε στις Μυκήνες και ανέλαβε καθήκοντα αντικαταστάτη στην αυλή του ανιψιού του του Ευρυσθέα που ήταν βασιλιάς και πολεμούσε τους Ηρακλείδες. Όταν ο Ευρυσθέας σκοτώθηκε στη μάχη, ο Ατρέας τον διαδέχτηκε και έγινε βασιλιάς. Κατά άλλους, μετά τον θάνατο του Ευρυσθέα ανέλαβε βασιλιάς ο πατέρας του ο Σθένελος και επέτρεψε στον Ατρέα αλλά και στον αδερφό του τον Θυέστη να παραμείνουν στη Μιδέα της Αργολίδας ως φιλοξενούμενοί του. Μετά από έναν χρησμό του μαντείου που είπε ότι ένας Πελοπίδας πρέπει να κυβερνήσει το βασίλειο, και μετά τον θάνατο του Σθένελου και του Θυέστη έγινε ο Ατρέας βασιλιάς.
Ο Ατρέας είχε υποσχεθεί να θυσιάσει το καλύτερό του αμνό στη θεά Άρτεμη. Έψαξε στα κοπάδια του, αλλά όταν ανακάλυψε ένα χρυσόμαλλο κριάρι, το έδωσε στη γυναίκα του την Αερόπη για να το κρύψει. Η γυναίκα του με τη σειρά της το έδωσε στον αδερφό του Ατρέα, τον Θυέστη, με τον οποίο είχε σχέση. Ο Θυέστης τη συμβούλεψε ότι όποιος κατέχει το κριάρι με το χρυσόμαλλο δέρας αξίζει να είναι και βασιλιάς. Ο Ατρέας, όταν το έμαθε, ζήτησε τη βοήθεια του Ερμή, και με τη βοήθεια του Δία κατάφερε να ξαναπάρει τον θρόνο και το χρυσόμαλλο κριάρι και να εξορίσει τον Θυέστη.
Όταν ο Ατρέας έμαθε ότι η γυναίκα του τον είχε απατήσει με τον αδελφό του σκότωσε τους γιους του Θυέστη, έβρασε τη σάρκα τους και κάλεσε τον αδελφό του για να δειπνήσει μαζί του. Αφού ο Θυέστης ανύποπτος έφαγε το μακάβριο γεύμα του, ο Ατρέας του εκμυστηρεύτηκε την αλήθεια δείχνοντάς του τα χέρια και τα πόδια των νεκρών.
Ο Θυέστης για να εκδικηθεί τον αδελφό του έκανε έναν γιο με την ίδια του την κόρη την Πελοπία, τον Αίγισθο, ο οποίος σύμφωνα με έναν χρησμό θα σκότωνε τον Ατρέα. Η Πελοπία από ντροπή για την αιμομιξία έδωσε τον Αίγισθο σε έναν βοσκό που λυπήθηκε το μωρό και το πήγε στον Ατρέα. Ο Ατρέας ανύποπτος μεγάλωσε τον Αίγισθο και τον αγαπούσε σαν δικό του παιδί. Όταν ο Αίγισθος ενηλικιώθηκε έμαθε την αλήθεια για την καταγωγή του και σκότωσε τον Θείο και πατριό του.
Οι ιστορικές αναφορές των Χετταίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα κείμενα που έχουν διασωθεί από τους Χετταίους περιγράφονται συγκρούσεις ανάμεσα στους ίδιους και τους Έλληνες που πραγματοποιήθηκαν στα τέλη του 15ου αιώνα και στις αρχές του 14ου αιώνα π.Χ. Ο Έλληνας βασιλιάς των Αχιγιάβα (Αχαιών) καταγράφεται ως Ατταρσίγιας, επιτέθηκε στην Κύπρο και εκθρόνισε τον υποτελή βασιλιά στους Χετταίους Μαντουβάττα. Ο Ατταρσίγιας επιτέθηκε ξανά στα υποτελή βασίλεια των Χετταίων στην Μικρά Ασία όπου είχε τοποθετηθεί βασιλιάς ο Μαντουβάττα ο οποίος πιθανότατα αποστάτησε κατόπιν στους Αχιγιάβα. Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι το όνομα "Ατταρσίγιας" αποτελεί την Χιττίτικη μετάφραση του ονόματος "Ατρεύς".[6][7] Άλλοι λιγότεροι μελετητές διαφωνούν με την πρόταση ότι δεν είναι απαραίτητα το ίδιο πρόσωπο.[8]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο αστεροειδής 14791 Ατρεύς (14791 Atreus), που ανακαλύφθηκε το 1973, πήρε το όνομά του από το μυθικό αυτό πρόσωπο.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ διάφοροι συγγραφείς: «Энциклопедический словарь» (Ρωσικά) Brockhaus–Efron. Αγία Πετρούπολη. 1907.
- ↑ «Menelaus» (Ρωσικά)
- ↑ «Agamemnon» (Ρωσικά)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Атрей» (Ρωσικά)
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Atreus» (Ρωσικά)
- ↑ Bryce, Trevor R., "The Trojan War: Is There Truth Behind the Legend?", Near Eastern Archaeology, Τομ. 65, No. 3. (Sep. 2002), σ. 193
- ↑ R. S. P. Beekes, Etymological Dictionary of Greek, Brill, 2009, σ. 158
- ↑ M. L. West, "Atreus and Attarissiyas", Glotta, Τομ. 77 (2004), σσ. 262–266
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 2, 56; 3, 131; 5, 10 - 14; 6, 12; 6, 21.
- Epitome II, 10-16
- Ευριπίδης, Ηλέκτρα
- Ησίοδος, Ηοίαι, 195a.
- Όμηρος, Ιλιάδα, 2, 106.
- Παυσανίας, περιηγήσεις , 2, 16, 6; 2, 18, 1; 9, 40, 11.
- Στράβων, Geographica, 372.
- Θουκυδίδης, Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, 1, 9.
- Lorenzo Rocci (1956). Vocabolario Greco-Italiano. Società Ed. Dante Alighieri srl. σελ. 297. (Ιταλικά)